

μας τσάκισε αλλά ...χαλάλι της , μας αποζημίωσε το θέαμα και οι παγωμένες μπύρες ....
Women need a new pair of shoes for every social occasion, and men need a different woman for every sexual occasion.
Εγώ προτίμησα να μην γράψω τίποτα.
Άλλωστε δεν τα καταφέρνω καθόλου καλά.
Ο Στέλιος όμως με κάλυψε απόλυτα.
Η αστυνομία απέκλεισε την περιοχή από το τέρμα του ηλεκτρικού σταθμού μέχρι τον Αγιο Διονύσιο.
Αμέσως έσπευσαν επιτόπου άνδρες της υπηρεσίας εξουδετέρωσης εκρηκτικών μηχανισμών και ερεύνησαν το χώρο με τη βοήθεια ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων, χωρίς ωστόσο να βρεθεί τίποτα.
Τα δρομολόγια των πλοίων εκτελέστηκαν κανονικά, ενώ μετά από περίπου διόμιση ώρες και συγκεκριμένα στις 7:40 το πρωί οι δρόμοι που είχαν αποκλειστεί από την αστυνομία, δόθηκαν στην κυκλοφορία.
www.in.gr
www.otenet.gr
Από τους γάμους ξεμπλέξαμε. Και δεν εννοώ τους δικούς μας , αλλά όλων των υπολοίπων. Από το Μάϊο μέχρι τώρα δεν υπήρχε ΣΚ που να μην είχαμε γάμο ή βάπτιση. Θέλουμε τουλάχιστον ένα μήνα για να ησυχάσουν τα αυτιά μας από τα κλαρίνα και τους ζουρνάδες.
Διακοπές δεν προβλέπονται . Τουλάχιστον μες το καλοκαίρι. Αν όλα παν καλά μάλλον για Χριστούγεννα μας βλέπω να ξεκουραζόμαστε.
Από δουλειά...να φάνε και οι κότες κοκόρια και λοιπά πτηνά. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα πάλι και ψάχνω να βρω πως θα προσθέσω στο 24ωρο κάνα εξάωρο ακόμα.
Από μπλεξίματα... σιγά μην έλειπαν. Ανακάλυψε η Εφορία Νεοτέρων Μνημείων πως το ερείπιο που κληρονόμησα προ 15ετίας δεν είναι ερείπιο αλλά μνημείο ιδιαιτέρου κάλους και δεν μπορεί να κατεδαφιστεί. Κάλο έχεις εσύ στο μυαλό σου κυρά μου αν νομίζεις πως θα ρίξω έστω και ένα ευρουλακι στα γκρεμισμένα ντουβάρια απο τον πόλεμο του 40. Απαλλοτριώστε το και κάντε το παλάτι. Αϊ σιχτίρ πια με την βλακεία που σας δέρνει.
Κατά τα άλλα ευτυχώς που έχουμε την θάλασσα στα πόδια μας και το μπανάκι δεν μας λείπει. Το κακό βέβαια είναι πως το μπάνιο συνδυάζεται άψογα με μπύρες, καμπάρι και μπόλικο φαί γιατί ως γνωστόν η θάλασσα ανοίγει την όρεξη. Βέβαια η δική μας δεν είχε ποτέ πρόβλημα αλλά λέμε τώρα. Από Δευτέρα ...Αυστηροτάτη που λέει και το μωρό μου.
Εύχομαι καλές διακοπές σε όσους ετοιμάζονται και στους υπόλοιπους καλό κουράγιο ...Ναι αυτή την φορά η νύφη δεν το έσκασε. Ήταν πιστή στο ραντεβού της και για να μην έχουμε εκπλήξεις πήγε μαζί με τον γαμπρό στο Δημαρχείο.
Όλα ξεκίνησαν πριν από κάποιους μήνες με μια αναπάντεχη και πρωτότυπη πρόταση , που συνοδεύτηκε από άμεση αποδοχή. Ακολούθησε μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη πρόσκληση και το όλο πράγμα επισφραγίστηκε με 4 υπογραφές.
