GODSPEED...

‘Κάθε κατεργάρης στο πάγκο του» έλεγε η γιαγιά μου. Και εμείς οι κατεργάρηδες στο καθιστικό μας. Μαζευτήκαμε μέσα . Λίγο η φθινοπωρινή δροσούλα, λίγο η καμένη λάμπα που δεν λένε να αντικαταστήσουν από την ΔΕΗ παρά τα δεκάδες αυτοκόλλητα που έχει πάνω, λίγο η μπλογκομανία… και πολύ η βραδινή δουλειά του μωρού μου …όλα αυτά μαζί συνηγορούν για να κλεινόμαστε μέσα νωρίς. Χθες ήταν ωραία βραδιά. Λίγο μετά τις 11 ξάπλωσα - στην ξαπλώστρα έξω στην βεράντα και χάζευα την ξαστεριά. Ωραία βραδιά όντως και ήσυχη. Ταξιδεύοντας με τα αστέρια είδα ένα αεροπλάνο. Ήταν πολύ ψηλά για να ξεχωρίζει το παραμικρό αλλά σίγουρα ήταν αεροπλάνο. Δεν έκανα λάθος. Το μικρό λευκό φωτάκι που αναβοσβήνει ρυθμικά.

Μου έχουν λείψει τα αεροπλάνα. Μεγάλωσα μέσα σε αεροδρόμιο, είναι μέρος της ζωής μου. Μου έχει λείψει η σειρήνα ακριβώς στις 7 το πρωί, η απογείωση και προσγείωση των F-16 & mirage 2000 που σου έκοβε το αίμα , αυτό το βουητό και το χαρακτηριστικό σφύριγμα καθώς ξεμάκραινε. Μου έχουν λείψει ακόμα και οι νυχτερινές της Τρίτης που δεν με άφηναν να κλείσω μάτι και το πρωί στο σχολείο σερνόμουνα.

Είναι περίεργο αυτό το μικρόβιο. Δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος το δέσιμο αν δεν έχει άμεση επαφή. Είναι εξάρτηση. Αν έχεις πατέρα στρατιωτικό δύο πράγματα μπορούν να συμβούν… ή θα γίνεις και εσύ στρατιωτικός (κοινώς στρατόκαυλος) ή θα μισήσεις αυτό το επάγγελμα και η λέξη «στολή» θα μπει στα απαγορευμένα. Εγώ ανήκω μάλλον στην δεύτερη κατηγορία (γυναίκα γαρ), ο αδελφός μου στην πρώτη.



Ωστόσο, δεν μένω ασυγκίνητη όταν ακούω έκτακτη είδηση «αγνοείται αεροπλάνο». Για την ακρίβεια παγώνω. Μου κόβονται τα πόδια. Η πρώτη κίνηση θα είναι να πάρω τηλέφωνο τον πατέρα μου και τον αδελφό μου. Αυτοί σίγουρα θα ξέρουν περισσότερα. Στο μυαλό μου αυτόματα έρχεται ο πανικός της μονάδας. Πιλότοι τρέχουν πανικόβλητοι , σειρήνες βαρούν δαιμονισμένες , σύζυγοι και μανάδες πιλότων χάνουν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους. Ακόμα και αν γνωρίζουν ότι δεν είναι δικός τους άνθρωπος αυτός που αγνοείται ,ο τρόμος είναι ο ίδιος.

Έχω πάντα στο μυαλό μου μια εικόνα. Την μητέρα μου να σκαλίζει τα λουλούδια στον κήπο και βλέποντας το αεροπλάνο να περνά πάνω από το κεφάλι της να το κοιτάζει και να λέει « στην ευχή της Παναγιάς να πας αγόρι μου και να γυρίσεις στη μανούλα σου ζωντανός». Όταν συμβαίνει το μοιραίο , πενθούμε όλοι. Γνωστοί και άγνωστοι. Και όλοι γνωρίζουμε τι έχει γίνει, όπως επίσης γνωρίζουμε ότι η αλήθεια δε θα ακουστεί. «Λάθος του Πιλότου», θα πουν στις ειδήσεις . Το πόρισμα βέβαια θα δείξει άλλο. Αλλά θα το συζητήσουν πολύ λίγοι. Αυτοί που ήδη το ξέρουν. Ξέρουν επίσης πως είναι δυνατόν να κάνουν λάθη και οι πιλότοι και έχει συμβεί και αυτό, αλλά αναλογικά με τα δυστυχήματα που έχουν συμβεί είναι πολύ λιγότερα. Το ξέρουν. Το ξέρω. Γι αυτό και τα μπερδεμένα συναισθήματα. Δέος, θαυμασμός, αγωνία, πίκρα ,πόνος, δάκρυα, θύμησες ,χαρά ,λαχτάρα.

Τι γράφω τώρα? Μάλλον πρέπει να κάνω ένα ταξιδάκι με C-130, (VIP θέση φυσικά) για να έρθω στα ίσια μου. Μελαγχόλησα με το μικρόκοσμο της αεροπορίας που για μένα είναι σαν τη σχέση τη ζωής μου. Θυμάμαι με νοσταλγία όλες τις χαρές αλλά και τις πίκρες . Να είστε όλοι καλά εκεί ψηλά, η Παναγιά μαζί σας και να γυρίσετε σώοι στις μανούλες σας…

Οι δρόμοι είναι πλέον ασφαλείς!!!!!!

Γκαντέμισσα , βγες στο ραντεβού και μην φοβάσαι τίποτα.... Αν σε πειράξει κανείς σφύρα στον Φάνη Λι!!!!

«Τα πρωινά της αλληλεγγύης»

Παραθέτω το παρακάτω κείμενο όπως ακριβώς το έλαβα και θα αρκεστώ να σχολιάσω απλά...οτι "αξίζει τον κόπο"

Πώς θα σας φαινόταν αν ξεκινούσατε την ημέρα σας απολαμβάνοντας ένα γευστικό και αρωματικό καφέ από την Αφρική και τη Λατινική Αμερική;

Μήπως η απόλαυση θα ήταν μεγαλύτερη αν γνωρίζατε ότι αυτός ο καφές έχει παραχθεί από μικρούς συνεταιρισμούς ενταγμένους στο δίκτυο του δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου;

Η Fair Trade Hellas με χαρά σας προσκαλεί σε ...ένα δίκαιο πρωινό!

Τις Τετάρτες του Οκτώβρη σας περιμένουμε στο φιλόξενο κατάστημα μας «Altromercato» για να σας κεράσουμε καφέ ή τσάι σε ένα μικρό μπουφέ πρωινού που ετοιμάσαμε για τους φίλους και τους υποστηρικτές μας.

Ελάτε να πιούμε καφέ από την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, τσάι από την Ινδία ή τη Σρι Λάνκα, να δοκιμάσουμε μπισκότα με μέλι από το Μεξικό και τη Χιλή, μαρμελάδες με εξωτικά φρούτα από την Κένυα ή το Εκουαδόρ και άλλες «δίκαιες» λιχουδιές, ακούγοντας μουσικές από όλο τον κόσμο, της δισκογραφικής εταιρίας Putumayo.

Για να ξεκινήσει το πρωινό μας ευχάριστα, γλυκά και ...αλληλέγγυα!

Πότε;

Τις Τετάρτες του Οκτώβρη (4, 11, 18 και 25) από τις 9.30 μέχρι τις 11.30 το πρωί.

Πού;

Στο κατάστημα «Altromercato» της Fair Trade Hellas που βρίσκεται Νίκης 30 στο Σύνταγμα.

Γιατί;

Γιατί με τις καθημερινές καταναλωτικές μας συνήθειες, μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας πιο δίκαιο.

Σας περιμένουμε!

Fair Trade Hellas

FAIR TRADE ΕΛΛΑΣ
Νίκης 30
10557 Αθήνα
τηλ-φαξ 210 3614070
info@fairtrade. gr
www.fairtrade. gr

Παρασκευή πρωί λαλαλαλαλα

Το αγαπημένο μου τραγούδι από τα στρουμφάκια…. Ναι σήμερα είναι Παρασκευή και κανείς δεν θα μου χαλάσει αυτή την μέρα. Ούτε η σκύλα μου που φεύγοντας από το σπίτι το πρωί με φιλοδώρησε με δυο πατούσες στον πισινό μου χάλασε το κέφι, ούτε ο παππούς με το Nissan που νόμιζε πως μαζί με το αυτοκίνητο πήρε δώρο και την Μαραθώνος, με εκνεύρισε, ούτε το αφεντικό στο γραφείο που μόλις με είδε αντί για καλημέρα μου είπε καίγεται το μ…ί μας σήμερα με άγχωσε, αντιθέτως όταν του απάντησα «το δικό μου , μια χαρά είναι δροσερό δροσερό» μάλλον το είδε πιο ψύχραιμα το πράγμα.

Και φτάσαμε στο μεσημέρι…. Επιστροφή στο σπίτι με όοοοολους τους οδηγούς του Σαββατοκύριακου να πηγαίνουν με το πάσο τους αριστερή λωρίδα κλασικά και φυσικά χωρίς ποτέ να έχουν αντιληφθεί την παρουσία του καθρέφτη. Έκανα υπομονή, δυνάμωσα το ραδιόφωνο και το πήρα απόφαση πως κάποια στιγμή, κούτσου κούτσου, θα φτάσω σπίτι. Άλλωστε είπαμε σήμερα είναι Παρασκευή και IT’S A LOVELY WEATHER ( όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν).

Μες την τρελή χαρά εγώ που φτάνω σπίτι , μες την τρελή χαρά το ζωντανό μου που είχε από το πρωί να με κάνει χάλια, μες στο άγχος το μωρό μου που δύο παρά και δεν είχε πάει ακόμα στην τράπεζα. Όπισθεν λοιπόν και βουρρρρ να προλάβει την τράπεζα η Παρασκευόπληκτη. ΌΟΟΟΟχι δεν θα τσαντιστώ , ούτε τώρα που βλέπω πως προηγούνται 20 και είναι δυο παρά είκοσι… Χαλαράααα. Εισπνοή , εκπνοή, εισπνοή , εκπνοή που λέει και το σι ντι. Κάθισε στην καρεκλίτσα , άνοιξε και το βιβλιαράκι σου και που θα πάει θα έρθει και η σειρά σου. Να ένας καλός Χριστιανός μπροστά μου γυρνάει και μου δίνει ένα χαρτάκι για την σειρά με έντεκα ολόκληρα νούμερα πριν από εμένα. Σας ευχαριστώ, αλλά σίγουρα δε το θέλετε? Τον ρωτάω. «όχι» μου απαντά , «έχω κι άλλα». Τώρα δεν θα πω τι μου ήρθε στο μυαλό , γιατί είπαμε ,είναι Παρασκευή και είναι ιερή μέρα.

Τέλος και η τράπεζα , βοηθήσαμε τον Ορίωνα (http://gav-niaou.blogspot.com) και γιαυτό άξιζε τον κόπο. Σπίτι επιτέλους. Καφεδάκι που μοσχοβολάει μέχρι την αυλή, χαλαρώνουμε λίγο , λέμε τα νέα της ημέρας και μετά γρήγορα μαγείρεμα, σκούπισμα σφουγγάρισμα και ξεσκόνισμα –όσα βλέπει η πεθερά- (αν έβλεπε το σπίτι η Μαρία τη Δευτέρα χωρίς τη φασίνα της Παρασκευής, θα έφευγε πάλι μετανάστρια στην Πολωνία χωρίς δεύτερη σκέψη).

Αυτό ήταν…. Τώρα είμαστε έτοιμοι περάσουμε άλλο ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε το παραμικρό. Τι θα κάνουμε το Σαββατοκύριακο? Μα φυσικά το απολύτως τίποτα, θα χυθούμε στον καναπέ , άντε άμα έχουμε τρελά κέφια να πάμε έξω για ψαράκι. Το ΣΚ πρέπει να κάνεις ότι δεν κάνεις όλη την εβδομάδα , δηλαδή να μην κάνεις τίποτα. Να βλέπεις δυο μέρες την θάλασσα, να ακούς τα πουλάκια, και να ηρεμείς. Γιαυτό την Παρασκευή την χαίρομαι τόσο πολύ. Είναι σαν την παραμονή Πρωτοχρονιάς. Υποδέχεται γεμάτη προσδοκίες κάτι τόσο ...μικρό , ξεχωριστό και απαραίτητο.

