Χθες ήταν μια μέρα διαφορετική. Λόγω champions League βρέθηκα σε ένα χώρο με πολλούς υπολογιστές , πολλή φασαρία , πολλές μυρωδιές αλλά και πολύ άνετο σερφάρισμα στο διαδίκτυο. Ψάχνοντας σε ένα πολύ γνωστό βιβλιοπωλείο πήρε το μάτι μου στις προσφορές ένα βιβλίο που είχα διαβάσει χρόνια πριν και με είχε συγκλονίσει. «Το Άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ .Για όσους –που φαντάζομαι είναι λίγοι- δεν έχουν διαβάσει «το Αρωμα» θα προσπαθήσω με πολύ λίγα λόγια να δώσω το στίγμα του… Ένα τρομακτικό παραμύθι; - Ένα φιλοσοφικό θρίλερ; - Μια ερωτική φαντασία; Για τον Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ, τον σκοτεινό ήρωα, μαθαίνουμε μόνο πως γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1738 στο Παρίσι, ανάμεσα στα σκουπίδια της αγοράς με δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αυτός που τρομάζει τους πάντες με την παντελή έλλειψη κάθε μυρωδιάς έχει την πιο ευαίσθητη μύτη του κόσμου. Καταγράφει στην ατελείωτη τράπεζα της μνήμης του όλες τις μυρωδιές που συναντά στο δρόμο του, και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορεί να ανακαλέσει κάθε στιγμή εκείνη που θα διαλέξει. Η μακριά πορεία του στο βασίλειο των οσμών θα τον οδηγήσει από το εργαστήριο του αρωματοποιού στη θέση του ημίθεου που παρασύρει τα πλήθη με μοναδικό όπλο το ύψιστο και συγκλονιστικότερο άρωμα που υπάρχει. Αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Οι πληροφορίες αυτές, είναι πολύ γενικές , αλλά αρκετές ώστε να δώσουν στον υποψήφιο αναγνώστη μια ιδέα χωρίς να χαλάσουν την όλη μαγεία.
Όταν το πρωτοδιάβασα προβληματίστηκα πολύ . Άρχισα να μυρίζω διαφορετικά το κάθε τι λες και μόλις είχα ανακαλύψει αυτή την πέμπτη αίσθηση. Ακόμα και σήμερα ,αρκετά χρόνια μετά, η όσφρηση είναι η αίσθηση που εμπιστεύομαι πολύ περισσότερο από τη όραση και την γεύση. Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να μυρίζω τον σύντροφο μου στο μέτωπο εκεί ακριβώς που ξεκινά το τριχωτό της κεφαλής. Η μυρωδιά αυτή με τρελαίνει. Και αυτο αγάπησα. Την μυρωδιά του.
Η μητέρα μου, στις ελάχιστες συζητήσεις που έχουμε κάνει περι σχέσεων μου έλεγε μια φράση την οποία τότε δεν είχα αξιολογήσει ως ιδιαίτερα σημαντική. «για να αγαπήσεις κάποιον θα πρέπει να ταιριάζουν τα χνώτα σας και οι μυρωδιές» .Ναι καλά, σκεφτόμουν. Ας είναι ψηλός με ωραία μάτια και κορμί και ας μη ταιριάζουν τα χνώτα μας . Bull shit.Μπορείς να αγαπήσεις κάποιον , όσο παίδαρος και να είναι αν σε πλησιάζει και δεν αντέχεις με τίποτα την μυρωδιά του ακόμα και την στιγμή που βγαίνει από το μπάνιο? Δεν μπορείς . Είναι Αδύνατο. Και αν την ανεχτείς θα είναι για πολύ λίγο. Είναι μια κατάσταση που έχει επιστημονική εξήγηση. Έχει να κάνει με τη χημεία και συγκεκριμένα με τις φερορμόνες. Βρήκα ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα μια ανάλυση του Χημικού Μηχανικού ΚΩΣΤΑ ΠΛΕΛΛΗ - ΤΣΑΛΤΑΚΗ η οποία είχε δημοσιευτεί πριν καμια πενταετία στο ΝΥΓΜΑ .Αξίζει ένα βλέφαρο νομίζω….