Ο γάμος μας ήταν διαφορετικός. Όπως ανέφερα ήδη ήταν πολιτικός. Οι καλεσμένοι μας μόνο φίλοι, -στους συγγενείς τάξαμε θρησκευτικό-, η δεξίωση απλή και καλοκαιρινή, beach bar, θάλασσα , κοκτέιλ , ξένη μουσική, και άφθονο φαγητό. Περάσαμε καλά, πολύ καλά για την ακρίβεια. Το ίδιο πιστεύω και για τους φίλους μας. Χαρήκαμε πολύ που είχαμε μαζί μας ανθρώπους οι οποίοι μας γνωρίζουν καλά και χαίρονται με την σειρά τους για εμάς. Δεν υπήρξε τίποτα «δήθεν» και δεν έγινε τίποτα επειδή έπρεπε να γίνει. Κάναμε ακριβώς ότι θέλαμε και μας εξέφραζε. Το παπάκι δεν πήγε στην ποταμιά και ελπίζω κάποια στιγμή να μας συγχωρέσει που δεν του κάναμε την χάρη, αλλά….
Σε γενικές γραμμές αυτά. Νιώθω πολύ τυχερή -και έτσι θα ήθελα να κλείσω -που παντρεύτηκα έναν άνθρωπο τόσο μοναδικό. Έναν άνθρωπο που με κάνει ευτυχισμένη χωρίς να προσπαθήσει. Με κάνει να νιώθω όμορφη ακόμα και όταν είμαι χωμένη μέχρι το λαιμό στις λάσπες γιατί με έχει πιάσει η κηπουρική μου μανία. Δεν σταματάει να μου λέει ποτέ ότι με αγαπάει και περνάει καλά μαζί μου.
Για αυτά και άλλα τόσα θα ήθελα να σου πω πόσο πολύτιμος είσαι για μένα. Εύχομαι να αξίζω έστω και το ένα εκατοστό από όσα μου δίνεις. Και ναι ,θα σε ξαναπαντρευόμουνα ευχαρίστως.
ΥΓ: παραθέτω τον όρκο του πολιτικού γάμου γιατί θεωρώ πολύ ουσιαστικά και εύστοχα τα όσα επισημαίνει
Από τη στιγμή αυτή, που ενωθήκατε με την ελεύθερη συναίνεσή σας σε γάμο, οφείλετε αμοιβαία ο ένας στον άλλον αγάπη, πίστη και σεβασμό για όλη σας τη ζωή.
Ο ΓΑΜΟΣ που σας ενώνει, σας επιβάλλει την ταύτιση των τυχών σας και την κοινή αντιμετώπιση, σε βάση ισότητας, όλων των ζητημάτων που θα προκύπτουν από τη συμβίωσή σας ως συζύγων και, γενικότερα, όλων των δυσκολιών της ζωής.
ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ θα πρέπει επίσης να συμβάλλετε, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, στα βάρη που συνεπάγονται η έγγαμη συμβίωση και η συντήρηση και προαγωγή της οικογένειας που θα δημιουργήσετε.
ΚΟΙΝΟ είναι, τέλος, το καθήκον και δικαίωμα και των δυο σας να μεριμνάτε για την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών σας, ώστε να γίνουν χρήσιμοι και χρηστοί πολίτες και ελεύθερες προσωπικότητες.
ΥΓ2: εεεε, δεν φαντάζομαι να υπάρχει απορία για το σκόρδο....
Όσοι ασχολείστε με τα αθλητικά , φαντάζομαι γνωρίζετε το sport24 και την ψυχή του site τον freddo. Έχει μια μοναδική ικανότητα ο τύπος αυτός να σου διαλύει το νευρικό σύστημα και να σου χαλάει το ΣΚ. Έχε χάρη που το μωρό μου ήθελε να δει τα γιαπωνέζικα βρωμόξυλα και εγώ κάθισα στον υπολογιστή. Αυτό ήταν. Παράτησα το σερφάρισμα , το μωρό μου παράτησε τους κιτρινιάρηδες και εδώ και 5 ώρες προσπαθούμε να σπάσουμε το ρεκόρ. Μιλάμε για μεγάλο κόλλημα. Αλλά που θα πάει ….Η νύχτα προβλέπεται μακριά….