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

Φανταστικέεεε μπλογκοπατέρα τελικά δεν μαμιέσαι...

-Είμαι Ξανθιά, είμαι Ξανθιά, είμαι Ξανθιά.....είμαι Ξανθιά ....πόσες φορές μου είπες να το γράψω αγάπη μου?
-100 και μετά θα έχει τεστ να δούμε αν το εμπέδωσες...

Φανταστικέ μου μπλογκονόμε συγνώμη που σου είπα ότι μαμιέσαι πριν , εγώ τα έχω κάνει ρόιδο....

Συγνώμη και από όλους και όλες που σχολιάσατε κάποιο κείμενο μου και δεν είδατε σχόλιο και απάντηση ποτέ... Είπαμε είμαι Ξανθιά τι να κάνω γιαυτό βρήκα άντρα σπίρτο μπας και σώσει την κατάσταση -που την έσωσε δηλαδή.

Δε κάνω λογοκρισία σε κανένα σχόλιο απλά θα σβήσω όποιο περιέχει άσεμνους χαρακτηρισμούς. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις και αλίμονο αν τις είχαμε. έστω και καθυστερημένα θα φροντίσω να απαντήσω και στα 20 σχόλια που βρήκα και ελπίζω στην κατανόησή σας.

Καλά ρε blogger δεν μαμιέσαι αλλά ένα μέιλ δεν μπορούσες να μου στείλεις για να ξεστραβωθώ και εγώ????

Φανταστικεεε bloggoνόμε γιατί δεν μου δείχνεις τα comments???

Λοιπόν.... η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και ο blogger μαμιέται. Μετά από κάποια επισήμανση φίλης συμπλογκίτισσας ότι δε εμφανίζονται τα comments στο μπλογκ αυτό κάθισα και το έψαξα, το ξαναέψαξα, ρώτησα , ξαναρώτησα και άκρη ακόμα δεν έβγαλα. Οι ρυθμίσεις είναι οκ , τι σκατά έχει πάθει και δεν τα εμφανίζει δεν το γνωρίζω και δεν ξέρει το ξαν-τιά τι άλλο κάνει . Συμβουλές -παρατηρήσεις ,δοκιμές ευπρόσδεκτες ...με μέιλ μάλλον. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων τα γράφω αυτά για να μην υπάρχει καμιά υποψία ότι σκοπίμως δεν εμφανίζω τα comments.

παντού υπάρχει ένας Μαλάκας....

Κυκλοφορεί ανάμεσα μας , βρίσκεται παντού όλες τις ώρες και με πάρα πολλά πρόσωπα. Είναι η πιο συνηθισμένη λέξη της καθημερινότητας μας, στο ίδιο επίπεδο με την καλημέρα ....
Είναι ο Μαλάκας, ένας τύπος που όλοι αποφεύγουμε , αλλά όλοι λίγο πολύ τον έχουμε μέσα μας....



OΙ 22 ΤΥΠΟΙ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ
1. Ο ορατός: κοίτα ένα μαλάκα
2. Ο τεφάλ: ξεκόλλα ρε μαλάκα
3. Ο σταθερός: έμεινε μαλάκας
4. Ο αδιόρθωτος: ε τον μαλάκα
5. Ο επώνυμος: έλα ρε Μαλάκα
6. Ο νυχτωμένος: ξύπνα μαλάκα
7. Ο χαμένος: που σε ρε μαλάκα;
8. Ο φευγάτος: την έκανε ο μαλάκας
9. Ο βαθμοφόρος: ά, τον αρχιμαλάκα
10. Ο αμφίβολος: καλά μαλάκας είσαι;
11. Ο διττός: και πούστης και μαλάκας
12. Ο ευρεσιτέχνης: μαλάκας με πατέντα
13. Ο εμετικός: τα ξέρασε όλα ο μαλάκας
14. Ο καλοδεχούμενος: καλώς τον μαλάκα
15. Ο εξακριβωμένος: είναι τελικά μαλάκας
16. Ο επιρρεπής: Μη γίνεσαι μαλάκας τώρα
17. Ο εκνευριστικός: άει γαμήσου ρε μαλάκα
18. Ο ανεκδιήγητος: μα πόσο μαλάκας νάσαι!
19. Ο αργοκίνητος: άντε ρε μαλάκα, κουνήσου
20. Ο φαφλατάς: μιλάμε για πολύ χοντρομαλάκα
21. Ο επαναλαμβανόμενος: την είπε πάλι ο μαλάκας
22. Ο σωβινιστής: μαλάκας μπορεί να είμαι, πούστης όμως όχι!!


****Είναι η πιο μεγάλη πλάνη των ανθρώπων,
σαν φρένο για τυφλούς και τους κωφούς,
τον εαυτό μας να μη βλέπουμε μιλώντας για τους άλλους,
στην εσφαλμένη πορεία των συλλογισμών.
Φεανό*
__________________

Βαριά η καλογερική...

Η λέξη «ρουτίνα» ανέκαθεν μου ακουγόταν κάπως. Όχι δεν σημαίνει για μένα καθημερινότητα επαναλαμβανόμενη βαρεμάρα και όλα τα συναφή. Σημαίνει απλά όμορφα πράγματα που πρέπει να ζούμε καθημερινά επειδή έχουν ουσία. Μια τέτοια διάσταση έχω δώσει και στη καθημερινή διαδρομή Μοναστηράκι- Δουκίσσης Πλακεντίας που κάνω με το μετρό και που είναι μια καλή ευκαιρία να συγκεντρωθώ σε ένα βιβλίο. Με ένα βιβλίο στην τσάντα από την στιγμή που θα μπω στο συρμό μέχρι να ακούσω το «παρακαλώ ο επιβάτες να αποβιβαστούν» η ώρα περνάει πολύ ευχάριστα και απροσδόκητα γοργά. Δε δίνω έτσι σημασία στους συνεπιβάτες μου, δεν παρατηρώ, δεν ασχολούμαι με τίποτα και κανένα.

Σήμερα έκανα μια ζαβολιά. Στην επιστροφή και ενώ άκουσα το «επόμενος σταθμός Δουκ. Πλακεντίας» έκλεισα το βιβλίο μου , το έβαλα στην τσάντα μου και μου τράβηξε την προσοχή ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια που κάθονταν απέναντί μου. Δεν ήταν πέδιλα ούτε μιούλ ούτε κάτι εξεζητημένο τέλος πάντων. Ήταν ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια κλειστά και με κορδόνια αλλά γυναικεία. Ανέβασα το βλέμμα και με έπιασε ψυχοπλάκωμα. Μαύρη μαυρίλα παντού. Μια καλόγρια. Και θα μου πεις , δεν έχεις ξαναδεί καλόγρια? Πως κάνεις έτσι… Κάνω έτσι γιατί από μια πιθαμή πρόσωπο που δεν ήταν καλυμμένο κατάλαβα πως η καλόγρια απέναντι μου δεν ήταν περισσότερο από 22-23 χρονών. Ένιωσα θλίψη και αμέσως ένιωσα θλίψη για εμένα που σκέφτηκα έτσι. Δεν είμαι άξια πολλές φορές να κρίνω δικές μου αποφάσεις θα κρίνω το κοριτσάκι?. Όσο και αν προσπάθησα να το βγάλω από το μυαλό μου δεν το κατάφερα. Στη διαδρομή με το αυτοκίνητο στο μυαλό μου τριγυρνούσαν δυο λεξούλες. Αδυναμία? Ή υπερβολική Δύναμη?. Τι μπορεί να ωθήσει έναν άνθρωπο σε μια τόσο τρυφερή ηλικία ,που δεν έχει γνωρίσει τίποτα από τις χαρές και τις λύπες της ζωής, να απαρνηθεί την ζωή. Η αδυναμία, ξέρω ότι μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκτονία, τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά και χίλια άλλα . Αλλά…. Να γίνει κάποιος μοναχός-χη για μένα δείχνει άνθρωπο πολύ δυνατό, πάρα πολύ δυνατό…. Σε στιγμές αδυναμίας που έχω βρεθεί από τα 10 μου( ναι είχα πάρει τη ζωή στα σοβαρά από πολύ μικρή) έλεγα θα πάω να φουντάρω, σχεδόν κάθε μέρα, μπορεί και δυο φορές αν τα χαστούκια ήταν απανωτά, αλλά δεν είπα ποτέ θα πάω να μονάσω. Όχι ομολογώ δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ,αν και μου πάνε τα μαύρα. Γύριζα σπίτι , λοιπόν μετά από κάποιες ώρες και η ερώτηση από την μαμά πάντα η ίδια: «τι έγινε , δεν αυτοκτόνησες ούτε σήμερα?» δεν με έπαιρνε φυσικά ποτέ στα σοβαρά. Τώρα που το σκέφτομαι αν της έλεγα στα 15 θα πάω να γίνω καλόγρια , πως θα αντιδρούσε? Φαντάζομαι θα αυτοκτονούσε αυτή, στα σοβαρά. Και σκέφτομαι πάλι( ουφ ,για ξανθιά σκέφτομαι πολύ και μου κάνει κακό) αυτό το κορίτσι έχει γονείς? Και πως αντέδρασαν όταν τους είπε θα πάει να κλειστεί σε μοναστήρι? Αναπάντητα ερωτήματα που δεν θα βρουν απαντήσεις

εκτός αν τις δώσουν οι ίδιοι… Αλλά ποιος τρέχει τώρα σε μοναστήρια. Άσε μην μου αρέσει κιόλας….

...του κινητού μου τον τάραχο!!!!

Όταν έκανα τη σύνδεση πριν από λίγους μήνες για δεύτερο κινητό τηλέφωνο ήμουν απόλυτα ξεκάθαρη στον πωλητή και στον εαυτό μου. Απόρρητο!!! Δεν θα το έχει κανείς πλην του συντρόφου μου. Ούτε καν οι γονείς μου. Αυτό θα είναι το νούμερο που θα μας χαρίσει λίγες στιγμές ησυχίας όταν τις δικαιούμαστε. Οκ? Οκ. Χα χα χα. Νομίζεις χαζή Ξανθιά πως είναι οκ. Υπολογίζεις χωρίς την tim και τις κολεγιές που έχει. Την πρώτη φορά που είδα άγνωστο νούμερο λέω , εντάξει λάθος θα έχει γίνει. Τηλεφωνούσαν από την Τοπική ΠΑΣΟΚ Ξάνθης και θέλανε τον Ανδρέα Τάδε. «Σας ακούγομαι για Ανδρέας ?» λέω στην άλλη μεριά της γραμμής. «εεε, όχι ακριβώς» μου απαντάει, « Το πρόσωπο που ψάχνεται προφανώς έχει αλλάξει νούμερο και αυτό το νούμερο τώρα είμαι εγώ, -μεταφορικά και κυριολεκτικά- οπότε σβήστε με από τις λίστες σας για να μην μου ξανανέβει η πίεση την επόμενη φορά που θα με καλέσουν από το ΠΑΣΟΚ»….

Όλα καλά μέχρι εδώ. Ησύχασα για λίγο. Ερχόταν καμιά φορά κανένα μήνυμα από tim αλλά οκ στέλνουν σε όλους οπότε αυτό δεν το γλιτώνω έτσι και αλλιώς.

