Θα ήθελα να ζωγραφίσω τις μέρες με χρώματα. Ναι με χρώματα , ίσως τους έβαζα και μυρωδιές. Όχι αρώματα , μυρωδιές. Να την Δευτέρα ας πούμε , θα την χρωμάτιζα γκρίζα, μουντή, όπως είναι η σημερινή στην Αθήνα… Θα έβαζα μάλιστα λίγο περισσότερο γκρίζο και δεν θα το ανακάτευα καλά για να έχει και κάποιες άσπρες ή μαύρες πινελιές. Όπως η όψη των ανθρώπων που κυκλοφορούν στους δρόμους θα ήταν η Δευτέρα μου , χλωμή και σκυθρωπή. Όπως λέει και το τραγούδι «βουρκωμένη Δευτέρα». Και θα μύριζε, κλεισούρα, μούχλα ίσως όχι πολύ έντονα αλλά δεν θα ήταν ωραία η μυρωδιά της , θα προσπαθούσαν όλοι να την διώξουν από πάνω τους.
Την Τρίτη θα την έκανα, μάλλον Κίτρινη. Η Τρίτη θεωρώ πως είναι μια αδιάφορη μέρα. Μια μέρα που όλοι την μπερδεύουν. Άλλοι νομίζουν πως είναι ακόμα στην Δευτέρα , άλλοι πως έχει έρθει η Τετάρτη. Και η μυρωδιά της με προβληματίζει. Μάλλον θα ήταν άοσμη. Εντελώς απαρατήρητη θα περνούσε η Τρίτη.
Τετάρτη η οριακή. Βρίσκεται στην μέση της εργαζόμενης εβδομάδας. Μετά το μεσημέρι νιώθεις την Παρασκευή να σου ψιθυρίζει στ αυτί. Την Τετάρτη θα την χρωμάτιζα Πράσινη. Όχι κάνα ξεθωριασμένο πράσινο ούτε τίποτα λαχανί. Το πράσινο του πεύκου μάλλον. Και θα μύριζε και όμορφα , κάτι σαν το βρεγμένο χώμα ας πούμε. Ναι κάπως έτσι την φαντάζομαι την Τετάρτη.
Πάμε στην Πέμπτη. Χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το γιατί, η Πέμπτη μου φαντάζει το ίδιο αδιάφορη με την Τρίτη αν και βρίσκεται μια ανάσα από την Παρασκευή. Ισως γιαυτό μάλλον , επειδή κανείς δεν την υπολογίζει. Την Πέμπτη , θα την έκανα μάλλον καφέ. Καφέ σοκολά ή ταμπά. Και θα
μύριζε λεμόνι. Γιατί? Έτσι.
Παρασκευή μμμμ!. Η πιο φωτεινή από όλες τις ημέρες ,να μην τα ξαναλέμε. Θα ήταν
Φούξια ένα έντονο χαρούμενο φούξια και θα μύριζε βανίλια. Αυτή την μεθυστική βανίλια που σου φέρνει στο μυαλό , από κουλουράκια μέχρι γυμνά ιδρωμένα κορμιά. Ναι η Παρασκευή δεν θαμπορούσε να μην έχει έντονη μυρωδιά….
Σάββατο. Από τις πιο μεγάλες εμπνεύσεις γενικώς..
Τραγούδια , ποιήματα, μουσικές και πόσα άλλα πράγματα
δεν δημιουργήθηκαν για να υμνήσουν αυτή την ημέρα. Το Σάββατο θα το χρωμάτιζα μπλε. Το μπλε της θάλασσας. Της ήρεμης θάλασσας. Και θα
μύριζε θάλασσα. Θα μύριζε αεράκι φρέσκο απαλλαγμένο από βαριές άλλες προσμίξεις.
Και τελευταία έμεινε η Κυριακή. Όχι η
συννεφιασμένη Κυριακή του Τσιτσάνη.
Η δική μου Κυριακή η πορτοκαλί. Ναι πορτοκαλιά θα ήταν η Κυριακή μου, αισιόδοξη και ξεκούραστη. Το πορτοκαλί άλλωστε δεν ξεκουράζει και χαλαρώνει? . Έτσι λένε. Και θα μύριζε λουλούδια. Αγριολούλουδα. Και κυρίως λεβάντα άγρια.