thursdaynight.stumbleupon.com
Βαριέμαι , βαριέμαι απίστευτα να γράψω οτιδήποτε. Ακόμα και αυτό που γράφω τώρα το γράφω για να δω αν θυμάμαι το πληκτρολόγιο. Αλλάζω φάση στην ζωή μου. Σαν τα φίδια που αλλάζουν δέρμα. Ζω άλλα πράγματα διαφορετικά. Όμορφα πράγματα που θέλω να κρατήσω μόνο για μένα, θέλω να τα μοιραστώ μόνο με τους αγαπημένους μου. Υπάρχουν , βέβαια και κάποιες στιγμές μαυρίλας. Κι αυτές όμως δικές μου είναι. Αυτές δεν θέλω να τις μοιραστώ με κανέναν. Κάνουν τον κύκλο τους στο μυαλό μου και…πουφ…. Εξαφανίζονται.
Sorry guys αλλά δεν έχω να καταθέσω σκέψεις, εμπειρίες, βαθυστόχαστα συμπεράσματα από την ζωή μου, ώστε να προκαλέσω τα σχόλια σας. Ταξιδεύω με τον συνεπιβάτη των ονείρων μου και …θέλουμε να μείνουμε για λίγο μόνοι…. Επιτέλους
Επειδή όμως είστε και εσείς ένα κομμάτι της καθημερινότητας μου σας χαρίζω το τραγουδάκι ακριβώς απο κάτω...
Ο έρωτας Ενδελέχεια
Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης
Μουσική: Δημήτρης Μητσοτάκης
Δε είναι υπόθεση ο έρωτας φτηνών σουξέ.
Δεν είναι της μαθήτριας το πρώτο δάκρυ.
Είναι απειλή-είναι ζημιά.
Δεν είναι βάρκα με καρδιές στην άκρη.
Είναι σιωπή - είναι φωτιά.
Είναι αυτός που καίγεται στη μέση της πλατείας.
Είναι σιωπή - είναι φωτιά.
Είναι σιωπή - είναι φωτιά.
Είναι αυτός που φεύγει πρίν το τέλος της ταινίας.
Είναι θεός κι εγκληματίας.
Είναι σιωπή - είναι φωτιά...
Ο έρωτας βουτάει απ'τις ταράτσες στο κενό.
Χώνει το χέρι σε νερό,νερό που βράζει.
Δεν έχει σώμα-ούτε μυαλό.
Δεν αρρωσταίνει-δεν πονάει-δεν δειλιάζει.
Ο έρωτας δεν είναι η μελωδία που θα φάς,
ούτε μπουκέτο με λουλούδια να στολίσεις.
Τραβάει μακριά-καθώς τραβάς,
απ'το συρτάρι της καρδιάς δυο μάτσα αναμνήσεις.
Δεν είναι "μπόμπα"σε σκυλάδικο ο έρωτας,
ούτε ο εύχαρις και πλούσιος μαλακας.
Είναι αυτόχειρας φυγάς.
Σαν ξημερώσει η Λαμπρή
~~~
~~~
και βάλτις στην καρδιά σου,
δεν θα ‘μαι εγώ μα ας είναι αυτές
όπου κι αν πας κοντά σου
(Πόπη Λουράκη)
Σήμερα ήρθε στο σπίτι μια φίλη. Για την ακρίβεια η κοπέλα που μου φτιάχνει τα μαλλιά. Σε αντίθεση με όλες τις γυναίκες που λατρεύουν τα κομμωτήρια ,εγώ τα σιχαίνομαι . Άσχετο. Εκεί που πίναμε λοιπόν καφέ με την Ελένη, πέφτει το μάτι της στο καλάθι με τους φελλούς! Τι τους κάνεις τους φελλούς με ρωτάει απορημένα. Τίποτα της λέω απλά τους μαζεύω. Γιατί μαζεύεις φελλούς? Με ξαναρωτάει πιο απορημένα αυτή την φορά. Μαζεύω φελλούς μπας και μπορέσω να τους κατάλαβω, να τους ψυχολογήσω, έστω να τους συνηθίσω βρε παιδάκι μου της λέω. Το να καταφέρεις να απαλλαγείς από έναν φελλό είναι ολόκληρη διαδικασία. Πρέπει να τον ψυχολογήσεις πρώτα. Θα βγει εύκολα ή θα σε ζορίσει? Θα βγει ακέραιος ή θα σπάσει? .Και άμα σπάσει θα θρυμματιστεί και θα σου μαγαρίσει το κρασί ή απλά θα τον βγάλεις σε δυο κομμάτια.? Με κοίταζε σαν χάνος η Ελένη.