Ο εφιάλτης ξεκίνησε ξανά εδώ και λίγες μέρες, εκλογές πλησιάζουν άλλωστε. Μήνυμα στις 10 το πρωί: « σας καλούμε στα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου(Μιχ.Καραολή 13^Α) –γράφουν και διεύθυνση μην χαθώ τρομάρα μου-την Παρασκευή 15/09 και ώρα 20:30. Η Αλλαγή στην πράξη ξεκίνησε! Χρ.Πούλιος»…. «Ποιος είναι αυτός ο ΙΚΑς , γιατί τον πληρώνω εγώ?» που λέει και ο Χατζηχρήστος στον Μπακαλόγατο. « Ποιος είναι αυτός ο Πούλος» , ρωτάω τον άνδρα μου. «Ξέρω έναν» μου λέει πονηρά, « αλλά αυτός δεν κάνει εγκαίνια και δεν στέλνει μηνύματα στο κινητό»…

Υπομονή κοπελιά προφανώς ο κυρ Ανδρέας ψήφιζε Πούλιο. Αμ δε ψήφιζε μόνο Πούλιο. Ακόμα και το Χριστό σταύρωνε ο κυρ Αντρέας αν κρίνω από τα μηνύματα που μου έρχονται μαζικά και βασανιστικά κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή . Βρε τι από Αννα Διαμαντοπούλου και καμιά δεκαριά υποψηφίους της , τι Θανάση Ζεμπίλη-φασόλη-Αρακά-Μπάμιες και Φασολάκια, δεν λέγεται. Αφού κάθομαι και κάνω υπολογισμούς. Πόσοι υποψήφιοι υπάρχουν στο συνδυασμό του Πασοκ που έχει το Χρίσμα για την Νομαρχία δυτικής Αττικής? Τόσοι . Άρα τόσα και τα μηνύματα που θα πάρω. Πόσοι είναι σε αυτόν που δεν έχει το χρίσμα αλλά έχει την στήριξη της τοπικής? +άλλα τόσα. Πόσοι είναι για το δήμο? Βάλε και αυτά …. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό ,αν βάλεις ότι με ενημερώνουν ο καθένας ξεχωριστά για εγκαίνια εκλογικών κέντρων , ομιλίες , συγκεντρώσεις , παρουσιάσεις συνδυασμών κτλ κτλ , υπολογίζω μέχρι τις εκλογές να έχω πάρει γύρω στα 1500 μηνύματα. Και ο Γιωργάκης να ήμουν σίγουρα λιγότερα θα μου έστελναν. Και να φανταστείς ότι δεν έχω και καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Ο κυρ Ανδρέας έχει. Αλλά αυτός είναι σπίτι του ήρεμος και χαλαρός . Εμένα μου έχουν κάνει τα νεύρα τραχανά οι κάθε λογής υποψήφιοι. Αλλά τι να κάνω? Και να το κλείσω θα γίνει χαμός μόλις το ανοίξω το ρημάδι. Θα χτυπάει σαν δαιμονισμένο. Κάνω υπομονή μέχρι τις εκλογές και … όνειρα πως το κινητό αυτοκαταστρέφεται μετά από κάθε μήνυμα…..

Καλώς ήρθατε στην χώρα των φτωχών και των ηλιθίων

Αθήνα ,κέντρο, ώρα δώδεκα το μεσημέρι. Χαζεύω από το παράθυρο ενός γραφείου στη Σταδίου (στον 6^ο όροφο) την πορεία του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Ασυναίσθητα το μάτι μου πηγαίνει απέναντι στο κοσμηματοπωλείο που κατεβάζει τη σιδεριά ο τρομοκρατημένος ιδιοκτήτης. Το πάθημα έγινε μάθημα. Ούτε καρφίτσα δεν του άφησαν την τελευταία φορά κάποια βλαστάρια που διεκδικούσαν κάποιο από τα δίκια τους. Σε λίγα λεπτά έχει αρχίσει να βρέχει. Χωρίς να το καταλάβω , η βροχή έχει δυναμώσει πολύ και ήδη χοντρές σταγόνες μπαίνουν στο χώρο του γραφείου μέσα από το τζάμι.

- τι γίνεται κάτω? Με ρωτά ο συνάδελφος

- τι είχες Γιάννη τι ‘χα πάντα του απαντώ και προσπαθώ να κλείσω το παράθυρο. Κάπου εκεί ακούω το σύνθημα και μου ‘ρχεται κόλπος. Δεν το θυμάμαι ακριβώς αλλά μεταξύ άλλων έλεγε ότι διεκδικούν –οι εκπαιδευτικοί- κατώτερο μισθό για νεοδιοριζόμενο 1400 ευρώ καθαρά!!!

Τι λέτε ρε???? Τα είχατε και από την μάνα σας τα 1400 ευρώ καθαρά?. Εσείς που δουλεύετε μόνο 9 μήνες το χρόνο , 5 μέρες την εβδομάδα ή και λιγότερες, 5 ώρες την ημέρα ή και λιγότερες και κάθεστε από 15 μέρες Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά θέλετε πρώτο μισθό 1400 γιούρος καθαρά? Που ζείτε? Στην Ελλάδα ζείτε το έχετε καταλάβει?. Πήγαινε στις Βρυξέλλες δάσκαλε να διδάξεις και εκεί ζήτα και 2000. Εδώ όμως μην λες τέτοια αστεία γιατί υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν δεν ξύνουν τα απαυτά τους όπως πολλοί από εσάς , κοντεύουν να βγουν στη σύνταξη και 1400 ευρώ δε έχουν πιάσει ποτέ στα χέρια τους. Και μην μου πεις ότι εσύ σπούδασες γιατί ξέρω πολλούς που σπούδασαν πραγματικά, με διδακτορικά, διατριβές , μελέτες , δημοσιεύσεις , πολύ διάβασμα και παραμένουν άνεργοι ή τυλίγουν σουβλάκια.

Θα μου πεις και τι φταις εσύ … Θα σου πώ και τι φταίω εγώ που μου κλείνεις το κέντρο όποτε σου καυλώσει να διαμαρτυρηθείς. Θες διαμαρτυρία? Κάνε απεργία πείνας σε μια γωνιά χωρίς να μου πρήζεις εμένα τα παπάρια την ώρα που πάω να βγάλω το μεροκάματο των πολύ λιγότερων γιούρος από αυτά που εσύ ζητάς για τον εαυτό σου.

Αφού συφίλιασα αρκετά με τους συλλαλητήριους , ήρθε η βροχή να με αποτελειώσει. Και όχι γιατί την ώρα που βγήκα έξω έριχνε καρέκλες, όχι γιατί δεν είχα ομπρέλα, όχι γιατί το πέδιλο έγινε βατραχοπέδιλο, αλλά γιατί πηγαίνοντας στον ηλεκτρικό της Ομόνοιας έχει γίνει μπλακ άουτ και επικρατεί ένα μπάχαλο. Σκηνικό βγαλμένο από θρίλερ. Να μην βλέπεις την τύφλα σου να πέφτεις πάνω σε διερχόμενους , να κρατάς την τσάντα όσο πιο σφιχτά μπορείς , να είσαι μούσκεμα μέχρι το κόκαλο να κάνεις πατινάζ στο βρεγμένο πλακάκι και να σκέφτεσαι κατεβαίνοντας τα σκαλιά μες το σκοτάδι «θα υπάρχει τουλάχιστον συρμός ώστε να σκάσω εκεί άμα μετρήσω τα σκαλιά ή θα γίνω πυροτέχνημα στις ράγες κατευθείαν?» Ευτυχώς το ρεύμα ήρθε πριν το συρμό αλλά η ταλαιπωρία συνεχίστηκε. Σταθμός Μοναστηράκι σκάλες κυλιόμενες εκτός λειτουργίας το ίδιο και στην Κατεχάκη. Ανεβοκατέβα αμέτρητα σκαλιά βρεγμένα και διαολεμένα ολισθηρά για να βγεις στη Μεσογείων να φας και εκεί βροχή με το τουλούμι και να ισιώσεις μια και καλή.

Ωραία μέρα η σημερινή , ζεστή και υγρή. Και απ΄ ότι άκουσα έτσι θα μας πάει και την επόμενη εβδομάδα. Συλλαλητήριο και βροχή . Συλλαλητήριο και βροχή....

ΥΓ. Μπορεί να ακούγεται φασιστικό αλλά διαφωνώ με κάθε είδους διαδήλωση –συλλαλητήριο-πορεία κτλ, και είμαι της άποψης ότι το δίκιο σου δεν το κερδίζεις ταλαιπωρώντας χιλιάδες άλλους άσχετους. Convinsed πτυχιούχος χημικός. Αδιόριστη κατ΄ επιλογήν.

Μαρυ-λύσσα κακιά μας κολάζεις...

Εγώ αυτή θα την σκοτώσω. Τελεία και παύλα. Αρκετά ανακατεύτηκε στην ζωή μου. Και υπεραρκετά μπήκε στο σπίτι μου. Εξωφρενικά δε, σκανδάλισε με τα καμώματά της εμένα και τον αγαπημένο μου. Φτάνει πια. Μαριλύς Πάρκερ, you are history. Δεν θα σου επιτρέψω ξανά να μας κολάσεις.

Δεν φτάνει που κάνεις την πιο ζηλευτή εκπομπή που έχω δει ποτέ μου, δεν φτάνει που ταξιδεύεις εξαιτίας της εκπομπής αυτής σε όλο τον κόσμο, είσαι και όλη την ώρα πάνω από ένα σκεύος δοκιμάζοντας λιχουδιές από τα πιο απίστευτα υλικά.

Σοβαρά τώρα , στην ζωή μου και στην δουλειά μου δεν έχω ζηλέψει τόσο έντονα εκτός από δυο πραγματάκια ( κι όμως είναι αλήθεια, μόνο δύο). Το γράψιμο του ανθρώπου που αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο και την εκπομπή Planet Food που προβάλλεται από το travel chanel της nova κάθε Κυριακή Δευτέρα και Τρίτη. Η παρουσιάστρια Μαρυλίς Πάρκερ ταξιδεύει στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου σ.σ Μαλαισία ήταν σήμερα, και δοκιμάζει όλες τις τοπικές σπεσιαλιτέ την ώρα που φτιάχνονται μπροστά στα μάτια μας. Ειλικρινά σου έρχεται να γλύφεις την τηλεόραση. Και ειδικά αν έχεις ρίξει εμπάργκο σε όλα τα παχυντικά φαγητά όπως εμείς εδώ και δυο μήνες, τότε μιλάμε για πραγματικό βασανιστήριο. Μια ώρα εκπομπής και είσαι για τον Ο.ΚΑ.ΚΥ( Οργανισμός κατά των κοιλιόδουλων. Δεν νομίζω ότι υφίσταται αλλά θα τον δημιουργήσω εγώ μετά από κανα δυο ακόμα επεισόδια.

Είναι τρομερό να ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο και να πληρώνεσαι αδρά γιαυτό. Να γνωρίζεις την κουλτούρα λαών τόσο διαφορετικών από εσένα, μέρη με ομορφιά άγρια και συνάμα τόσο εντυπωσιακή, κουζίνες τόσο περίπλοκες αλλά απίστευτα δελεαστικές για τον ουρανίσκο σου….. Το πιο μακρινό ταξίδι που έχω κάνει –και το πιο εντυπωσιακό- ήταν στην Ινδονησία προ Τσουνάμι. Μικρόσωμοι άνθρωποι , πολύ χαμογελαστοί , με λατρεία στις θεότητες τους την οποία εξέφραζαν καθημερινά αφήνοντας καλάθια με δώρα έξω από τα σπίτια τους. Οι γεύσεις τους δε , συγκλονιστικές!!! Η Μαλαισία που είδα σήμερα έτσι όπως την είδα , χωρίς κοσμικότητες αλλά μέσα από τα σπίτια απλών ανθρώπων μου θύμισε αυτό το ταξίδι στην Ινδονησία. Και πόσα καινούρια πράγματα γνώρισα εκεί.

Μέχρι την Κυριακή λοιπόν που η Κυρία Μαριλύς θα μας πάει Σκανδιναβία –διακαής πόθος που θα πραγματοποιηθεί πολύ σύντομα ελπίζω- πάω να φάω τα καροτοκολοκυθάκια μου με την ψητή γαλοπούλα και να χτυπήσω και δυο σόδες γιατί η πίκρα αυτή δεν χωνεύεται και εύκολα.

