Λοιπόν…. παντρεύτηκα!

Ναι αυτή την φορά η νύφη δεν το έσκασε. Ήταν πιστή στο ραντεβού της και για να μην έχουμε εκπλήξεις πήγε μαζί με τον γαμπρό στο Δημαρχείο.

Όλα ξεκίνησαν πριν από κάποιους μήνες με μια αναπάντεχη και πρωτότυπη πρόταση , που συνοδεύτηκε από άμεση αποδοχή. Ακολούθησε μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη πρόσκληση και το όλο πράγμα επισφραγίστηκε με 4 υπογραφές.

Ο γάμος μας ήταν διαφορετικός. Όπως ανέφερα ήδη ήταν πολιτικός. Οι καλεσμένοι μας μόνο φίλοι, -στους συγγενείς τάξαμε θρησκευτικό-, η δεξίωση απλή και καλοκαιρινή, beach bar, θάλασσα , κοκτέιλ , ξένη μουσική, και άφθονο φαγητό. Περάσαμε καλά, πολύ καλά για την ακρίβεια. Το ίδιο πιστεύω και για τους φίλους μας. Χαρήκαμε πολύ που είχαμε μαζί μας ανθρώπους οι οποίοι μας γνωρίζουν καλά και χαίρονται με την σειρά τους για εμάς. Δεν υπήρξε τίποτα «δήθεν» και δεν έγινε τίποτα επειδή έπρεπε να γίνει. Κάναμε ακριβώς ότι θέλαμε και μας εξέφραζε. Το παπάκι δεν πήγε στην ποταμιά και ελπίζω κάποια στιγμή να μας συγχωρέσει που δεν του κάναμε την χάρη, αλλά….

Σε γενικές γραμμές αυτά. Νιώθω πολύ τυχερή -και έτσι θα ήθελα να κλείσω -που παντρεύτηκα έναν άνθρωπο τόσο μοναδικό. Έναν άνθρωπο που με κάνει ευτυχισμένη χωρίς να προσπαθήσει. Με κάνει να νιώθω όμορφη ακόμα και όταν είμαι χωμένη μέχρι το λαιμό στις λάσπες γιατί με έχει πιάσει η κηπουρική μου μανία. Δεν σταματάει να μου λέει ποτέ ότι με αγαπάει και περνάει καλά μαζί μου.

Για αυτά και άλλα τόσα θα ήθελα να σου πω πόσο πολύτιμος είσαι για μένα. Εύχομαι να αξίζω έστω και το ένα εκατοστό από όσα μου δίνεις. Και ναι ,θα σε ξαναπαντρευόμουνα ευχαρίστως.

ΥΓ: παραθέτω τον όρκο του πολιτικού γάμου γιατί θεωρώ πολύ ουσιαστικά και εύστοχα τα όσα επισημαίνει

Από τη στιγμή αυτή, που ενωθήκατε με την ελεύθερη συναίνεσή σας σε γάμο, οφείλετε αμοιβαία ο ένας στον άλλον αγάπη, πίστη και σεβασμό για όλη σας τη ζωή.

Ο ΓΑΜΟΣ που σας ενώνει, σας επιβάλλει την ταύτιση των τυχών σας και την κοινή αντιμετώπιση, σε βάση ισότητας, όλων των ζητημάτων που θα προκύπτουν από τη συμβίωσή σας ως συζύγων και, γενικότερα, όλων των δυσκολιών της ζωής.

ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ θα πρέπει επίσης να συμβάλλετε, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, στα βάρη που συνεπάγονται η έγγαμη συμβίωση και η συντήρηση και προαγωγή της οικογένειας που θα δημιουργήσετε.

ΚΟΙΝΟ είναι, τέλος, το καθήκον και δικαίωμα και των δυο σας να μεριμνάτε για την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών σας, ώστε να γίνουν χρήσιμοι και χρηστοί πολίτες και ελεύθερες προσωπικότητες.

ΥΓ2: εεεε, δεν φαντάζομαι να υπάρχει απορία για το σκόρδο....