Ο φελλός Ελένη μου , αν δεν προσέξεις μπορεί να: σε ξενερώσει, να σε εξαγριώσει και να σε σκοτώσει. Είναι σαν τον παπάρα αφεντικό και σαν τον σπασαρχίδη γκόμενο. Μπορεί να σου χαλάσει την διάθεση , το κέφι, μπορεί να σε οδηγήσει ακόμα και στην αυτοκτονία(όχι ο φελλός, ο γκόμενος).Ο φελλός για την αντιστοιχία μπορεί απλά να σου βγάλει το μάτι. Και τι θα έκανες εσύ μια κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά με ένα μάτι? Θα αυτοκτονούσες της λέω. Κατάλαβες Ελένη μου? Όχι αλλά δεν θα το ψάξω περισσότερο μου λέει και κλείνουμε την κουβέντα.
Ηθικόν δίδαγμα. Οι φελλοί είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Άλλοι επιλέγουν όταν τους συναντήσουν να τους βγάλουν και να τους πετάξουν .Άλλοι τους κρατούν για να μουντζώνουν κάθε μέρα τον εαυτό τους επειδή γνωρίζουν πόσα τους έχουν πληρώσει.
Αφορμή για το ποστ ήταν ο ζερο
Λυπάμαι πολύ γιατί μένω στην ίδια χώρα με εσάς. Λυπάμαι πολύ τις οικογένειες σας μα περισσότερο λυπάμαι εσας τους ίδιους αλλά και όσους έχουν παιδιά. Είστε άξιοι της κακομοιριάς σας. Τα έκτροπα και οι ανεγκέφαλοι είναι παντού. Έχουν παρεισφρήσει σε όλα τα… μήκη και τα πλάτη του αθλητισμού και δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Ούτε στο βόλεϊ γυναικών, που ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του! Σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν στη Λεωφόρο Λαυρίου πριν από τον αγώνα Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, που διεξήχθη στο πλαίσιο του final 8 του κυπέλλου Ελλάδος, στην Παιανία. Η συνάντηση «αιωνίων» οπαδών στάθηκε... μοιραία για άλλη μια φορά και στο πέρασμά τους προκάλεσαν τον όλεθρο προξενώντας υλικές ζημιές, τον τραυματισμό έξι ανθρώπων, από τους οποίους ο ένας εξέπνευσε στο ΚΑΤ, όπου είχε διακομισθεί. |
Αυτό τώρα μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει?. Μπήκα στο επίσημο σαιτ του Τζόρτζιο Αρμάνι. Όχι δεν είμαι ψωνάρα. Χάζευα στο ίντερνετ και έφτασα εκεί. (εντάξει είμαι λίγο ψωνάρα).
Εξερευνώντας τις σελίδες του Ιταλού σχεδιαστή, βλέπω και ένα μπανεράκι που λέει: shop online, only USA. Κανονικά δεν θα έπρεπε να κάνω κλικ, αλλά σουπερ περίεργη καθώς είμαι(και μην πιάσει κανείς στο στόμα του την γάτα) έκανα κλικ.
Ον λάιν πωλήσεις λοιπόν για τα Αμερικανάκια. Φορεματάκι κολεξιόν 2007 τιμή 68$ , μπα λέω κάποιο λάθος θα έχει γίνει, γυαλιά ηλίου κοκάλινα με φαρδύ σκελετό 58$.Ωρσε ζώων που έδωσες 300 γιούρος λέω στην αφεντιά μου. Παντελονάκια τζιν ανδρικά –γυναικεία Από 40 -90$ .
