Με αφορμή πόστ το οποίο ανέβασε το Μαράκι και αναφέρεται στους κωλοδημοσιογράφους που έκλεισαν το σπίτι του φίλου της gelial γιατί πρόβαλλαν το μπλογκ του στην εφημερίδα "το άρθρο"χωρίς να τον πάρουν ένα τηλέφωνο(!) ήθελα να πω και εγώ δυο πράγματα. Με πρόλαβε όμως ο
"Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη νέα, συλλήβδην επίθεση στους "αλήτες-ρουφιάνους-δημοσιογράφους", με αφορμή την αναδημοσίευση, σε νέα εβδομαδιαία έκδοση, αποσπασμάτων από κάποια διαβαστερά blogs. Μία απ' αυτές τις αναδημοσιεύσεις, λέει, ανάγκασε κάποιον blogger να κλείσει το blog του, επειδή τα όσα έγραφε σ' αυτό, θα υπήρχε, πλέον, περίπτωση να διαβαστούν από ανθρώπους στους οποίους αναφέρεται και, συνεπώς, να αποκτήσει πρόβλημα. Στο πλευρό του συντάχθηκαν καμιά εκατοστή ακόμη bloggers που, δοθείσης της ευκαιρίας, έριξαν μπόλικη χολή γι' αυτά τα ανθρωπάρια τους "δημοσιογράφους" (έτσι, γενικώς και αορίστως) που "πάνε να κάνουν καριέρα από τα γραπτά των άλλων" και διάφορα άλλα τέτοια γραφικά και θλιβερά. Και πάνω απ' όλα, τελείως, μα ΤΕΛΕΙΩΣ παράλογα, οξύμωρα και βουτηγμένα στην ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Για να εξηγήσουμε μερικά πράγματα, κυρίες και κύριοι: Είμαι δημοσιογράφος 23 χρόνια τώρα. Σε σχέση με τον μέσο blogger (τον μέσο πολίτη, γενικώς) έχω γνωρίσει πολύ περισσότερους δημοσιογράφους ανάξιους για τον τίτλο, από κάθε άποψη. Και έτσι ακόμη, όμως, πολύ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ παραπάνω από το 50,01% των δημοσιογράφων που ξέρω είναι άνθρωποι σοβαροί, με επίπεδο, μεράκι για τη δουλειά τους, καλόπιστοι, με αίσθηση του χιούμορ και, το κυριότερο, εργαζόμενοι υπό, συνήθως, ΑΘΛΙΕΣ συνθήκες (το ΛΙΓΟΤΕΡΟ 12 ώρες την ημέρα, το ΛΙΓΟΤΕΡΟ έξι μέρες τη βδομάδα) σ' έναν δύσκολο και εξαιρετικά ανταγωνιστικό χώρο και αμειβόμενοι γι' αυτό με τόσο χαμηλούς μισθούς ώστε αναγκάζονται να βρίσκουν και ΔΕΥΤΕΡΗ και ΤΡΙΤΗ δουλειά, για να συμπληρώσουν εισόδημα. Για κάθε γκλαμουράτο μέγα-δημοσιογράφο (που ο κοσμάκης μαθαίνει ότι διεκδικεί αποζημίωση... 2.100.000 € -αναλογικώς προς μισθό 150.000 € το μήνα- και, δικαίως, του σηκώνεται η τρίχα ) υπάρχουν ΕΚΑΤΟ συνάδελφοι που ΞΕΣΚΙΖΟΝΤΑΙ στη δουλειά για 700 ευρώ το μήνα (ΑΝ είναι τυχεροί κιόλας και τα παίρνουν κι αυτά μετά από κάνα δυό χρόνια "μαθητείας" στη διάρκεια των οποίων ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ κι από πάνω για να... δουλέψουν). Για βαστάτε, λοιπόν, λιγάκι τ' άλογά σας και αφήστε στην άκρη τις γενικεύσεις. Άλλωστε, αυτού του είδους οι γενικεύσεις είναι που βολεύουν τους ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ -διότι, στην τελική, άμα βγάζεις 2.000.000€ το χρόνο, χέστηκες κι αν ο μπλόγκερ τάδε ή ο οπαδός δείνα σε λένε κωλόπαιδο και αλήτη. Αυτός που την πληρώνει από την ισοπεδωτική γενίκευση είναι ο φουκαράς κύριος Μαλάκας, που, για 700 ευρώ το μήνα είναι υποχρεωμένος να πάει στο γήπεδο και να φάει ξύλο, να σταθεί ανάμεσα στις μολότοφ των μεν και τα δακρυγόνα των δε, να δουλέψει το Σαββατοκύριακο σε άγριες ώρες για να κάνει τον σπουδαίο η ομιλούσα κεφαλή-αφέντης του (που το ΣουΚου αποσύρεται στη βιλλάρα του, με την ιδιωτική του ασφάλεια να φυλάει τα έρμα, φυσικά) και ούτω καθεξής. Πάμε τώρα στο ειδικότερο ζήτημα, του μπλογκ που... "αυτοκτόνησε". Προσέξτε πώς έχει το πράγμα: λογοκλοπή είναι να πάρει κάποιος τα γραφόμενα σ' ένα μπλογκ και να τα ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ως δικά του. Και αντιδεοντολογικό και ανήθικο (αλλά ΌΧΙ παράνομο) είναι να παραθέσει γραφόμενα σ' ένα μπλογκ και να ΜΗΝ ονοματίσει την προέλευσή τους -αλλά να πει, π.χ., "όπως γράφτηκε σ' ένα μπλογκ". Εδώ, όμως, οι περιορισμοί, νομικοί ή δεοντολογικοί, τελειώνουν. Ό,τι γράφεται στο διαδίκτυο σ' ένα μπλογκ που είναι "ανοιχτό" (και στους επισκέπτες-αναγνώστες και στα bots των μηχανών αναζήτησης) ΠΑΥΕΙ εξ ορισμού -από την ΙΔΙΑ τη ΦΥΣΗ του Ίντερνετ- να είναι ΙΔΙΩΤΙΚΟ. Ιδιωτική είναι η αλληλογραφία, τα e-mail μεταξύ των ανθρώπων. Κάτι που βρίσκει κανείς σ' ένα λεπτό εάν χτυπήσει στη μπάρα του google, π.χ. "kaskanter", ΔΕΝ είναι ιδιωτικό. Είναι, θέλουμε δεν θέλουμε, κοινό κτήμα του καθενός, δημόσια πληροφορία. Και οποιοσδήποτε θέλει, μπορεί να πάρει ένα απόσπασμά του και να το ανά-δημοσιεύσει π.χ. σε άλλο μπλογκ ή σε εφημερίδα ή στο ηλεκτρονικό παρατηρητήριο... ελέγχου συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις μιας Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας, όπως συνέβη στην περίπτωση του δικού μου μπλογκ και της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. π.χ.. Αν είναι έντιμος, όποιος αναδημοσιεύει, θα αναφέρει ότι το έχει γράψει ο blogger τάδε, που τον βρίσκετε στην τάδε ηλεκτρονική διεύθυνση. Αν είναι άτιμος και τεμπέλης και ανήθικος, θα το αντιγράψει και θα το παρουσιάσει ως δικό του. Και εδώ τελειώνει το ζήτημα αυτό. Πάμε τώρα στο δεύτερο ενδιαφέρον σημείο αυτού του παραλογισμού που, ντυμένος με τον πλουμιστό μανδύα της επίθεσης κατά των "αλητών-ροφιάνων", που έλεγε κι ο Τροχανάς, αποκτά λαϊκιστικό έρεισμα στο θυμικό και ψευδεπίφαση λογικοφανούς "επιχειρήματος": Ποιο ακριβώς νόημα έχει ένα μπλογκ που ΔΕΝ το διαβάζει κανείς, καλοί μου φίλοι; Η ίδια η έννοια του μπλόγκινγκ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με την επιθυμία για δημοσιότητα κάποιου είδους. Εάν κάποιος θέλει, όσα γράφει, να τα διαβάζει ΜΟΝΟΝ ο ίδιος δεν φτιάχνει μπλογκ. Ανοίγει ένα έγγραφο του Word στο PC του και τα γράφει εκεί, εν είδει προσωπικού ημερολογίου. Αν θέλει να τα διαβάσουν και δέκα φίλοι του, τους τα στέλνει με μέιλ. Από στη στιγμή που φτιάχνεις (ανοιχτό) μπλογκ, όμως, θεωρείται ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι επιθυμείς να ΔΙΑΔΩΣΕΙΣ όσα γράφεις, προς ΠΑΣΑ κατεύθυνση, όχι μόνο προς φίλια τέτοια, αλλά και προς "εχθρική", προς ανθρώπους που πιθανόν θα ΔΙΑΦΩΝΗΣΟΥΝ μαζί σου. Προσωπικά, μάλιστα, δεν ξέρω ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ μπλόγκερ που δεν θα φούσκωνε από περηφάνεια αν είχε 70.000 επισκέπτες κάθε μέρα! Προς τι το μίσος, λοιπόν; Η περί ης ο λόγος εφημερίδα, πούλησε 25.000 φύλλα στην Αθήνα την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της. Επί, περίπου, τρία, ίσον 75.000 άνθρωποι που το διάβασαν. ΠΟΙΟΣ μπλόγκερ που σέβεται τον εαυτό του (και όσα γράφει) δεν θα χαιρόταν αν ο μετρητής του, του έδειχνε μια μέρα ότι κάτι που έγραψε το διάβασαν 75.000 άνθρωποι; Θα σας πω: μόνον κάποιος που έχει μπλέξει την έννοια του μπλόγκινγκ με την έννοια του "τα λέμε μεταξύ μας, μια παρέα". Και, παρασυρμένος από μια τέτοια λογική, φιλοξενεί στο μπλογκ του και πράγματα τα οποία θα έλεγε στην παρέα, αλλά ΌΧΙ και ενώπιον αγνώστου πλήθους. Άρα καταλήγουμε στο εξής οξύμωρο: να βρίζονται κάποιοι, όχι επειδή έκλεψαν τα λόγια μας, π.χ. ή τα παραποίησαν ή τα σχολίασαν κακόπιστα και με κακεντρέχεια ή παρέλειψαν να αναφέρουν την πηγή, αλλά... ακριβώς επειδή έκαναν ΜΕΓΑΛΗ μια δημοσιότητα, που, όμως, a priori επιθυμούμε μέχρις ενός σημείου (ποιού, άραγε;), όσοι φτιάχνουμε ένα μπλογκ! Τρελό; Θεότρελο! Αλλά και πολύ διδακτικό. Διότι ο λόγος είναι όντως δύναμη. Αλλά, μαζί με τη δύναμη έρχεται και η ΕΥΘΥΝΗ για τη διαχείρισή της. Και ΑΥΤΟ ακριβώς είναι που ξεχνάτε όλοι όσοι βρίσκετε εύκολο να αποκαλείτε "αλήτη" τον ένα δημοσιογράφο και "κωλόπαιδο" τον άλλον. Το γεγονός, δηλαδή, ότι ο δημοσιογράφος, επειδή γνωρίζει ότι, εκ φύσεως ΔΕΝ μπορεί να διαλέξει σε ποιους απευθύνεται , είναι υποχρεωμένος και να αποδεχθεί τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ για όλα όσα γράφει ή λέει -ενώ ένας ανώνυμος μπλόγκερ (κακώς), πιστεύει ότι ΔΕΝ είναι. Όμως, ο 18χρονος αληταράς με τους 18χρονους αληταράδες φίλους του, που μαστουρώνουν μια 16χρονη, την κάνουν πρωταγωνίστρια σε όργιο και μετά ανεβάζουν το βίντεο στο Ίντερνετ δεν κάνει , ποιοτικώς, μικρότερη ζημιά απ’ το κανάλι που θα παίξει το βίντεο με mosaic στο πρόσωπο του κοριτσιού. Κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια, απλώς σε άλλη κλίμακα: μέσω Ίντερνετ, το βίντεο θα φτάσει σε 50.000 υπολογιστές και 100.000 κινητά. Αν παίξει στο δελτίο θα το μάθουν ως γεγονός 500.000 άνθρωποι –που, παρεμπιπτόντως όμως δεν θα αποτυπώσουν και τη φάτσα της κοπελίτσας στη μνήμη τους, διότι θα την δουν λόγω του εφέ στο πρόσωπό της. Στην πραγματικότητα, θέμα αυτοελέγχου, επιδεξιότητας και εμπειρίας είναι, λοιπόν, το ζήτημα: εάν όσα γράφεις στο μπλογκ σου "φωτογραφίζουν" το αφεντικό σου με τρόπο τέτοιο ώστε να σε απολύσει αν το μάθει, είναι αφελές και ριψοκίνδυνο εκ μέρους σου να το γράφεις έτσι σ' ένα χώρο που είναι ΔΗΜΟΣΙΟΣ -λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι δεν είναι ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ (και δεν εννοώ κατά το νόμο ιδιωτικώς, εννοώ στην ΠΡΑΞΗ). Γράφτο αλλιώς: με τρόπο που ΔΕΝ "φωτογραφίζει". Με τρόπο που να αποκτά γενικότερο ενδιαφέρον και όχι ενδιαφέρον μόνον για όσους αναγνωρίζουν τον κύριο "Τάδε" σε όσα γράφεις. Με τρόπο που να καθιστά αναγνωρίσιμο τον κύριο Τάδε σε όσους τον ξέρουν, αλλά να μην επιτρέπει στον κύριο Τάδε να αναγνωρίσει τον εαυτό του, ώστε να σε απολύσει. Δύσκολο, ε; Αδύνατο ίσως; Το ξέρω: είναι αναπόσπαστο κομμάτι ΚΑΘΕ λεπτού της δουλειάς μας να το πετυχαίνουμε αυτό το δύσκολο, έως αδύνατο πράγμα. Να πρέπει, δηλαδή, να πούμε όλα όσα πρέπει να πούμε με τρόπο τέτοιο ώστε να γίνει κατανοητός και ενδιαφέρων στο κοινό, αλλά, συγχρόνως, να μην μπορεί να επιτρέψει και στην κάθε θιγόμενη εξουσία να μας ζητήσει (βάσει του... υπέροχου νόμου που έχουμε, ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ κιόλας, ως άτομα) 1.000.000€ αποζημίωση για "ηθική βλάβη" ή "συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου" ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο που θα εφεύρει το (συνήθως) εξαιρετικά αμειβόμενο και πανίσχυρο νομικό του επιτελείο. Εμείς, οι δημοσιογράφοι εννοώ (για την ακρίβεια, οι δημοσιογράφοι που ΔΕΝ παίρνουμε 10, 20 ή 150.000€ το μήνα, που ΔΕΝ είμαστε λακέδες της εξουσίας, που ΔΕΝ χαϊδεύουμε αυτιά μονίμως και κατά σύστημα) ζούμε ΜΟΝΙΜΩΣ και με τον ΤΡΟΜΟ μιας τέτοιας μήνυσης, από κάποιον που "θίχτηκε" επειδή γράψαμε την ΑΛΗΘΕΙΑ για εκείνον. Και, φυσικά, δεν λέω ότι κι ο κάθε μπλόγκερ πρέπει να σκέφτεται με τέτοια λογική πριν ποστάρει το παραμικρό. Λέω απλώς ότι έστω ένα ψήγμα μιας τέτοιας λογικής θα πρέπει να περνάει από το μυαλό του πριν, αβασάνιστα, αποκαλέσει "μπείξο" ή "δείξο" τον οποιονδήποτε δημοσιογράφο -ή και τον οποιονδήποτε άλλον, μια και το ΄φερε η κουβέντα..."
Θα ήθελα επίσης να συμπληρώσω πως ο Gelial έκλεισε το μπλογκ του γιατί τον ανακάλυψαν -αν δεν κάνω λάθος- οι συνάδελφοι του .Ας υποθέσουμε ένας συνάδελφος έμπαινε στο google και έβαζε την λέξη "γραφείο" νομίζω το πρώτο αποτέλεσμα θα ήταν το μπλογκ του. Σε αυτή την περίπτωση θα σιχτίριζαν καμια 200 το google και θα απειλούσαν με μηνύσεις? Ας μην τρελαθούμε τελείως.
33 σχόλια:
Convinced μου προσωπικά δεν κατέκρινα το σύνολο των δημοσιογράφων.
Αυτά που συμβαίνουν στο κύκλο σας συμβαίνουν σε πολλά επαγγέλματα, δεν νομίζω ουδείς να σας βάζει όλους σε ένα τσουβάλι.
Αυτό που δεν θα θελε κανείς είναι να δει κάτι προσωπικό του τυπωμένο χωρίς να είναι ενήμερος απο πριν.
Και υπάρχουν πολλοί μπλόγκερ που δίνουν ποστάκια τους σε εφημερίδες προς δημοσίευση αλλά πληρώνονται γι αυτό.
Ισως είναι διαφορετικό για σας που είναι η δουλειά σας και θέλετε να βλέπετε τα κείμενα σας τυπωμένα αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους.
Ο καθένας έχει τη γνώμη του και την υποστηρίζει δεν μπορεί απο τη μια μεριά να είναι τα θύματα και οι αλήτες δημοσιογράφοι και απο την άλλη οι παρεξηγημένοι και αδικημένοι δημοσιογράφοι και οι άσχετοι που κάνουν τα κοκοράκια και φωνάζουν χωρίς λόγο.
Ο καθένας απο τη μεριά του έχει κάποιο δίκιο, ας μην πιάνουμε τα άκρα.
Ααα και υπήρξα προσεκτική στις εκφράσεις μου δεν έβρισα ούτε μίλησα για κωλοδημοσιογράφους.
Maraki: Το διάβασες όλο το κείμενο? Και αυτό κατάλαβες? οτι προσπαθώ να δικαιολογήσω το συνάφι μου? Λυπάμαι ξαναδιάβασέ το γιατίάλλο είναι το νόημα. αυτά που γράφεις στο ποστ σου καθώς και καμια δεκαριά κόμμεντς που είδα νομίζω οτι όλα μιλάνε για αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους. Μάλιστα όταν απάντησα στο πρώτο κομεντ μου λέγοντας για βαστάτε ρε παιδιά μου ανταπαντάς λέγοντας μου το άσχετο και εγώ μικρή έγραφα σε εφημερίδα αλλά η αρχισυντάκτρια ή ότι άλλο ήταν αυτή μου οικειοποιήθηκε κείμενο μου. Αυτό τι σημαίνει πως οι δημοσιογράφοι είναι κλέφτες? Άλλη "αστοχία" που διάβασα σε εσένα ,δεν θα κάνουν καριέρα στις πλάτες μας????? Ας είμαστε λίγο σοβαροί. Κανένας δημοσιογράφος δεν περιμένει κανενα μπλοκγκερ για να κάνει καριέρα ευτυχώς. Αντίθετα ξέρω πολλούς μπλογκερ που θα ήθελαν να κάνουν το δημοσιογράφο. Αυτά.
Convinced δεν έγραψα αυτό μόνο στο comment.
Και δεν φέρω ευθύνη για τα σχόλια άλλων.
Είπες για το ποστ μου οτι αναφέρετε στους κωλοδημοσιογράφους εγώ δεν χαρακτήρισα κανέναν έτσι.
Ουτε είπα οτι προσπαθείς να δικαιολογήσεις κανέναν απλά οτι θίχτηκες.
Anyway
....τώρα εγώ έχω μπερδευτεί λιγάκι ως προς το σε ποιον αφήνω comment αλλά αφού εδώ το διάβασα, εδώ θα αφήσω comment.
1ον
το gelial ούτε που τον ξέρω
2ον
.....τέτοια συμπαράσταση σε συνάδελφο δεν έχω ξαναματαδεί και την θεωρώ τραβηγμένη....και εξηγώ γιατί...εγώ είμαι μηχανικός οπότε σύμφωνα με αυτήν την λογική όποιος χτίζει σπίτι και τον ακούω να βρίζει τους μηχανικούς(που οι περισσότεροι το κάνουν και με το δίκιο τους)θα πρέπει να υπερασπίζω "το επάγγελμα"!!!...και να λέω τι τραβάμε οι μηχανικοί στην αρχή (αλλά και πολύ αργότερα) δουλεύοντας 15 ώρες την ημέρα-7 μέρες την βδομάδα για να παραδώσουμε μελέτες και ότι μας βγαίνουν τα μάτια κάνοντας σχέδια κλπ,κλπ,κλπ....Αυτό δεν είναι υποκρισία δηλαδή?Αφού το επάγγελμα του μηχανικού είναι μπουρδέλο στην Ελλάδα!έτσι είναι και το ξέρουμε από όταν πήραμε απόφαση να το ακολουθήσουμε.Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι καλοί στο χώρο αλλά άντε να φανούν!!!...και σε ένα post πιο παλιά, σχετιζόμενο με τις απαιτήσεις των δασκάλων, όλοι λέγαμε ότι "αν δεν σας αρέσει...αλλάξτε χώρα"(ή κάπως έτσι τέλος πάντων)....αυτό δεν ισχύει τώρα για τους δημοσιογράφους δηλαδή ρε παιδιά?....είμαι υποχρεωμένος εγώ να σκεφτώ τι τραβάει ο μέσος δημοσιογράφος, όταν νιώσω ότι κάτι ανήθικο συμβαίνει?