«Η χημεία του έρωτα
- Και η αγάπη;
-Έχει απλώς υπερτιμηθεί. Χημικά δεν διαφέρει και πολύ από το φτέρνισμα...
Από το έργο "Ο συνήγορος του διαβόλου".
Συχνά νοιώθουμε έλξη για κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου, ορισμένες φορές μάλιστα για ένα πρόσωπο που μόλις το γνωρίζουμε. Δεν αναφέρομαι στη σεξουαλική έλξη, αλλά στη συναισθηματική. Σ' αυτή που μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα στην παρουσία και μόνο του ατόμου για το οποίο ενδιαφερόμαστε. Σ' αυτή που μας κάνει να χάνουμε ορισμένες φορές τα λόγια μας και να νοιώθουμε την καρδιά μας να χτυπά πιο γρήγορα.
Είναι όλο αυτό απλώς ένα "χημικό" φαινόμενο της ανθρώπινης βιολογίας, ή μήπως ένα καθαρά ψυχικό βίωμα, κάτι το εντελώς άυλο; Ας εξετάσουμε τη χημική πλευρά του θέματος.
Υπάρχουν κάποιες πτητικές ενώσεις,(συνήθως στεροειδή), οι οποίες εκπέμπονται από τους ζωντανούς οργανισμούς και οι οποίες μπορούν να ανιχνευθούν από εξειδικευμένα νευρικά κύτταρα της μύτης ενός άλλου ατόμου του ίδιου είδους. Οι ουσίες αυτές λέγονται φερομόνες, (pheromones) και λειτουργούν ως χημικά μηνύματα μεταξύ ατόμων του ίδιου είδους. Η έρευνα γύρω από τις ουσίες αυτές, αυξήθηκε πολύ από το 1959, οπότε ανακαλύφθηκε στους μεταξοσκώληκες μια αλκοόλη, η οποία προσελκύει τα υπόλοιπα άτομα του είδους. Έχοντας υπ' όψη μας ότι η ύπαρξη φερομονών στους ανθρώπους δεν είναι ακόμη αναμφισβήτητη, ας εξετάσουμε τη λειτουργία τους στα ζώα. Υπάρχουν οι λεγόμενες "πρωτεύουσες" φερομόνες, οι οποίες επηρεάζουν τα επίπεδα ορμονών στο ζώο. Αντίθετα μ' αυτές, οι φερομόνες που επηρεάζουν τη συμπεριφορά, π.χ. αυτές που διεγείρουν ή παρεμποδίζουν την επιθετικότητα, δεν προκαλούν αυτόματη απόκριση. Το ζώο, λαμβάνει το χημικό σήμα και μεταβάλλει ή όχι τη συμπεριφορά του ανταποκρινόμενο σ' αυτό, ανάλογα με περιβαλλοντικούς και άλλους παράγοντες. Σημαντικό είναι δε, ότι η λήψη των χημικών σημάτων είναι συνδεδεμένη με το φύλο για μερικές φερομόνες. Έτσι, τα αρσενικά δεν αποκρίνονται σε ουσίες που επηρεάζουν τα θηλυκά και αντίστροφα.
Σε ορισμένα ζώα, οι φερομόνες ανιχνεύονται από ένα εξειδικευμένο όργανο, το οποίο συνδέεται απ' ευθείας με τον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Στους ανθρώπους, η ύπαρξη του οργάνου αυτού δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ορισμένοι το δέχονται, άλλοι πάλι όχι. Μέχρι το 1980, η αποδεκτή άποψη ήταν ότι το όργανο αυτό εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής εξέλιξης και μετά εξαφανίζεται, πράγμα που είναι γνωστό και για τα πτηνά. Πάντως είτε η ύπαρξή του επιβεβαιωθεί στον άνθρωπο, είτε όχι, χημικά σήματα στον εγκέφαλο θα μπορούσαν να μεταφέρονται και με άλλους τρόπους, όπως για παράδειγμα από τον επιθηλιακό ιστό της μύτης.