τα απλά πράγματα κάνουν τις στιγμές πολύτιμες

Μπορεί να ακούγεται πολύ σουρεαλιστικό, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα τόσο μικρά, τόσο ασήμαντα και τόσο απλά που μπορούν να σου φτιάξουν την διάθεση , να σε ταξιδέψουν ,να σε μαγνητίσουν. Αυτό κατάφερε σε μένα το ξαφνικό φθινοπωρινό μπουρίνι σήμερα το απόγευμα. Είχα αράξει στον καναπέ και διάβαζα με ανοιχτές τις κουρτίνες και τα παράθυρα. Πάνω που ένιωθα την ανάσα του μορφέα , ο ουρανός φωτίστηκε, άρχισαν τα μπουμπουνητά και σε δευτερόλεπτα η μπόρα είχε ξεσπάσει. Μαγεία σκέτη. Να ακούς τη βροχή να πέφτει με δύναμη στη πλακόστρωτη αυλή , να μυρίζεις το βρεγμένο χώμα και το πεύκο τόσο έντονα μα το πιο συγκλονιστικό ήταν η λάμψη.Τόσο καθαρή , τόσο εκτυφλωτική. Ναι έχω ξαναδεί μπουρίνι , έχω ξαναδεί αστραπές και έχω μυρίσει το φθινόπωρο . Μα σήμερα ήταν πολύ διαφορετικά. Ίσως επειδή εγώ ήμουν τόσο χαλαρή και ήρεμη. Ίσως επειδή δεν μένω πια σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας όπου τα πάντα πνίγονται. Οι μυρωδιές ,οι θόρυβοι όλα εδώ είναι διαφορετικά και έχων σημασία , νόημα, σκοπό. Το τέλειο σκηνικό ολοκληρώθηκε με μια υπέροχη ταινία. «όταν ο Χάρυ γνώρισε τη Σάλυ» και το γλυκό έδεσε. Ειδικά τη σκηνή στο εστιατόριο με τον οργασμό της Μεγκ Ράιαν δεν θα βαρεθώ ποτέ να τον βλέπω. Καλό χειμώνα βρε, με απλά πράγματα μικρά …μα τόσο πολύτιμα…..

Όσκαρ Γουάιλντ χωρίς υπότιτλους

Watch your "Thoughts," they become words.
Watch your "Words," they become actions.
Watch your "Actions," they become habits.
Watch your "Habits," they become character.
Watch your "Character," for it becomes your "Destiny

« Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως μέσα σε αυτό το γράμμα θα υπάρξουν πολλά πράγματα που θα πληγώσουν βαριά την ματαιοδοξία σου. Αν γίνει έτσι διάβασε πάλι και πάλι αυτό το γράμμα ,’ώσπου να σου σκοτώσει τη ματαιοδοξία. Αν βρεις κάτι σε αυτό το γράμμα για το οποίο θα νιώσεις πως σε κατηγορώ άδικα, μην ξεχνάς πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχει τουλάχιστον κάποιο λάθος για το οποίο άδικα μας κατηγορούν.

Αν πας να παραπονεθείς όπως έκανες στη περίπτωση προγενέστερου γράμματος μου ,όπου έδειχνα την περιφρόνηση μου για σένα ,κι επιζητήσεις με κολακείες και παρηγοριές να ικανοποιήσεις τη φιλαυτία ή την ξιπασιά σου , θα είσαι ολότελα χαμένη . Αν βρείς έστω και μια ψεύτικη δικαιολογία ,σύντομα θα βρεις εκατό και πάλι θα είσαι αυτό που ήσουν και πρίν .Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι σου αποδίδω ανάξια κίνητρα? Αλίμονο! εσύ δεν είχες κίνητρα στην ζωή σου. Είχες απλώς ορέξεις. Το κίνητρο είναι στόχος πνευματικός. Το πεζοδρόμιο και ότι κυλάει στα ρείθρα του είχε αρχίσει να σε γοητεύει. Αυτή ήταν η αρχή της πτώσης σου.

Θα πρέπει να διαβάσεις αυτό το γράμμα μέχρι τέλους , έστω κι αν η κάθε λέξη είναι για σένα ο θερμοκαυτήρας ή το νυστέρι του χειρουργού που σου κάνουν τη ντελικάτη σάρκα να καίγεται και να ματώνει. Να θυμάσαι ότι ο τρελός στα μάτια των Θεών και ο τρελός στα μάτια των ανθρώπων είναι δυο πράγματα πολύ διαφορετικά. Και να θυμάσαι επίσης ότι ο αληθινός βλάκας ,αυτός που οι Θεοί σαρκάζουν , είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του.

Η ηθική δεν με βοηθάει. Ενώ βλέπω πως δεν υπάρχει τίποτα κακό σε ότι κάνει κανείς, βλέπω πως υπάρχει κακό σε ότι κανείς γίνεται. Το να τους κρίνεις θα έδειχνε απλά έλλειψη κρίσης. Το μεγαλείο της ψυχής δεν είναι μεταδοτικό. Οι ανώτερες σκέψεις και τα ανώτερα αισθήματα είναι, από την ίδια τους τη φύση …μεμονωμένα.»

Όσκαρ Γουάιλντ

De PROFUNIS

ΥΓ....Τόσο παλιό αλλά συνάμα και τόσο διαχρονικό, προσαρμοσμένο πάντα σε μιά πραγματικότητα. Με τις υγείες σας.

Χέσε μέσα ....

....και μετά γκρινιάζω εγώ για τις ακαθαρσίες που κάνει το κοριτσάκι μου στην αυλή... Τώρα που είδα τα χειρότερα λέω πάλι καλά και εδώ τυχερή στάθηκα. Άσε που είναι και πιο ακίνδυνα τα δικά μας. Το πολύ πολύ να σε πιάσει η μέση μέχρι να τα μαζέψεις απο δω και απο κεί. Αυτή η μίζερη στη φωτό μπορεί να μείνει στον τόπο αν το κατα τα άλλα τρισχαριτωμένο ελεφαντάκι μετεωριστεί την ώρα που κάνει κακά του....

ΥΓ: Η φωτογραφία είναι απο τα αγαπημένα μου remalia.com

Πιτσι κιν κον κον...

Πόσο σε αγαπάω …το ξέρεις. Αν είμαι ερωτευμένη μαζί σου….το λέω καθημερινά. Τι μπορώ να κάνω για σένα ….το φαντάζεσαι. Ε, λοιπόν υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν ξέρεις, που δεν στα έχω πει και που δεν τα φαντάζεσαι.

Όχι μην βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα, δεν έχω δεύτερη κρυφή ζωή –όπως το πονηρό σου μυαλουδάκι είμαι σίγουρη ότι σκέφτηκε- ούτε τα υπόλοιπα που δεν τολμώ καν να αναφέρω. Δε ξέρεις πράγματα που αφορούν εμένα σε σχέση με εσένα. Και νομίζω πως είναι καιρός να μάθεις. Ξέρω πως την ώρα που θα με διαβάσεις δεν θα μπορείς να σχολιάσεις. Κλείσε μου το μάτι και θα καταλάβω.

Έμαθες για τούτο δω το μπλόγκ από σπόντα και μετά από κάμποσο καιρό και ποσταρίσματα( μην μου πεις πως δεν είναι ελληνική αυτή η λέξη !!! το ξέρω). Και ξαφνιάστηκες . Αλλά όταν διάβασες σου άρεσε. Γιατί έγραφα για σένα. Ναι , αυτή είναι η αλήθεια . Αυτό το μπλόγκ το άνοιξα για να γράφω για σένα. Για μας. Για τις καλές μας στιγμές αλλά και τις άσχημες(αλήθεια έχουμε από αυτές?). – ορίστε τώρα με διέκοψες για να μου εξηγήσεις το red shift και έχασα το ειρμό μου- Γ..ώ τους καβαλάρηδες και τα ερυθρά-Συνεχίζω….

Ξέρεις καλά ότι ποτέ δεν μου άρεσε να γράφω, γιατί δεν μπορώ να γράψω. Είμαι σαν τον Πάριο, γράφω μόνο όταν είμαι δυστυχισμένη. Αυτή η κατάσταση άλλαξε την στιγμή που γνωριστήκαμε. Θυμάσαι τα ατελείωτα μέιλ που έχουμε ανταλλάξει? Τα κατεβατά που έχουμε γράψει αμφότεροι και μόνο που σκέφτομαι κοκκινίζω. Θυμάσαι τα γραπτά μηνύματα μέχρι τις 5 το πρωί και τους λογαριασμούς που έτρεχα να πληρώσω και να εξαφανίσω? Όταν σε γνώρισα δεν ήξερα όχι τυφλό σύστημα ,ούτε την τύφλα μου την ίδια. Και για να μπορέσω να σου πω όλα όσα ήθελα, έμαθα και από αυτό σε χρόνο dt.

Αυτό είναι ένα από όσα δεν σου έχω πει. Όλα αυτά που έμαθα μαζί σου. Και μαθαίνω καθημερινά. Τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα που ο σκληρός μου έχει κρασάρει. Λατρεύω να σε ρωτάω αν θέλεις παγωτό και να μου εξηγείς μέχρι και για το DNA της αγελάδας και το πόσο άχρηστο και επιβλαβές είναι το αγελαδινό γάλα για τον οργανισμό μας. Δεν το συζητώ όταν έχ απορίες στα τα αγγλικά….Σε λατρεύω γιαυτό και σε θαυμάζω εννοείται. Περισσότερα από όλα , σε λατρεύω γιαυτά που μου έμαθες για την ζωή , τις σχέσεις , τον εαυτό μου. Ήξερες εμένα από την πρώτη στιγμή πολύ καλύτερα από ότι εγώ. Ήξερες τι ήθελα, τι είχα ανάγκη , τι μου έλειπε , τι άξιζα ίσως… και μου το έδωσες απλόχερα. Και δεν μιλάω για τα δώρα σου, αλλά για την προσοχή , το ενδιαφέρον , την φροντίδα , την αγάπη, την τόσο υπέροχη καθημερινότητα που ζούμε μαζί. Όλα αυτά τα χρεώνω σε σένα. Εσύ τα κατάφερες όσο κιαν δεν το πιστεύεις. Να σου θυμίσω τι μου λές όταν καθόμαστε αραχτοί στον καναπέ με μπλεγμένα τα πόδια μας και διαβάζουμε τα βιβλιαράκια μας? «περνάω πολύ ωραία μαζί σου» το ίδιο μου λες και όταν γράφουμε στους υπολογιστές μας , εσύ στο γραφείο και εγώ στο πάτωμα. «μου αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε» . Έχεις καταφέρει να κάνεις τα πιο απλά και ανιαρά πράγματα να φαντάζουν υπέροχα και συναρπαστικά.

Τα ωραιότερα Σαββατοκύριακά που έχουμε περάσει είναι αυτά που κλεινόμαστε στο σπίτι μας και είτε δεν κάνουμε τίποτα ή σκιζόμαστε στις δουλειές και στο τέλος χυνόμαστε στον καναπέ. Δεν έχουμε ανάγκη ούτε από εκδρομές , ούτε τις καθιερωμένες εξόδους , ούτε τους πολλούς φίλους για να πούμε ότι περάσαμε καλά.

Περνάμε καλά μαζί χωρίς να κάνουμε τίποτα. Έτσι απλά. Αυτό μωρό μου είναι πολύ σπάνιο και το ξέρεις , το ξέρω και εγώ. Αλλά το έχουμε. Κον –κον?

Επίσης κάτι άλλο που δεν ξέρεις είναι πως λατρεύω όλα μα όλα τα ελαττώματα σου. Όλα όμως. Ξέρεις ποια είναι και αν έχεις απορίες θα στις λύσω τετ- α- τετ το βράδυ. Αυτό που οι άλλοι βρίσκουν ενοχλητικό για μένα είναι καταπληκτικό. Κι ας γκρινιάζω τάχα μου μερικές φορές όταν το παρακάνεις. Χαριτωμενιές κάνω για να με προσέξεις …και να μου τάξεις κανα γιούρος. χμμμ. Γελάς εεε.

