Λίγα λεπτά πριν τις 12 , πρωτομηνιά σήμερα και τίποτα δεν λειτουργεί. Η Ελλάδα δίνει την μάχη της στην Ιαπωνία κόντρα στο μεγαθήριο των ΗΠΑ και η Αθήνα χορεύει στον ρυθμό του Βασίλη Σκουντή... Ναιιιιιιιιι και αυτό μεσα.... ουρλιάζει το laptop του διπλανού γραφείου που ώωω τι έκπληξη ανήκει στο Αφεντικό. Ναιιιιι ουρλιάζει και το αφεντικό και μου κόβει το αίμα για τα καλά. Τίποτα και κανείς δεν ασχολείται με οτιδήποτε πέρα απο το μπάσκετ. Και δικαίως , δεν γίνονται θαύματα κάθε μέρα. Καφέ σήμερα δεν έχει , ο καφετζής βλέπει μπασκετ και εγώ μέσα στα νεύρα βλέπω τους υπόλοιπους να χτυπιούνται και χτυπω αλύπητα τα πλήκτρά του δικού μου laptop. Χαλαρώστε ρε παιδιά είναι ακόμα ένα ημίχρονο , καθίστε να τελειώσει και πηγαίνετε μετά στο αεροδρόμιο.Α ρε Ελληνα , ποτέ δεν θα αλλάξεις . Πετάς την σκούφια σου για πανηγύρια. Αλλά τι να πώ ...Σε δικαιώνει η ιστορία.
ΥΓ. Οτι και να γίνει εύχομαι τα καλύτερα στην Ελληνική ομάδα και η σκέψη μου μαζί τους γιατί πραγματικά το αξίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου