Me , myself and I.....

-Τί έγινε κοριτσάκι τεμπελιάζουμε???

-Αααχχ με τρόμαξες, νόμιζα πως ήμουν μόνη μου και είπα να ξεκουραστώ λίγο

-Χμμμ να ξεκουραστείς? Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως έχεις αυτό το δικαίωμα? Με τις υποχρεώσεις σου είσαι εντάξει?

-Ε, καλά δεν χάθηκε ο κόσμος αν ξαπλώσω κανα δυο ωρίτσες στον καναπέ και δεν κάνω τίποτα. Δεν μπορώ άλλο το μυαλό μου έχει μπουκώσει

-Το ποιο? Χα αστειάκι ήταν… Λοιπόν , άκου να δεις πως έχουν τα πράγματα . Θα δούμε πρώτα που βρίσκεσαι με τις υποχρεώσεις σου και μετά συζητάμε την τεμπελιά σου.

-Α για να σου πω. Δεν τεμπελιάζω , ξεκουράζομαι , αναπαύομαι, έχω ανάγκη να σταματήσω για λίγο σου λέω. Παράτα με πια να ηρεμήσω λίγο.

-Καλά , καλά, αυτά τα ακούω βερεσέ. Για πες μου , σε λίγο έρχεται η Μίλι για μάθημα. Αγγλικά διαβάσαμε?

-Διαβάζαμε , εχτές μέχρι τις 2 το πρωί και για να σε προλάβω κάναμε και περισσότερες ασκήσεις από αυτές που είχαμε.

-Ναι αλλά επανάληψη σήμερα δεν έκανες. Έκανες?

-Δεν απαντώ γιατί αρχίζω να εκνευρίζομαι

-Καλά, άσε τα αγγλικά. Στο γραφείο σήμερα την κάναμε νωρίτερα?

-Εεε, ναι έφυγε το αφεντικό , τελείωσα την δουλειά και έφυγα μισή ωρίτσα νωρίτερα. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Πως κάνεις έτσι?

-Υπευθυνότητα λέγεται κυρία μου γιαυτό κάνω έτσι.

-Ναι αλλά τιε υπόλοιπες φορές που κάθομαι παραπάνω δεν σε είδα να κόπτεσαι τόσο…

-Υποχρέωση σου είναι και αυτό.

-Τι μας λές μωρέ???

-Με την έρευνα τι κάνεις? Προχώρησες καθόλου? Βρήκες άκρη με την χρωματογραφία στήλης?

- Ε, το παλεύω. Το ψάχνω, έχω κολλήσει λίγο αλλά που θα πάει?

-Ετσι όπως πάς εσύ, δεν θα πάει πουθενά. Να δώ τι θα πεις στον Μίστερ όταν σου ζητήσει τα αποτελέσματα. «Αχ κύριε Μίστερ μου ξέρετε ήθελα να ξεκουραστώ λίγο»

-Ναι σιγά μην του το πώ αυτό. Όταν τελειώσει η προθεσμία θα είμαι έτοιμη. Και θα βγω ασπροπρόσωπη.

-Χα χα αυτό θα το δούμε….Μαγείρεψες?

-Όχι. Κάνω δίαιτα. Σήμερα δεν έχει φαγητό.

-Και ο καλός σου τι θα φάει?

-Στις δώδεκα το βράδυ που θα έρθει? Θα έχει φάει το φαί που πήρε στο γραφείο . Και αν πεινάει θα φάει κάνα φρουτάκι. Δεν θα βάλει και τα κλάματα.

-Μάλιστα. Και αυτό που έχεις στο χέρι σου τι είναι?

-Ποιο? Δεν έχω τίποτα.

-Πως δεν έχεις αυτό που κρύβεις πίσω από την πλάτη σου, δείξε μου το τώρα.

-Δεν έχω τίποτα σου λέω, παράτα με πια. Δυο λεπτά είπα να ησυχάσω και μου τα έβγαλες ξινά.

-Καλά δεν ντρέπεσαι λίγο. Αναθάρρησες που σε έδειξε η ζυγαριά λίγο πιο κάτω από τα συνηθισμένα και πλάκωσες την Νουτέλα? Και με το δάκτυλο κιόλας σαν μικρό παιδί? Ντροπή σου κοτζάμ γαϊδούρα.

-Αααα , φτάνει πια ως εδώ και μην παρέκει. Θα φάω όση Νουτέλα θέλω και όπως θέλω. Τι ζόρι τραβάς πια με την πάρτη μου?

-Χε χε χε, ανόητη …. Εγώ είμαι η πάρτη σου και εγώ θα βρίσκομαι πάντα στην συνείδηση σου, να σε ελέγχω και να μην σε αφήνω στιγμή σε ησυχία. Πρέπει να δουλεύεις τέλεια. Πρέπει να λειτουργείς σαν καλολαδωμένο ρομποτάκι.Δεν μπορείς να μου κρυφτείς ,δεν μπορείς να μου ξεφύγεις. Εγώ θα είμαι πάντα ΕΔΩ.