Δεν θα σου πω πολλά ακόμα αγαπημένε μου , γιατί ήδη έχεις αρχίσει και με κοιτάζεις περίεργα από απέναντι και ρωτάς τι γράφω. Θα σου τα πώ μια άλλη φορά. Ή καλύτερα άλλες φορές γιατί είσαι το μόνο θέμα που δεν θα πάψω να έχω έμπνευση . Γιαυτό άλλωστε έγραψα και σήμερα , γιατί σε κοιτώ να γράφεις και θέλω να έρθω και να σε πνίξω στις αγκαλιές και τα φιλιά. Και επειδή είναι πολύ σοβαρό αυτό που γράφεις δεν θέλω να σου αποσπώ την προσοχή. Όμως…. Πεθαίνω για σένα και είμαι πολύ περήφανη που σε έχω δίπλα μου. Είσαι πολύ σπάνιος και με κάνεις να νιώθω και εγώ ξεχωριστή. Και όμορφη . Και μην τολμήσεις να μου πεις ότι έχω ασυνταξίες στο κείμενο γιατί …θα σε λιώσω σκουλήκι. Πιτσι κιν Κιν κον κον.?

Εγώ γ..ώ το κέρατό μου ποιανού παιδί είμαι?

Ανέκαθεν υπήρξα ανεξάρτητη, στηρίζομαι στα δικά μου πόδια , κάνω του κεφαλιού μου, δεν έχω υποχρέωση σε κανένα και δεν το έχω μετανιώσει μέχρι τώρα.

Από μικρή , -λόγω οικογένειας κυρίως- και πολύ ξεκινήσω να ψηφίζω εννοείται ήμουν γραμμένη στη ΜΑΚΙ ( Μαθητικό Κίνημα της Νέας δημοκρατίας). Τρέξιμο προεκλογικά στα διόδια για φυλλάδια και σημαίες, στα εκλογικά κέντρα για μπούγιο, στη γέφυρα ξημερώματα να φυλάμε τσίλιες για να την βάψουνε κοκ. Ωραίος χαβαλές γινόταν , δε λέω και ειδικά αν το εκλογικό αποτέλεσμα μας ευνοούσε ( δύο φορές μου συνέβη) η πλάκα ήταν μεγαλύτερη.

Φοιτήτρια , πριν ακόμα γραφτώ στη σχολή είχα γραφτεί ήδη στη ΔΑΠ , είχα πάει στα κεντρικά γραφεία στην Εμ. Μπενάκη είχα γνωρίσει τα παιδιά της σχολής μου και γενικά είχα μπει νωρίς στα κόλπα. Κάθε χρόνο ένα μήνα πριν τις φοιτητικές εκλογές ξεκινούσε ο πανικός. Ατελείωτα ξενύχτια, τρέξιμο σε όλη την Αθήνα , κούραση σωματική αλλά και ψυχολογική, έξοδα σημαντικά τα οποία φυσικά κάλυπτες από την τσέπη σου και όλα αυτά παράλληλα με τα μαθήματα , γιατί πλανάται πλάνην οικτράν όποιος πιστεύει ότι σου περνούν τα μαθήματα οι διάφορες οργανώσεις που ελέγχουν την κάθε σχολή.

Τι κέρδισα από αυτή την ιστορία? Ελάχιστα. Από το τμήμα ιδεολογίας και ενημέρωσης που πέρασα έμαθα χρήσιμα πράγματα και γνώρισα αξιόλογα παιδιά, τα οποία με χαρά βλέπω να διαπρέπουν σε αυτό που σπούδαζαν. Εγώ ξέφυγα. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με την χημεία.

Απολογισμός: λίγες γνωριμίες και μια συγκροτημένη άποψη για το πολιτικό γίγνεσθαι. Αυτά . Ούτε δουλειά μου βρήκε κανείς από τη Ριγήλλης, ούτε διορίστηκα σε δημόσιο οργανισμό , ούτε η ζωή μου άλλαξε επειδή γίναμε κυβέρνηση. Ότι έχω κάνει μέχρι σήμερα στην επαγγελματική μου ζωή το έκανα μόνη μου και χαίρομαι γιατί όπως είπα δεν χρωστώ χάρη σε κανένα.

Εσχάτως , έκανα μια συζήτηση με έναν φίλο μου, ο οποίος τυγχάνει να είναι υψηλόβαθμο στέλεχος της ΝΔ, εκλογές πλησιάζουν , βοήθεια όλοι θέλουν με κάλεσε λοιπόν στο γραφείο του … και είχαμε τον παρακάτω διάλογο.

Νίκος: Πως πάει η δουλειά?

ΕΓΩ: Καλά , αλλά ψάχνω και κάτι ακόμα. Δεν έχεις το νου σου μήπως πάρουνε τίποτα στο κρατικό.

Νίκος: Τώρα μάλιστα , αφού εκεί κάνουν κουμάντο τα «δικά τους παιδιά »

ΕΓΩ: Για σιγά ρε Νίκο, και το λες έτσι απλά αυτό? Δεν λέω να μείνουν , δεν συμφωνώ με κανενός είδους πογκρόμ, αλλά να ακούω από το στόμα σου αυτή την κουβέντα ως δικαιολογία είναι αν μη τι άλλο ξεφτίλα.

Νίκος: Λυπάμαι αλλά έτσι είναι και σε σένα έχω το θάρρος να το πω.

ΕΓΩ: Δεν σου λέω για το Γραφείο τύπου γιατί εκεί φαντάζομαι έχει «σκάσει» από τα «δικά μας παιδιά». Ήθελα να ήξερα μόνο εγώ ποιανού Φούστη παιδί είμαι. Δεν ανήκω πουθενά? Δεν έχω προσφέρει σε αυτό το γ..ω-κόμμα? Δεν δικαιούμαι να ζητήσω τίποτα εγώ? Μόνο όταν έρχονται εκλογές παύω να είμαι ένα ορφανό και γίνομαι το μπάσταρδο που ζαχαρώνουν πεντέξι διαφορετικοί. .Αλλά που θα πάει ο Οκτώβρης είναι κοντά.

Νίκος: Λες βλακείες τώρα , αφού ξέρω πως δεν τα εννοείς.

ΕΓΩ: Όχι Νίκο μου τα εννοώ και τα παρεννοώ. Που να τρέχω τώρα 200 χλμ πέρα δώθε για να μην χαθεί η ψήφος. Θα κάτσω στο σπιτάκι μου και θα παίζω τόμπολα. Ίσως δω τα αποτελέσματα από τα τηλεόραση. Καλή επιτυχία σας εύχομαι και καλή καρδιά πάνω απ όλα. Εμένα όμως ξεχάστε με.Και κερατάς και Δαρμένος? Ε αυτό δεν χωνεύεται εύκολα….

Να σε μυρίσω , να σου πώ ποιος είσαι

Χθες ήταν μια μέρα διαφορετική. Λόγω champions League βρέθηκα σε ένα χώρο με πολλούς υπολογιστές , πολλή φασαρία , πολλές μυρωδιές αλλά και πολύ άνετο σερφάρισμα στο διαδίκτυο. Ψάχνοντας σε ένα πολύ γνωστό βιβλιοπωλείο πήρε το μάτι μου στις προσφορές ένα βιβλίο που είχα διαβάσει χρόνια πριν και με είχε συγκλονίσει. «Το Άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ .Για όσους –που φαντάζομαι είναι λίγοι- δεν έχουν διαβάσει «το Αρωμα» θα προσπαθήσω με πολύ λίγα λόγια να δώσω το στίγμα του…

Ένα τρομακτικό παραμύθι; - Ένα φιλοσοφικό θρίλερ; - Μια ερωτική φαντασία; Για τον Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ, τον σκοτεινό ήρωα, μαθαίνουμε μόνο πως γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1738 στο Παρίσι, ανάμεσα στα σκουπίδια της αγοράς με δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αυτός που τρομάζει τους πάντες με την παντελή έλλειψη κάθε μυρωδιάς έχει την πιο ευαίσθητη μύτη του κόσμου. Καταγράφει στην ατελείωτη τράπεζα της μνήμης του όλες τις μυρωδιές που συναντά στο δρόμο του, και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορεί να ανακαλέσει κάθε στιγμή εκείνη που θα διαλέξει. Η μακριά πορεία του στο βασίλειο των οσμών θα τον οδηγήσει από το εργαστήριο του αρωματοποιού στη θέση του ημίθεου που παρασύρει τα πλήθη με μοναδικό όπλο το ύψιστο και συγκλονιστικότερο άρωμα που υπάρχει. Αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Οι πληροφορίες αυτές, είναι πολύ γενικές , αλλά αρκετές ώστε να δώσουν στον υποψήφιο αναγνώστη μια ιδέα χωρίς να χαλάσουν την όλη μαγεία.

Όταν το πρωτοδιάβασα προβληματίστηκα πολύ . Άρχισα να μυρίζω διαφορετικά το κάθε τι λες και μόλις είχα ανακαλύψει αυτή την πέμπτη αίσθηση. Ακόμα και σήμερα ,αρκετά χρόνια μετά, η όσφρηση είναι η αίσθηση που εμπιστεύομαι πολύ περισσότερο από τη όραση και την γεύση. Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να μυρίζω τον σύντροφο μου στο μέτωπο εκεί ακριβώς που ξεκινά το τριχωτό της κεφαλής. Η μυρωδιά αυτή με τρελαίνει. Και αυτο αγάπησα. Την μυρωδιά του.

Η μητέρα μου, στις ελάχιστες συζητήσεις που έχουμε κάνει περι σχέσεων μου έλεγε μια φράση την οποία τότε δεν είχα αξιολογήσει ως ιδιαίτερα σημαντική. «για να αγαπήσεις κάποιον θα πρέπει να ταιριάζουν τα χνώτα σας και οι μυρωδιές» .Ναι καλά, σκεφτόμουν. Ας είναι ψηλός με ωραία μάτια και κορμί και ας μη ταιριάζουν τα χνώτα μας . Bull shit.Μπορείς να αγαπήσεις κάποιον , όσο παίδαρος και να είναι αν σε πλησιάζει και δεν αντέχεις με τίποτα την μυρωδιά του ακόμα και την στιγμή που βγαίνει από το μπάνιο? Δεν μπορείς . Είναι Αδύνατο. Και αν την ανεχτείς θα είναι για πολύ λίγο. Είναι μια κατάσταση που έχει επιστημονική εξήγηση. Έχει να κάνει με τη χημεία και συγκεκριμένα με τις φερορμόνες. Βρήκα ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα μια ανάλυση του Χημικού Μηχανικού ΚΩΣΤΑ ΠΛΕΛΛΗ - ΤΣΑΛΤΑΚΗ η οποία είχε δημοσιευτεί πριν καμια πενταετία στο ΝΥΓΜΑ .Αξίζει ένα βλέφαρο νομίζω….

«Η χημεία του έρωτα

- Και η αγάπη;

-Έχει απλώς υπερτιμηθεί. Χημικά δεν διαφέρει και πολύ από το φτέρνισμα...

Από το έργο "Ο συνήγορος του διαβόλου".

Συχνά νοιώθουμε έλξη για κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου, ορισμένες φορές μάλιστα για ένα πρόσωπο που μόλις το γνωρίζουμε. Δεν αναφέρομαι στη σεξουαλική έλξη, αλλά στη συναισθηματική. Σ' αυτή που μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα στην παρουσία και μόνο του ατόμου για το οποίο ενδιαφερόμαστε. Σ' αυτή που μας κάνει να χάνουμε ορισμένες φορές τα λόγια μας και να νοιώθουμε την καρδιά μας να χτυπά πιο γρήγορα.

Είναι όλο αυτό απλώς ένα "χημικό" φαινόμενο της ανθρώπινης βιολογίας, ή μήπως ένα καθαρά ψυχικό βίωμα, κάτι το εντελώς άυλο; Ας εξετάσουμε τη χημική πλευρά του θέματος.

Υπάρχουν κάποιες πτητικές ενώσεις,(συνήθως στεροειδή), οι οποίες εκπέμπονται από τους ζωντανούς οργανισμούς και οι οποίες μπορούν να ανιχνευθούν από εξειδικευμένα νευρικά κύτταρα της μύτης ενός άλλου ατόμου του ίδιου είδους. Οι ουσίες αυτές λέγονται φερομόνες, (pheromones) και λειτουργούν ως χημικά μηνύματα μεταξύ ατόμων του ίδιου είδους. Η έρευνα γύρω από τις ουσίες αυτές, αυξήθηκε πολύ από το 1959, οπότε ανακαλύφθηκε στους μεταξοσκώληκες μια αλκοόλη, η οποία προσελκύει τα υπόλοιπα άτομα του είδους. Έχοντας υπ' όψη μας ότι η ύπαρξη φερομονών στους ανθρώπους δεν είναι ακόμη αναμφισβήτητη, ας εξετάσουμε τη λειτουργία τους στα ζώα. Υπάρχουν οι λεγόμενες "πρωτεύουσες" φερομόνες, οι οποίες επηρεάζουν τα επίπεδα ορμονών στο ζώο. Αντίθετα μ' αυτές, οι φερομόνες που επηρεάζουν τη συμπεριφορά, π.χ. αυτές που διεγείρουν ή παρεμποδίζουν την επιθετικότητα, δεν προκαλούν αυτόματη απόκριση. Το ζώο, λαμβάνει το χημικό σήμα και μεταβάλλει ή όχι τη συμπεριφορά του ανταποκρινόμενο σ' αυτό, ανάλογα με περιβαλλοντικούς και άλλους παράγοντες. Σημαντικό είναι δε, ότι η λήψη των χημικών σημάτων είναι συνδεδεμένη με το φύλο για μερικές φερομόνες. Έτσι, τα αρσενικά δεν αποκρίνονται σε ουσίες που επηρεάζουν τα θηλυκά και αντίστροφα.

Σε ορισμένα ζώα, οι φερομόνες ανιχνεύονται από ένα εξειδικευμένο όργανο, το οποίο συνδέεται απ' ευθείας με τον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Στους ανθρώπους, η ύπαρξη του οργάνου αυτού δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ορισμένοι το δέχονται, άλλοι πάλι όχι. Μέχρι το 1980, η αποδεκτή άποψη ήταν ότι το όργανο αυτό εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής εξέλιξης και μετά εξαφανίζεται, πράγμα που είναι γνωστό και για τα πτηνά. Πάντως είτε η ύπαρξή του επιβεβαιωθεί στον άνθρωπο, είτε όχι, χημικά σήματα στον εγκέφαλο θα μπορούσαν να μεταφέρονται και με άλλους τρόπους, όπως για παράδειγμα από τον επιθηλιακό ιστό της μύτης.

Ο Ελβετός ζωολόγος Claus Wedekind, έδωσε σε 44 άνδρες από μια φανέλα, την οποία έπρεπε να φορέσουν δυο νύχτες. Επίσης τους έδωσε άοσμο σαπούνι, έτσι ώστε να μην επικαλυφθεί η φυσική τους μυρωδιά από το τεχνητό άρωμα. Οι φανέλες τοποθετήθηκαν μέσα σε κιβώτια και ζητήθηκε από 49 γυναίκες να κρίνουν την οσμή τους. Κάθε γυναίκα έκρινε το περιεχόμενο 7 κιβωτίων. Τριών με φανέλες ατόμων με παρόμοιο MHC, 3 με διαφορετικό MHC και ενός με εντελώς καθαρές φανέλες, για λόγους ακρίβειας του πειράματος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι προτιμήθηκαν οι φανέλες ατόμων με διαφορετικό MHC. Μερικές φορές μάλιστα, αναφέρθηκε ότι οι προτιμώμενες οσμές θύμιζαν άτομα με τα οποία οι γυναίκες διατηρούσαν σχέση.

Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι βρίσκονται κοντά στην παρασκευή ανθρώπινων φερομονών, οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα συναισθήματά μας προς ένα άλλο άτομο, αν π.χ. ενσωματωθούν σ' ένα άρωμα. Με λίγα λόγια, αν θέλω να ερωτευθώ μια κοπέλα ή πάλι αν θέλω να με ερωτευθεί εκείνη, δεν έχω παρά να απευθυνθώ στο κατάλληλο βιοχημικό εργαστήριο...

Προσωπική γνώμη του γράφοντος είναι ότι η αγάπη δεν είναι μόνο μια "χημική" υπόθεση. Πιστεύω ότι αν ένα τέτοιο μέσο χρησιμοποιηθεί για να προσελκύσει ένα άτομο σ’ένα άλλο, χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονα και κάτι το άυλο, η επήρεια του θα είναι βραχυπρόθεσμη και θα ξεθυμάνει ακριβώς όπως ένα άρωμα...»

Στις αγαπημένες μου ασχολίες ανήκει και η αρωματοθεραπεία. Στο σπίτι , βρίσκονται παντού διασκορπισμένες συσκευές καύσης αιθέριων ελαίων. Γυρίζοντας από την δουλειά δεν υπάρχει πιο χαλαρωτικό πράγμα από το διακριτικό άρωμα του γιασεμιού και της λεβάντας που πλημμυρίζει διακριτικά το χώρο. Σε ξεκουράζει σε χαλαρώνει σε ηρεμεί σε τέτοιο βαθμό που ξεχνάς κάθε κουραστική και εκνευριστική κατάσταση που σου έχει συμβεί. Όταν είσαι εξαντλημένος , ο βασιλικός και το τριαντάφυλλο κάνουν θαύματα. Για κάθε δύσκολη στιγμή υπάρχει και το αντίστοιχο άρωμα. Αξίζει να εντρυφήσει κανείς σε αυτή την «τέχνη» Θα μειώσει κατά πολύ το άγχος, θα αυξήσει τις αντοχές του και θα ….πάρει μυρουδιά.

Πολυ κατατοπιστικό άρθρο επίσης: http://health.ana-mpa.gr/articleview3.php?id=455

Γειά σου ρε Μάκη....

Γεια σου ρε Τριανταφυλλόπουλε με τα ωραία σου. Ευτυχώς που υπάρχεις και εσύ , για να έχω κάτι να γράφω εγώ! Ίσως και κάποιοι άλλοι ακόμη.

Κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Άλφα με διάφορους παραθυράτους , μεταξύ αυτών και ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος ,ο σωτήρας των Φτωχών , ταπεινών και καταφρονεμένων. Ο πολέμιος της διαπλοκής και μπλα μπλα μπλα. ( Μεταξύ μας ωραίο το Πόρσε καγιέν, μήπως μπορείς να μου πείς πόσα χρόνια πρέπει να δουλεύω για να πάρω και εγώ ένα?)

Ενώ έχει κάνει την παρέμβαση του σχετικά με τις δημοσκοπήσεις κάνει την ηρωική έξοδο λέγοντας: « Είστε όλοι καλεσμένοι στη Σουβάλα, ο Τάδε ψήνει αρνιά για να γιορτάσει την 11^η Σεπτεμβρίου!!!!! Ελάτε , γίνεται ωραίο γλέντι.» Κουνάω το κεφάλι μου να το καταλάβω- ξανθιά γαρ αργώ και λίγο-. Κοιτάζω τον άντρα μου. Με κοιτάζει και αυτός . «Τι είπε ο λαλάκας?» λέμε και οι δύο ταυτόχρονα.

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ 11^Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΨΗΝΟΝΤΑΣ ΑΡΝΙΑ …ΕΛΕΟΣΣΣΣΣ

Γιορτάζετε τι ακριβώς κύριε Μάκη μας? Τον θάνατο 3000 περίπου εργαζόμενων ανθρώπων? Αθώων ανθρώπων? Με φρικτό τρόπο? Αυτό γιορτάζετε? Να καταλάβω.

Σειρά μετά έχει τι? Το πανηγύρι για τα θύματα στην Ισπανία? Και μετά θα καεί το πελεκούδι για τα άλλα στο Λονδίνο?

Ενημερώστε με γιατί μου διαφεύγει. Θα γιορτάσουμε και για τα γυναικόπαιδα στο ΙΡΑΚ και το Αφγανιστάν?

Ρε γαμώτο πόσο πίσω είμαι.

Δεν διαβάζω κοσμικά είναιαλήθεια, αλλά που και που πρέπει να ρίχνω κάνα βλέφαρο για να μην χάνω τέτοια events.

Λυπάμαι πάντως, λυπάμαι πολύ γιατί υπάρχουν και κάποιοι αφελείς που σας έχουν ίνδαλμα.

Α, ΡΕ BLOGGER.COM ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΣΟΥ...

Και, ξαφνικά, η εμφάνιση του μπλογκ, αλλάζει. Πώς, τι, γιατί; Ο Θεός κι η ψυχή του! Για να δούμε, όμως, τώρα, τι θα δούμε. Το καλό το μονοπάτι ξέρει και καλές... κοπελούδες -sic- εκτός από παλικάρια...

(Άσε που... απ' αυτό και παλικάρια γίνανε μαλλιά-κουβάρια, έτσι κι αλλιώς...)

Ο τόπος είναι οι άνθρωποί του

Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει μερικές φορές με κάποιους ανθρώπους. Το δέσιμο που ξεκινάει από μια καλημέρα και χάρηκα πολύ και καταλήγει σε μία σφήνα κολλημένη στο μυαλό για πολύ καιρό μετά. Αυτό συνέβη φέτος το καλοκαίρι. Τον Ιούλιο για την ακρίβεια. Στις διακοπές μας στην Κρήτη. Επιλέξαμε την Κρήτη για πολλούς λόγους. Την αισθανόμαστε πολύ οικείο νησί –και είναι εν μέρει λόγω καταγωγής- και μας παρέχει ανέσεις που δεν τις βρίσκουμε εύκολα αλλού. Για να μην μακρηγορώ και γράφω ατελείωτες λέξεις που το σιχαίνομαι θα μπω κατευθείαν στο θέμα.

Αποφασίσαμε να πάμε στην Κρήτη γιατί θέλαμε τρία πράγματα. Ησυχία, Άνεση και να πάρουμε μαζί μας το σκυλί. Μετά από ψάξιμο αρκετό στο διαδίκτυο καταλήξαμε σε ένα ορεινό χωριό των Χανίων το Σαμωνά , σε ένα απίστευτο κατάλυμα -ότι και να πω είναι λίγο- που βασίλευε η ησυχία και μπορούσαμε να πάρουμε φυσικά το σκυλί.

Εκεί συναντήσαμε 5 ανθρώπους όλους κι όλους –σε 20 μέρες ε?-με τους οποίους δεθήκαμε τρομερά και τους νιώθουμε πολύ κοντά μας.

Τον Κώστα , τον μερακλή «ξενοδόχο» τον απίστευτα καλαίσθητο και

καλόγουστο νεαρό που αποφάσισε να φύγει από τα Χανιά , να πάει σε ένα ορεινό χωρίο με είκοσι κατοίκους- sorry 19, μια γιαγιά πέθανε ενώ ήμασταν εκεί- να αγοράσει το μισό χωριό σχεδόν και να αναπαλαιώσει τα ερείπια του φούρνου , του παντοπωλείου και σχεδόν όλης της αγοράς . Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει ,τα χρήματα που επένδυσε όμως δύσκολα θα τα βγάλει –όπως λένε οι υπόλοιποι- αν και μεταξύ μας πιστεύουμε το αντίθετο. Τον φίλο μας που μέχρι και σπιτάκι είχε φτιάξει στην αυλή για την μπουμπού μας .

Την Ασπασία , την γλυκιά μου Ασπασία που το πρωί συγύριζε τα δωμάτια μας ,πότιζε τα λουλούδια, φρόντιζε τα πάντα και στη συνέχεια πήγαινε στην Ταβέρνα της Κατίνας (ακολουθεί ανάλυση παρακάτω)και βοηθούσε στην κουζίνα. Η Ασπασία ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συναντήσαμε όταν φτάσαμε ξημερώματα και πριν προλάβουμε να την ρωτήσουμε οτιδήποτε …εξαφανίστηκε. Στην συνέχεια μας εξήγησε πως « δεν ήμουνα καλά ντυμένη και δεν ήθελα να σας υποδεχτώ έτσι»….