Αυτός θα ήταν ο πίνακας που θα ήθελα να ζωγραφίσω. Τουλάχιστον έτσι τον σκέφτηκα σήμερα Δευτέρα που ο καιρός στην Αττική είναι βροχερός…
8 σχόλια:
Γοβίτσα, μπράβο! Σε διαβάζω εδώ και λίγο χρόνο, αλλά πάντα με κάνεις να χαλαρώσω και να χαμογελάσω! Να είσαι καλά!
Χαίρομαι πολύ Ειρηνάκι.Αυτό είναι μεγάλη επιτυχία για μένα.:)))
Χα! Πολύ καλό.
Ιδίως σε μία εποχή που θα έλεγε κανείς ότι οι Δευτέρες όλο και πληθαίνουν, είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους που να έχουν ακόμα τόσο καλλιεργημένες αισθήσεις ώστε να μπορούν να ξεχωρίσουν πώς μυρίζει η κάθε μέρα και σε τι χρώμα αντιστοιχεί και να το εκφράσουν και τόσο γλαφυρά...
Πραγματικά πολύ καλό post.
Και επίσης με έβαλες σε σκέψεις. Γιατί κι εγώ, τώρα που το σκέφτομαι, ακριβώς έτσι θα τις ταίριαζα. Φταίει το ότι επηρεάστηκα από σένα; Ή τυχαίνει να βιώνουμε την καθημερινότητα με τον ίδιο τρόπο; Και αν τυχαίνει, τότε είναι σύμπτωση με μας; Ή ο περισσότερος κόσμος βιώνει την καθημερινότητα με τον ίδιο τρόπο; Δεν το πιστεύω αυτό. Σίγουρα πάνω-κάτω ο κόσμος δέχεται τα αντίστοιχα ερεθίσματα από τις μέρες, αλλά δε νομίζω ότι αυτά προκαλούν σε όλους την ίδια αίσθηση.
Το blog σου είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον τελικά.
αχ βρε jason δικός μου είσαι και εσύ. Η ουσία και η ομορφιά είναι στα απλά πράγματα τα καθημερινά, σε αυτά που δεν φωνάζουν " είμαι κάτι πρωτότυπο εγώ έλα να με κερδίσεις"... Αλλοίμονο αν περιμέναμε τέτοια ερεθίσματα για να μας κάνουν όμορφη την ζωή μας . Θα είμασταν δυστυχισμένοι και μιζεροι.Αυτά έρχονται σπάνια και διαρκούν λίγο. Αν μάθεις όμως να εκτιμάς τη συνήθεια και να την κάνεις ελκυστική την έχεις πάντα και το "πρωτότυπο" το εκτιμάς και το χαίρεσαι περισσότερο όταν έρθει....
Όμορφα τα λες βρε παιδί μου!!!
Ειλικρινά πολύ όμορφα!
.....εγώ τι κάνω όμως που με κόβω να έχω μόνιμα Δευτέρα μέχρι τα Χριστούγεννα....επαγγελματικώς εννοώ!
Θέλω κιάλλες info για τα Χανιά!Ζήλεψα τη περιγραφή σου......πανάθεμά με....ζήλεψα!!!
Φιλιά και τις καλημέρες μου!
Πολύ ατμοσφαιρικό...Μου θυμίζει "Το ΄Αρωμα" που έγινε και ταινία...
βροχερές καλημέρες σε όλους. Ανταπόκριση απο το καγιάκ μου που βρίσκεται σε δράση ξανά.
Uneverknowinlife: Τα χανιά αυτό το καλοκαίρι ήταν ότι καλύτερο μασ έχει συμβεί ever,
johny καλέ μου, αν δεν δου κάνει κόπο διάβασε και αυτό για το άρωμα. Ετσι θα εξηγήσεις και το ποστ για τις ημέρες... Τελικά και εσύ δικός μου είσαι
http://gova-stileto.blogspot.com/2006/09/blog-post_13.html#comments
polu wraio.
Δημοσίευση σχολίου