Νόμιμο ίσως αλλά ανήθικο και απαράδεχτο σαν συμπεριφορά!?!
3ον
Υπάρχουν (χοντρικά) 2 είδη bloggers...εκείνοι οι οποίοι δημοσιεύουν το όνομά τους και λένε "είμαι ο Αγαμέμνονας Αρχαιόπουλος" και εκείνοι οι οποίοι "αποκαλύπτονται" ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ σε όποιον άνθρωπο κερδίσει την συμπάθεια και εμπιστοσύνη τους!
Το 2ο είδος, το οποίο ανήκω, έχει και ανθρώπους οι οποίοι δεν θα γούσταραν και δεν θα τους έλεγε τίποτα να είχαν 75.000 αναγνώστες.....και άλλο να έχεις 75000 αναγνώστες στο blog σου επειδή κάπου-κάποιος είδε έναν comment σου που τον "γοήτευσε" και τον έφερε στο blog σου, και άλλο να το διαβάζει κάποιος σε μια εφημερίδα που δεν έχει σχέση με τα blogs αλλά θα εκμεταλευτεί αν μπορέσει αυτά που διαβάζει!....αλλά όποιος δημοσίευσε το post δεν τον ένοιαξε να σκεφτεί ανθρώπινα....στα π@@@@ρια του!
...το όλο θέμα ήταν απλό νομίζω....ένα email μπορούσε να στείλει και να ρωτήσει πρώτα....τι πιο ανθρώπινο???...να πει:
""είμαι ο ταδε και γράφω ένα άρθρο πάνω σ'αυτό το θέμα.
Έχεις κανένα πρόβλημα να το δημοσιεύσω ρε φίλε?""...
....προσωπικά αν με ρώταγαν με τέτοιο τρόπο δεν θα με πείραζε αλλά θα έσβηνα ένα post που έχω γράψει για την δουλειά μου πρώτα....και μετά θα άνοιγα ένα άλλο blog!!!!!...γιατί αν βάλεις 5 λέξεις από ένα post μου στο google bar, βρίσκεις αμέσως το blog μου!!!Αλλά αυτός είμαι εγώ....ο κάθε gelial μπορεί να έχει άλλη γνώμη....και οφείλουμε όλοι να τη σεβαστούμε άσχετα αν είναι νόμιμο ή όχι!!!
Sorry για το ύφος μου Μαράκι ,αλλά διαβάζοντας το ποστ σου αυτό ου είδα είναι απλά ένα κατηγορητήριο. χωρίς το παραμικρό στοιχείο της αμφιβολίας σε κανένα σημείο.Δεν πειράχτηκα ως δημοσιογράφος, αλλωστε ποτέ δεν χρησιμοποίησα την δημοσιογραφική μου ιδιότητα στο μπλογκ. Δημοσιογράφος είμαι στην δουλειά μου 8-10 ώρες? στο μπλογκ είμαι η convinced σκέτο χωρίς υπότιτλους. Δεν μου αρέσει η αντιπαράθεση μαζί σου και με κανέναν άλλον έχω αρκετή στην δουλειά μου, προσπαθώ απλά να διορθώσω κάποια κακώς κείμενα. Δεν μπορώ να δεχτώ πως κάποιος που έχει ένα μπλογκ και κάνει τα πάντα για να το προβάλλει με καταχωρήσεις σε 200 μηχανές αναζήτησης , με λινκς και δεν ξέρω εγώ τι άλλο , θίχτηκε γιατί κάποιος δημοσίευσε το μπλογκ του σε έντυπο χωρίς να τον ρωτήσει. Αν πήγαινε έτσι το πράγμα η Ελευθεροτυπία και το in.gr για παράδειγμα θα πρέπει να κατέθεταν 100.000 αγωγές την ημέρα σε όποιους αναπαράγουν τα άρθρα τους.