Την Κατίνα . Η μεγάλη ταβερνιάρισσα. Η μαμά μας η καλή . Μας μαγείρευε καθημερινά ότι θέλαμε , δεν μας άφηνε να πάρουμε χόρτα και σαλάτα γιατί τα χόρτα είναι σαλάτα(!!!), στεναχωριόταν όταν δεν είχε κάτι διαφορετικό να μας ταΐσει, προβληματιζόταν αν αφήναμε έστω και μια μπουκιά στο πιάτο μας , μας έδινε το σακουλάκι με τα φρέσκα αυγά για να φάμε πρωινό και απαραίτητα κάθε βράδυ ετοίμαζε και το πακετάκι με το φαγητό της Ρουνίτσας μας. Η Κατίνα που μπορούσε να εξηγήσει στους τουρίστες ότι σερβίρει meat balls αλλά το κυρίως πιάτο lamp with beans έπρεπε να το μεταφράσουμε εμείς.
-Μα καλά ρε Κατίνα , πως θυμάσαι το meat balls και δεν μπορείς να μάθεις με τίποτα το lamp with beans?
- το θυμάμαι!!! από την μύτη και το μπολ.

Κόκαλο εμείς. Στην συνέχεια μας είπαν πολλές ιστορίες με τουρίστες που κατουριόμασταν από τα γέλια. Μπαίνουν μια παρέα Γερμανών στο μαγαζί και λένε στα αγγλικά. «hello we are six”
Ασπασία: Μωρή Κατίνα ήρθαν κάτι μαντράχαλοι και θέλουν σεξ….Κατίνα: Ουου φώναξε τον Παναγιώτη!!!

Και τόσα άλλα που πρέπει να πας εκεί για να τα απολαύσεις. Βέβαια μην ξεχάσω τον Παναγιώτη και τον Σπύρο. Σύζυγο και γιο της Κατίνας που κουβαλάνε την ίδια τρέλα.

Last but not least . Ο καταπληκτικότερος σκύλος που έχω δει. Το ροτβάιλερ τον 70 κιλών που χεζόταν όταν του έκαναν κχχχχ δύο γατάκια 60 ημερών. Το όνομα του και μόνο τα λέει όλα. Τα χάδια του? Δεν περιγράφονται! Η σκιά του Κώστα , η παρέα της Ρουνίτσας μας και η μεγαλύτερη θλίψη όταν φύγαμε.

Μια μέρα πριν φύγουμε , Η Ασπασία μας έκανε το τραπέζι στην ταβέρνα της Κατίνας. Έσφαξε τον καλύτερο κόκορα, έφτιαξε σφακιανές πίτες και φάγαμε μέχρι θανάτου.

Την ημέρα που φεύγαμε πήγαμε να τους χαιρετίσουμε. Η Ασπασία μας είχε ετοιμάσει , ένα σωρό καλούδια. Τα λουλούδια που με είχαν τρελάνει έτοιμα σε γλάστρα, κρασί από το δικό της. Η Κατίνα το ίδιο , κρασί , ρακί, αυγά και τόσα άλλα. Μα η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν τα μάτια τους . Βουρκωμένοι όλοι , φιλιόμασταν και τα δάκρυα κάτω από τα γυαλιά μας δεν έλεγαν να σταματήσουν. Να μην μας ξεχάσετε , θα σας θυμόμαστε πάντα, θα μας λείψετε, να μας ξανάρθετε ….

Ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές μας. Δεν έχουμε νιώσει έτσι για κανένα γνωστό και φίλο. Ήταν σαν να αφήναμε πίσω την οικογένεια μας. Εχουν περάσει 40 μέρες και τους συζητάμε σχεδόν κάθε μέρα. Μας λείπουν .Μιλάμε και στο τηλέφωνο. Eίναι καλά και τους λείπουμε και εμείς. Και η Κατίνα ακόμα δεν έμαθε να λέει το lamp with beans…..

your cashier is shit

Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries , Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries ,

Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries ,Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries ,

Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries ,Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries ,

Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries ,Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries ,

(…………………………………….),Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries .

-Το κατάλαβες παιδί μου?

-Μάλιστα κυρία

-Είσαι σίγουρη?

-Μάλιστα κυρία

-την επόμενη φορά θα το γράψεις χίλιες φορές και επιπλέον θα στηθείς με το ένα πόδι στην γωνία κοιτώντας τον τοίχο. Έγινα κατανοητή?

-Μάλιστα κυρία…….

Λίγες μέρες πριν σε ένα γραφείο στη Σταδίου….

- Αφεντικό , να φύγω δέκα λεπτά νωρίτερα σήμερα ,γιατί έχω να ψωνίσω ένα δωράκι και με περιμένουν ?

- Ναι παιδί μου να πας στο καλό.

Δευτερόλεπτα μετά……

-Αγάπη μου, μόλις έφυγα από το γραφείο, πετάγομαι για 5 λεπτά στο Notos Galleries ,να πάρω την κολόνια που θέλω και έρχομαι να σε βρώ.

- Ωραία , σε πόση ώρα δηλαδή θα είσαι εδώ?

- Σε 15 λεπτά max

- Οκ, θα σου παραγγείλω καφέ και κάτι να τσιμπήσεις

- Έγινε, τα λέμε σε ένα τεταρτάκι λοιπόν…..

Κλείνει το τηλέφωνο η ηρωϊδα της ιστορίας μου και τρέχοντας μπαίνει στο πολυκατάστημα στο χώρο του αρωματοπωλείου , βρίσκει αμέσως το σταντ με τη συγκεκριμένη μάρκα , παίρνει το άρωμα της και κατευθύνεται προς το ταμείο. (χρόνος 1΄και10΄΄)…

Πρώτη έκπληξη. Σε ένα τετράγωνο κατασκεύασμα βρίσκεται μια κοπέλα και απ΄έξω περιμένουν 15 άτομα στοιχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.

-Εεεεε συγνώμη, δεν υπάρχουν άλλα ταμεία?

- Όχι κυρία μου είναι το μοναδικό (μουρμούρες από διάφορες φωνές)

- Ένα ταμείο σε ολόκληρο όροφο?????

-Μάλιστα κυρία μου

-Είναι ποτέ δυνατόν?

- Τα παράπονα σας μπορείτε να τα ρίξετε στο κουτί που υπάρχει στην άκρη του πάγκου

-Δεν βαριέσαι…..

Κοιτάζει το ρολόι της και δείχνει 12 και 25 και περιμένει…. 12 και 30 και περιμένει…. 12 και 35 και περιμένει…. 12 και 40 και περιμένει…. 12 και 45 και περιμένει…. 12 και 50 και χτυπάει το τηλέφωνο. Τη λούζει κρύος ιδρώτας. Αποφεύγει να το σηκώσει γιατί ξέρει και ποιος είναι και τι θα ακούσει. You’re beautiful, you’re beautiful it’s true εξακολουθεί να τραγουδάει αυτό και οι μπροστινοί-πισινοί της(πελάτες) αρχίζουν να δυσανασχετούν.

Τι τώρα , τι μετά λέει στον εαυτό της . Σήκωσε το να πάρεις την κρυάδα μια ωρα αρχίτερα. Και το σηκώνει…

-Που είσαι?????

- Τώρα έρχομαι αγάπη μου σε 5 λεπτά είμαι εκεί.

-Με δουλεύεις γαμ #%$&$*^&&*()*&)^$%#$@$#$%^%^&*&)*)

&*%^##@#$%$^&%^*&&(*)&^^&$%$##@#$%^&*()(*&^%$#@#$%^&*(*&^%$#@!#$%^&*(*&^%$#@#$%^&*&αφού ούτε στο Μετρό δεν έχεις μπει ακόμα. Το σάντουιτς κρύωσε , ο καφές ζεστάθηκε και εγώ περιμένω σαν –μπιπ- εδώ και μισή ώρα……παύση.

-Ναι? Ναι?

Νεκρό. Τι κάνει τώρα ? Άλλοι δύο έμειναν πριν από αυτήν. Περιμένει ή παρατάει την κολόνια και φεύγει τρέχοντας?.

«Έφαγες το γάιδαρο τόση ώρα, άκουσες τα –δικαιολογημένα- μπινελίκια , θα αφήσεις την ουρά και θα φύγεις?» της λέει η φωνή της λογικής. Και μένει να περιμένει….

Έρχεται η σειρά της , πληρώνει , παίρνει το άρωμα και φεύγει πάλι τρέχοντας για την Ομόνοια. (Ώρα 13:15)

Χτυπά το εισιτήριο, μπαίνει στο τρένο, πάει Μοναστηράκι, κατεβαίνει στο Μετρό, Ξαναμπαίνει στο τρένο και μετά από 2 στάσεις κατεβαίνει Μέγαρο Μουσικής. Σε δυο λεπτά είναι στο καφέ που είχε ραντεβού.(Ωρα 13:27)

***** Συμπεράσματα:

Α)Για να διανύσεις την απόσταση Σταδίου –Ιλίσια θέλεις 10 λεπτά.

Β) Για να διανύσεις 3 μέτρα μέσα στο Nottos Galleries θέλεις 45 λεπτά

Γ) Καλύτερα να πηγαίνεις στα Ιλίσια για καφέ παρά στο Nottos Gelleries για φρου φρου και αρώματα

Δ) Το Nottos Galleries ευνοεί τα διαζύγια, κλονίζει την αξιοπιστία, δημιουργεί ρίξεις ανάμεσα στα ζευγάρια

Ε)Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries, Δεν θα ξαναπάω στο Notos Galleries……

Είναι κάτι μέρες....

Είναι κάτι μέρες που και εγώ ακόμα δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Είναι κάτι μέρες τόσο διαφορετικές από τις άλλες που θέλω να μένω κλεισμένη στον εαυτό μου, μακριά από οτιδήποτε και οποιονδήποτε με ευχαριστεί και με κάνει χαρούμενη. Είναι κάτι μέρες , πριν και μετά την πανσέληνο, που στο μυαλό μου στοιχειώνουν πρόσωπα –γεγονότα-καταστάσεις, φαντάσματα του παρελθόντος που σε άλλες περιπτώσεις έχουν θαφτεί έχουν αποσυντεθεί και δεν απασχολούν την σκέψη μου.

Αυτές τις μέρες τις σιχαίνομαι, με κουράζουν και συνάμα με τρομάζουν. Θέλω να τις νικήσω, να τις εξαφανίσω και παλεύω σκληρά με την συνείδηση μου , αλλά ως φαίνεται ο αγώνας είναι άνισος. Υπερτερούν. Είναι πιο δυνατές από εμένα και με καθηλώνουν υποβάλλοντας με στο μαρτύριο να διασχίσω το σκοτεινό τούνελ όπου ζουν και βασιλεύουν.

Αυτές τις μέρες τρομάζω και όσους με αγαπούν. Αυτούς δηλ που με γνωρίζουν πολύ καλά. Εσένα … που μοιράζεσαι την ζωή σου με την δική μου, την γκρίνια σου με την δική μου , τα άγχη, τους φόβους , τις χαρές σου και τόσα άλλα.

Εσύ, ο άνθρωπος μου με βλέπεις να αλλάζω και να γίνομαι ένα πλάσμα τελείως διαφορετικό. Σβήνει το χαμόγελο μου, ασθενεί το χιούμορ μου , ατονεί η λάμψη στα μάτια μου…Ανησυχείς, φοβάσαι προβληματίζεσαι. Με ρωτάς συνεχώς τι έχω, αν σ αγαπώ, αν βαρέθηκα κοντά σου, αν αν αν… Όχι ψυχή μου!!!! Τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Με έχουν πιάσει απλώς οι ανασφάλειες μου. Δίνω έναν αγώνα στον οποίο δυστυχώς υπερισχύουν οι αδυναμίες μου.

Οι σκέψεις που κάνεις εσύ γίνονται και από μένα. Χωρίς λόγο , αιτία και αφορμή. Έτσι αψυχολόγητα. Σκέφτομαι αρνητικά. Το ποτήρι δεν γεμίζει ποτέ. Αυτές τις στιγμές έχω ανάγκη να με αγαπάς. Και να μου το δείχνεις. ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΝΙΩΘΩ. Τα λόγια για μένα δεν έχουν μεγάλη σημασία και το ξέρεις. Σπάνια ακούω τι λέει το στόμα. Πάντα όμως ακούω τι λένε τα μάτια. Κι άλλοι μου έχουν πεί σ΄αγαπώ , αλλά εγώ δεν το ένιωθα. Και οι πράξεις τους δεν το έδειχναν. Και γι αυτό απέκτησαν και ένα πρόθεμα στην μνήμη του τηλεφώνου μου. Ex.