Ο Ελβετός ζωολόγος Claus Wedekind, έδωσε σε 44 άνδρες από μια φανέλα, την οποία έπρεπε να φορέσουν δυο νύχτες. Επίσης τους έδωσε άοσμο σαπούνι, έτσι ώστε να μην επικαλυφθεί η φυσική τους μυρωδιά από το τεχνητό άρωμα. Οι φανέλες τοποθετήθηκαν μέσα σε κιβώτια και ζητήθηκε από 49 γυναίκες να κρίνουν την οσμή τους. Κάθε γυναίκα έκρινε το περιεχόμενο 7 κιβωτίων. Τριών με φανέλες ατόμων με παρόμοιο MHC, 3 με διαφορετικό MHC και ενός με εντελώς καθαρές φανέλες, για λόγους ακρίβειας του πειράματος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι προτιμήθηκαν οι φανέλες ατόμων με διαφορετικό MHC. Μερικές φορές μάλιστα, αναφέρθηκε ότι οι προτιμώμενες οσμές θύμιζαν άτομα με τα οποία οι γυναίκες διατηρούσαν σχέση.
Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι βρίσκονται κοντά στην παρασκευή ανθρώπινων φερομονών, οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα συναισθήματά μας προς ένα άλλο άτομο, αν π.χ. ενσωματωθούν σ' ένα άρωμα. Με λίγα λόγια, αν θέλω να ερωτευθώ μια κοπέλα ή πάλι αν θέλω να με ερωτευθεί εκείνη, δεν έχω παρά να απευθυνθώ στο κατάλληλο βιοχημικό εργαστήριο...
Προσωπική γνώμη του γράφοντος είναι ότι η αγάπη δεν είναι μόνο μια "χημική" υπόθεση. Πιστεύω ότι αν ένα τέτοιο μέσο χρησιμοποιηθεί για να προσελκύσει ένα άτομο σ’ένα άλλο, χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονα και κάτι το άυλο, η επήρεια του θα είναι βραχυπρόθεσμη και θα ξεθυμάνει ακριβώς όπως ένα άρωμα...»
Στις αγαπημένες μου ασχολίες ανήκει και η αρωματοθεραπεία. Στο σπίτι , βρίσκονται παντού διασκορπισμένες συσκευές καύσης αιθέριων ελαίων. Γυρίζοντας από την δουλειά δεν υπάρχει πιο χαλαρωτικό πράγμα από το διακριτικό άρωμα του γιασεμιού και της λεβάντας που πλημμυρίζει διακριτικά το χώρο. Σε ξεκουράζει σε χαλαρώνει σε ηρεμεί σε τέτοιο βαθμό που ξεχνάς κάθε κουραστική και εκνευριστική κατάσταση που σου έχει συμβεί. Όταν είσαι εξαντλημένος , ο βασιλικός και το τριαντάφυλλο κάνουν θαύματα. Για κάθε δύσκολη στιγμή υπάρχει και το αντίστοιχο άρωμα. Αξίζει να εντρυφήσει κανείς σε αυτή την «τέχνη» Θα μειώσει κατά πολύ το άγχος, θα αυξήσει τις αντοχές του και θα ….πάρει μυρουδιά.
Πολυ κατατοπιστικό άρθρο επίσης: http://health.ana-mpa.gr/articleview3.php?id=455
2 σχόλια:
Καλημέρα. Το βιβλίο το είχα διαβάσει πρίν απο αρκετά χρόνια. Και μου άρεσε και με τρόμαξε.
Σχετικά με τις μυρωδιές έχει δίκιο. Δεν υπάρχει έρωτας, αυτό που λέμε "τον είδα και τρελλάθηκα", απλά είναι ότι "τον μύρισες και τρελλάθηκες", η χημεία των μυρωδιών προσδιορίζει το σέξ ή αυτό που λέμε έρωτα. Οι κολώνιες επίσης σκεπάζουν ένα μέρος της μυρωδιάς του σώματος (κάθε σώμα έχει τη δική του που δεν φεύγει όσο και να το πλύνεις)ή ανακατεύονται με αυτήν και έτσι αλλιώς μυρίζουν στον έναν αλλιώς στον άλλο.
Πάντως τη προσωπικότητα του αρωματοποιού τη βρήκα ανατριχιαστική.
Ακριβώς όπως τα λές είναι. Η μυρωδιά θα σσε συντοφεύει μια ζωή, δεν φεύγει δε αλλοιώνεται. Η εμφάνιση αλλάζει , ο χαρακτήρας διαμορφώνεται η μυρωδιά όμως???
Δημοσίευση σχολίου