Εκεί το έκλεισα γιατί θα συγχυζόμουν ακόμα περισσότερο. Τι διάολο , ακόμα και στην Ιταλία οι τιμές είναι τσιμπημένες ,με το USA και το CANADA τι γίνεται? Φανφακούλο σενιόρ Αρμάνι!
Λένε πως η Ζωή είναι άδικη και παίζει περίεργα παιχνίδια. Θα κρατήσω μόνο το δεύτερο και απλά στο πρώτο θα βάλω μια παρένθεση(μερικές φορές είναι τόσο δίκαια που δεν αντέχεται)…
Το περασμένο Σάββατο, ανοίγοντας κατά το μεσημεράκι τα μπλογκς βλέπω αυτό το σχόλιο, στο θέμα με το πρόβατο και το γουρούνι: «stillblues said...
"Άσχετο σχολιάκι εδώ αλλά....
είναι κάποια λάθη που θες να τα ξεχάσεις και να μην τα διορθώσεις ποτέ... είναι κάποια λάθη που δεν μπορείς να τα διορθώσεις όσο κι αν θες... είναι και κάποια λάθη σαν το δικό μου που θέλεις να τα διορθώσεις αλλά από ειρωνεία της τύχης δεν τα έχεις καταφέρει (μέχρι τώρα). Τα πράγματα λοιπόν έχουν ως εξής : ήταν κάποτε σε ένα νησί δυο φίλες, γνωρίζονταν λίγο καιρό αλλά είχαν προλάβει να μοιραστούν αρκετά πράγματα και μια κοινή αγάπη: το ραδιόφωνο. Κάποτε η μια έφυγε από το νησί, πέρασε λίγο καιρό στην Αθήνα, λίγο καιρό πιο βόρεια της Αθήνας αλλά με ένα μεγάλο πόνο στην καρδιά τότε. Ας ονομάσουμε αυτή που έφυγε Ρ. κι αυτή που έμεινε Ε. (και τα δυο μαζί κάνουν τη νότα που έχει δώσει πολύ αγαπημένα μινοράκια στη μουσική). Η Ρ λοιπόν έφυγε και η Ε έμεινε. Επικοινωνούσαν που και που και πάντα εκτιμούσαν η μια την άλλη. Κάποτε η Ρ αποφάσισε να ξεφύγει από την απομόνωση που είχε επιβάλει τον εαυτό της και θέλησε αργότερα να μοιραστεί με την Ε κάτι όμορφο που της συνέβη (γιατί στις λύπες βρίσκουμε συντροφιά, στη χαρά μας όμως την επιλέγουμε). Και η Ε είπε ότι θα είναι εκεί στη χαρά της. Αλλά δεν ήταν... γιατί εκείνη ακριβώς την ώρα ήταν η σειρά της Ε να ζητήσει την απομόνωση. Να μην έχει τη δύναμη ούτε για να είναι εκεί στη χαρά της Ρ. Και αυτό το λάθος είναι που δεν μπόρεσε ακόμα να διορθωθεί γιατί από ένα λάθος της τύχης το τηλέφωνο της Ρ σβήστηκε από το κινητό της Ε αφήνοντας την ανίκανη να μπορεί να επικοινωνήσει για να το διορθώσει. Έχουν περάσει χρόνια αρκετά, η Ε έκανε προσπάθειες να εντοπίσει την Ρ μέσα από τηλεφωνικούς καταλόγους, από γνωστούς με τους οποίους όμως δεν είχε τελικά καμία τύχη. Και να που σήμερα, νωρίς το απόγευμα, κάποιος βρέθηκε να αναφέρει στην Ε ότι η Ρ διατηρεί ένα blog. Κι έτσι απλά, ακριβώς τη στιγμή που ήθελε η ίδια η ζωή, βρέθηκε μια ευκαιρία για να διορθωθεί ένα λάθος. Εύχομαι να μην πάει χαμένη... Με αγάπη, Ε.»
Η πρώτη αντίδραση ήταν να το ξαναδιαβάσω για να σιγουρευτώ αν βλέπω καλά(ρημάδα μυωπία στο 2 έφτασες)
Η δεύτερη , ήταν να βάλω τις φωνές και να κόψω το αίμα του καλού μου που καθόταν στον δικό του υπολογιστή.