Με εσένα δεν συμβαίνει αυτό και το ξέρεις. Το έχουμε συζητήσει, το έχουμε αναλύσει χιλιάδες φορές. Μην τρομάζεις και μην φοβάσαι. Δώσε μου απλά λίγο χρόνο. Και λίγο από το χρόνο σου .Και μια αγκαλιά.

Αυτά είναι τα όπλα μου. Όχι προηγμένης τεχνολογίας ,όπλα ψυχής. Αυτά θα με τραβήξουν μακριά από το σκοτεινό τούνελ. Αυτά θα ανάψουν και πάλι το φώς στο πρόσωπό μου. Λίγο υπομονή κάνε μόνο .Πανσέληνος είναι , θα περάσει.

Σε λατρεύω με όλη την δύναμη μου. Και σε ευχαριστώ.

PS. Δεν είναι μεγάλη ειρωνεία , μέσα σε όλα αυτά να ακούς και τη Χαρούλα να τραγουδάει ..."έχει πανσέληνο απόψε κι ειναι ωραία???"

obsession ...και τα συμπαρομαρτούντα

Anger and jealousy can no more bear to lose sight of their objects than love.-

George Eliot

Είναι τρομερό πόσα πράγματα ανακαλύπτει κανείς σερφάροντας στο διαδίκτυο. Με αφορμή μια ταινία που είδα πρόσφατα , -λεπτομέρειες της οποίας παραθέτω- , έκανα μια μικρή έρευνα η οποία ομολογουμένως με εξέπληξε. Η ταινία τιτλοφορείται Swimfan ή όπως είναι ο ελληνικός τίτλος Ερωτική Ψύχωση.

Συναρπαστική !!!Τη συστήνω ανεπιφύλακτα …στην άλλη πλευρά. Ή μάλλον και στις δύο πλευρές.

«Η πιο φανατική του θαυμάστρια μόλις έγινε... Ο Χειρότερος του Εφιάλτης!»

Χώρα	United States
Copyright	2002
Διάρκεια	90
Κατηγορία	Αισθηματικές | Θρίλερ Αγωνίας
Σκηνοθέτης	John Polson
Σεναριογράφος	Charles F. Bohl | Phillip Schneider
Ηθοποιοί	Shiri Appleby | Clayne Crawford | Erika Christensen | Jesse Bradford | Dan Hedaya | Kia Goodwin | Kate Burton | Jason Ritter

(…)Ο Μπεν Κρόνιν είναι ένας τελειόφοιτος λυκείου με λαμπρό μέλλον μπροστά του, αφού χάρη στις κολυμβητικές ικανότητες του έχει ήδη εξασφαλίσει υποτροφία στο φημισμένο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ενώ δίπλα του έχει μια εξαιρετική κοπέλα, την Εϊμι.
Όταν όμως περνά μια νύχτα με την σαγηνευτική –και προσφάτως αφιχθείσα στην πόλη –Μάντισον, εκείνη παθιάζεται μαζί του και η ονειρεμένη ζωή του μετατρέπεται σε εφιάλτη, καθώς η εμμονή της παίρνει τη μορφή προδοσίας, εκδίκησης, τρέλας, ακόμη και φόνου._

Αυτά για την ταινία. Βάζω λοιπόν στο Θεό Google τη λέξη Obsession και πατάω Enter. Χιλιάδες αποτελέσματα που φυσικά δεν είχα το χρόνο και το κουράγιο να διαβάσω , αλλά συγκέντρωσα…. το ζουμί που έλεγε και η φιλόλογος μου , καλή της ώρα όπου και αν βρίσκεται.

Έχουμε και λέμε:

Obsession. Ουσ. (ψυχολ.)ιδεοληψία -- έμμονη ιδέα-, μονομανία, συνεχής και επίμονη ενόχληση, (ψυχολ.) ιδεοληψία, ψυχαναγκασμός, ψύχωση, καταδυνάστευση από έμμονη ιδέα, εικόνα ή επιθυμία.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη: Γνωρίζετε ότι το 1% των ελλήνων πάσχει από κάποιας μορφής ψύχωση? ¨Οχι???? Ούτε εγώ αλλά να που το έμαθα και ….έδωσα αρκετές απαντήσεις….

Άλλα χρήσιμα συμπεράσματα:

Η ψύχωση οδηγεί στην απώλεια επαφής με την πραγματικότητα
Η ψύχωση σχετίζεται με ασθένειες που επιδρούν στον εγκέφαλο (για παράδειγμα σχιζοφρένεια). Τα άτομα που πάσχουν από ψύχωση μπορεί να έχουν παραισθήσεις, φαντασιώσεις και σύγχυση στις σκέψεις τους. Τα φάρμακα και η κοινοτική υποστήριξη μπορεί να ανακουφίσει, ή και ακόμη να εξαλείψει τα ψυχωτικά συμπτώματα.

*****Τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε

δεν μπορούν να λυθούν στο ίδιο επίπεδο σκέψης

που βρισκόμασταν όταν τα δημιουργήσαμε"

Albert Einstein

Oι άνθρωποι ανατρέχουν στην ψυχοθεραπεία όταν:

Αισθάνονται έντονα και επίμονα αισθήματα άγχους, φόβου, θλίψης, σύγχυσης, ανίας, εξάντλησης η έλλειψης ελπίδας τα οποία δεν μπορούν να ξεπεράσουν μόνο με τις δικές τους προσπάθειες ή δεν γνωρίζουν τα ακριβή αίτια των αισθημάτων τους.

Οι συναισθηματικές και συγκινησιακές δυσκολίες διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία της καθημερινής τους ζωής.

Ενώ θέλουν δυσκολεύονται να αλλάξουν κάποια επιβλαβή συνήθεια ή συμπεριφορά.

Αντιμετωπίζουν δυσκολίες επικοινωνίας στις σχέσεις τους με άτομα του στενού περιβάλλοντος.

Δυσκολεύονται να βρουν φίλους ή ερωτικούς συντρόφους.

Η ζωή τους χαρακτηρίζεται από έλλειψη στόχων, αξιών και ιδανικών και δυσκολεύονται να αναλάβουν ευθύνες.

Συντρίβονται κάτω από το βάρος των περιστάσεων χωρίς να μπορούν να νιώσουν

χαλάρωση και χαρά.

Αισθάνονται ότι χάνουν τον έλεγχο και δεν είναι κυρίαρχοι της ζωής τους.

Βασανίζονται από πιθανές ψυχογενείς σωματικές ενοχλήσεις όπως: έλκος στομάχου, δερματικά εξανθήματα ή άσθμα.

Επιθυμούν να διαχειρίζονται καλύτερα αρνητικές καταστάσεις, αισθήματα και συμπεριφορές όπως:
χαμηλή αυτοεκτίμηση, εργασιακό στρες, έμμονες ιδέες, ψυχαναγκαστικές πράξεις, διαταραχή της όρεξης για φαγητό, δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης, μνήμης και προσοχής, διαταραχή του ύπνου, εξαρτήσεις, θρήνο για τον αποχωρισμό ή το θάνατο αγαπημένου προσώπου, προβλήματα σχολικής συμπεριφοράς, προβλήματα επικοινωνίας ομάδων, ψυχολογικά προβλήματα ή προκλητικές συμπεριφορές οικογενειακών μελών ή φίλων.

Η συμβολή του ψυχοθεραπευτή

Σε ποιόν μπορείς να πεις:
Κοίτα τη γυμνότητά μου, κοίτα εδώ τις πληγές,
την κρυφή οδύνη, την απογοήτευση, την αγωνία,
τον πόνο, την ανέκφραστη δυσαρέσκεια, το φόβο, τη μοναξιά.
Άκουσε με για μια μέρα, μια ώρα μόνο,
μονάχα για ένα λεπτό,
για να μην περάσω στον τρόμο της άγριας απομόνωσης.
Ω! Θεέ μου! Δεν υπάρχει κανείς να με ακούσει;
Seneca
(Ρωμαίος φιλόσοφος 65 μ.Χ.)

Τα ψυχολογικά προβλήματα ανατρέπουν επώδυνα την εσωτερική μας ισορροπία. Αισθήματα κατωτερότητας, ανασφάλεια, φοβίες, κατάθλιψη και έμμονες ιδέες επηρεάζουν αρνητικά την προσωπική μας πορεία. Οι σχέσεις μας τραυματίζονται από συχνές συγκρούσεις και δυσκολίες στην επικοινωνία. Γινόμαστε θύματα ανεξέλεγκτων ψυχικών δυνάμεων, που μας σπρώχνουν στην απογοήτευση, τη μοναξιά και την απελπισία. Νοιώθουμε αιχμάλωτοι, σ’ ένα φαύλο κύκλο, απ’ όπου είναι αδύνατο να ελευθερωθούμε.

Αν έχουμε διατηρήσει την ικανότητά μας να αναζητήσουμε μια σχέση υποστήριξης και αν είμαστε αρκετά υγιείς ώστε να υπερνικήσουμε τις αντιστάσεις, ίσως απευθυνθούμε σε κάποιο ψυχοθεραπευτή.

.......Αυτό το τελευταίο και κάτι παραπάνω , ομολογώ με έβαλε σε σκέψεις. Βρε μπας και δεν είναι μόνο 1% αυτό το ποσοστό αλλά ακολουθεί την τιμή της βενζίνης? Τώρα να είμαι εγώ τόσο «τυχερή» και να έχω συναντήσει τουλάχιστον ένα τέτοιο άτομο τον τελευταίο καιρό? Παίζει και αυτό το ενδεχόμενο….

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι ακόμα και αν κάποιος μας επιτεθεί φραστικά ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο δεν θα πρέπει να του επιτρέπουμε να μας πληγώνει ή να μας προκαλεί οποιοδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα. Η λύπη η αγωνία ο θυμός η αποδοχή ενός εκβιασμού και άλλα παρόμοια συναισθήματα δεν εξυπηρετούν σε τίποτα, απλούστατα μας κρατούν από το να δράσουμε, μας φέρνουν σε ακινησία. Δεν υπάρχει περίπτωση όλοι μας να συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο και ούτε μπορούμε να ελέγξουμε τις συμπεριφορές άλλων. Πρέπει να αποδεχόμαστε ότι πολλές φορές οι άλλοι θα συμπεριφέρονται με τρόπους μη αρεστούς σε εμάς, ακόμα και αν αυτό οφείλεται σε κάποια ασθένεια και δεν είναι στοιχείο του χαρακτήρα τους.

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην φορτιζόμαστε συναισθηματικά από τέτοιες συμπεριφορές και να τις αντιμετωπίζουμε μόνο όταν είναι προς το δικό μας συμφέρον. Αν λυπόμαστε για κάτι που δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να αλλάξουμε στερούμε τον εαυτό μας από την δυνατότητα να προχωρήσει σε κάτι πιο δημιουργικό. Αν λόγο μίσους θέλουμε να εκδικηθούμε κάποιον επίσης στερούμε από τον εαυτό μας την ενασχόλησή με πιο χαρούμενα και δημιουργικά πράγματα. Η ενασχόληση μας με συμπεριφορές άλλων που δεν μας αρέσουν ουσιαστικά μας ακινητοποιεί, μας στερεί από άλλες χαρούμενες και δημιουργικές στιγμές, γίνεται ψύχωση και έμμονη ιδέα χωρίς να το καταλάβουμε.

Δεν λέω πως δεν πρέπει ποτέ να αντιδρούμε, πρέπει σίγουρα να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και ότι πιστεύουμε πως είναι σωστό. Να τα υποστηρίζουμε με σθένος, βασιζόμενοι στην λογική, στηρίζοντας την δική μας άποψη. Ακόμα και με ευγένεια αν εσείς πιστεύεται ότι είναι πρέπον (δεν υποστηρίζουν όλοι την ευγενική συμπεριφορά πάντα).

Αχρείαστα να είναι:

Γραμμή Κοινωνικής Βοήθειας.
Τηλ. 210 -197 όλο το 24ωρο, χωρίς χρέωση.

Πηγές :
www.psyche.gr

Topics in Brain & Behavior

· Ιστοσελίδα μελέτης για το Εγχειρίδιο Βιολογικής Ψυχολογίας του Kalat

· Psych Web