Αυτό που διάβαζα ήταν απίστευτο!
Πριν πολλά χρόνια, 10 για την ακρίβεια , στο πιο όμορφο νησί των Κυκλάδων , βρέθηκε η 20χρονη τότε Ράνια. Δεν πήγε για διακοπές αλλά για οικογενειακούς λόγους και θα παρέμενε στο νησί τουλάχιστον 3 χρόνια. Ούσα και φοιτήτρια στο χημικό της Αθήνας ήταν μια καλή ευκαιρία να βρει μια καλοκαιρινή δουλειά για να περνά πιο άνετα το χειμώνα στην Αθήνα.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Λίγες μέρες μετά την εγκατάσταση στο νησί και μην γνωρίζοντας κανένα βρέθηκε, εντελώς τυχαία , σε ένα ραδιόφωνο. Εκεί γνώρισε την Ελσα. Αρκετά μεγαλύτερη της , σοβαρή , κλειστή σχετικά αλλά πολύ γλυκιά άρχισαν αν κάνουν παρέα. Μάλιστα η Έλσα την μύησε στο ραδιόφωνο και της έμαθε όλα όσα ήξερε. Πώς να κόβει τα σσς , πώς να χειρίζεται την φωνή της, πώς να κάνει μόνη της κονσόλα και πολλά άλλα. Και απο τότε το χημικό πήγε στις καλένδες και το ραδιόφωνο την ταξιδεύει μέχρι σήμερα.
Από εκείνο το καλοκαίρι ξεκίνησε μια πολύ δυνατή φιλία. Οι δυο τους δεν είχαν κανένα κοινό. Η μια προσγειωμένη η άλλη τραλαρί τραλαλό, η μια σοβαρή , η άλλη ‘τι λες τώρα’, η μια στην απογοήτευση «να ανοίξω μια τρύπα να χωθώ για να πεθάνω» , η άλλη «πάμε για άλλα»….
Κάποια μέρα , πηγαίνει η Ράνια στο ραδιόφωνο και βλέπει την Ελσα με ένα μαλλί λες και πέρασαν όλα τα τρωκτικά του κόσμου από πάνω του. «τι έπαθες ?» την ρωτάει . ‘τσακώθηκα με τον μ@λάκα και ξέσπασα στα μαλλιά μου» της λέει αυτή. (εδώ να σημειώσω πως τα ονόματα είναι ελαφρώς αλλαγμένα, ό μ@λάκας όχι γιατί παραμένει διαχρονικός πάντα).
«ψαλίδι γρήγορα ,και εφημερίδες γιατί αν πάνε τρίχες στην κονσόλα τον ήπιαμε και οι δύο» της λέει η Ράνια πανικόβλητη. Βρέθηκε ένα ψαλίδι από αυτά που κόβουν χαρτάκια τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με τις στρογγυλές μύτες αλλά από το τίποτα… Η επόμενη λύση θα ήταν το κοπίδι. Τέλος πάντων , την σουλούπωσε λίγο και φυσικά την έβαλε να της ορκιστεί πως την επόμενη φορά που θα τσακωθεί με τον μ@λάκα, αν θέλει οπωσδήποτε να ξεσπάσει σε τρίχες ας κουρέψει τον σκύλο της.
Είχε και η Ράνια κάποιες «άτυχες» στιγμές όπου βέβαια τις αντιμετώπιζε διαφορετικά. Ξεσπούσε στο μικρόφωνο. Μάλιστα , τότε ήταν που παρατηρήθηκε τρομερή έξαρση των αυτοκτονιών στο νησί. Έστελναν μηνύματα οι φαντάροι της μονάδας και έλεγαν στην Ελσα που ήταν πάντοτε απέξω και άκουγε θλιμμένη: «μαζεύτε την ,σε ένα μήνα απολυόμαστε, κρίμα είναι να κόψουμε τις φλέβες μας τώρα που η τρελή περνάει κρίση»
Και έτσι περνούσαν τα καλοκαίρια και οι χειμώνες. Να ξανά-σημειώσω κάπου εδώ πως οι χειμώνες στο νησί ήταν τρομερά δύσκολοι. Μετά τις 6 το απόγευμα δεν κυκλοφορούσε ούτε σκύλος. Αν έμενες από τσιγάρα , στην καλύτερη κάπνιζες …εφημερίδα. Πέθαινες και δεν υπήρχε άνθρωπος να σε κλάψει…που λέει ο λόγος. Η Ράνια πηγαινοερχόταν Αθήνα νησί σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Ήταν κάτι σαν Κυψέλη –Πατήσια το ταξίδι με το πλοίο. Άσε που πολλές φορές είχε και το καράβι ρεζερβέ. Η Ελσα όμως ήταν πάντα εκεί και την περίμενε. Πάντα είχαν πολλά να πούν ,πάρα πολλά για να διαφωνήσουν και ακόμα περισσότερα για να ζήσουν μαζί. Σε όλο αυτό το σκηνικό υπήρχε και ένα φάντασμα. Ήταν ο βκ307(εεε αφού άλλαξα των άλλων , δεν θα σε άφηνα εσένα έτσι), άλλος ένας ραδιο-φονικός! παραγωγός τον οποίο η Ράνια γνώριζε μόνο μέσα από τις εκπομπές του. Δεν τον είχε δει ποτέ ,αλλά είχε ακούσει πολλά γι αυτόν από την Ελσα και από τις κασέτες που έστελνε στο σταθμό. Μεταξύ μας, τον θαύμαζε πολύ!.
Πέρασαν τα 3 χρόνια και η Ράνια άφησε για πάντα το νησί. Η φιλία όμως με την Ελσα συνεχίστηκε δια τηλεφώνου. Κάποια στιγμή η Ράνια νομίζοντας πως βρήκε τον άνθρωπο που θα περάσει την υπόλοιπη ζωή μαζί του θέλησε να το μοιραστεί με την φίλη της. Ο διάλογος ήταν κάπως έτσι:
Ρ-τι κάνεις ?
Ε- εεε, έτσι και έτσι….με τον Μ@λάκα παιδεύομαι! Εσύ?
Ρ-μια χαρά, αποφασίσαμε με τον λ@καμα (για να μην μπερδευόμαστε) να το επισημοποιήσουμε.
Ε-Αντε πολύ χαίρομαι!
Ρ-θέλω να έρθεις
Ε-Θα έρθω , στο υπόσχομαι
……………………………………………………………………………………
Και κάπου εκεί κόπηκε η γραμμή. Και όταν λέμε κόπηκε εννοούμε οριστικά. Η Ελσα εξαφανίστηκε. Η Ράνια την έψαχνε αλλά ήταν σαν να είχε χωθεί πραγματικά σε ένα λαγούμι(όπως ο συγχωρεμένος ο Σαντάμ ένα πράγμα).Είχε φύγει και από το σταθμό, είχε κλειστό πάντα το κινητό, είχε αλλάξει σπίτι, είχε κλείσει εντελώς την πόρτα στο παρελθόν.
Τα χρόνια πέρασαν και ο διάλογος που είχε μείνει τότε στην μέση θα μπορούσε να είχε συνεχιστεί κάπως έτσι:
Ρ-Τι κάνεις?
Ε-Χώρισα με τον μαλάκα και έφυγα από το νησί. Εσύ?
Ρ-Χώρισα από τον λ@καμά και έφυγα από την γενέτειρα μου.
Πριν από κανα μήνα περίπου η Ράνια μέσα από τα μπλογκς ανακαλύπτει τον βκ307. Το πρώτο που κάνει είναι να το αφήσει σχόλιο που ρωτάει για την Ελσα. Ούτε φωνή , ούτε ακρόαση όμως. Και ακολουθεί δεύτερο σχόλιο . Καμιά απάντηση. Και λίγο πριν πάρει το δίκαννο του στέλνει μέιλ. Μετά από δυο μέρες βρίσκει στο μπλογκ της το σχολιάκι που διαβάσατε στην αρχή.
Η συνέχεια σε άλλο επεισόδιο. Ο επίλογος : «Σαν να μην πέρασε μια μέρα, I ‘m convinced that we still got the blues!»