Μήπως το παρασοβαρέψαμε το πράγμα?? Υπάρχει η ανάγκη εξηγήσεως ως προς το ότι άλλο είναι ο blogger και άλλο ο δημοσιογράφος?? Υπάρχει κανείς που να μην καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ εραγασίας και χόμπυ??(μιλάω για τον κανόνα και για τις δύο κατηγορίες). Εγώ που είμαι blogger-και κάλλιστα αύριο μπορεί να μην είμαι γιατί μου αρέσει και η ορειβασία-μπορώ να συγκριθώ, εξομοιωθώ με κάποιον του οποίου η καθημερινή αγωνία, οικονομική -και όχι μόνο-εξάρτηση, υποχρέωση, είναι να παραδίδει στο γραφείο του διευθυντή του ένα κείμενο?? Πού είναι το κοινό σημείο?? Ότι και οι δύο κάτι γράφουμε??
Τότε να βάλουμε στο τσουβάλι και τους αστυνομικούς που γράφουν τις κλήσεις...?? Στο δικό μου blog αν δεν μπει κανείς τί θα γίνει?? Το πολύ πολύ να το κλείσω αύριο το πρωί και να θυμάμαι τί ωραία που ήταν όταν το είχα. Αν το κείμενο κάποιου δημοσιογράφου όμως, δεν φανεί ενδιαφέρον στους αναγνώστες του, είναι απίθανο την επόμενη μέρα να μην έχει δουλειά??
Συμφωνώ ότι πολλοί είναι αλήτες και ρουφιάνοι. Και όχι μόνο αυτό. Είναι και πολλά χειρότερα, αλλά τελικά αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει με την εργασία του καθενός μας?? Μήπως δεν υπάρχουν αλήτες και ρουφιάνοι οδηγοί υπεραστικών λεωφορείων για παράδειγμα ή εκεί τα πράγματα είναι ρόδινα??
Τί σχέση έχουν τα χωράφια του blogger και του δημοσιογράφου?? Ότι εγώ σαν blogger μπορώ να γράφω ότι μαλακία μου κατέβει στο κεφάλι-πράγμα που κάνω δηλαδή- ΑΝΩΝΥΜΑ, ενώ ο δημοσιογράφος το ίδιο του το κεφάλι, το "παίζει" κάθε μέρα στο βωμό της εμπορευματοποίησης, των οποιωνδήποτε συμφερόντων, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτό που είναι και αυτό που "ΠΡΕΠΕΙ" να είναι.
Δεν είναι το πρόβλημα ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Το ζήτημα, είναι να παίρνουμε κάθε φορά τα πράγματα όπως τους πρέπει. Τα σοβαρά, σοβαρά και τα μή σοβαρά, όχι λες και ντε και καλά, σαν να έπρεπε να είναι σοβαρά...
να πω κι εγώ;
ρε παιδιά, καθίστε. εγώ δεν μίλησα ποτέ για ρουφιάνους δημοσιογράφους. καταρχήν γιατί ξέρω ότι δημοσιογράφος είναι αυτός που κάνει ρεπορτάζ, οπότε αυτός που επέλεξε τα κείμενα δεν είναι απαραίτητα δημοσιογράφος. ούτε μου φταίει αυτός που επέλεξε τα κείμενα, στην τελική. όπως λέει και το άλλο το παλληκάρι, από αφέλεια αποκάλυψα πολύ περισσότερα πράγματα για μένα από ότι θα έπρεπε με αποτέλεσμα να ανακαλύψουν την ταυτότητά μου κάποιοι στη δουλειά μου. και συμφωνώ ότι από τη στιγμή που δημοσιεύεις στο ίντερνετ, τίποτα δεν είναι ιδιωτικό.
εγώ εκεί που κατηγορώ την εφημερίδα (και διαφωνώ και με τον κασκαντέρ), είναι στο ότι πιστεύω πως έπρεπε να μου είχαν στείλει πρώτα ένα e-mail. αυτό κατά τη γνώμη μου είναι δεοντολογία. φυσικά και δεν ήταν υποχρεωμένοι νομικά. επίσης, έχω την αίσθηση πως οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να χαίρονται ιδιαίτερα με αυτή τη φάση "βρήκα το μήνα που τρέφει τους 11", δηλαδή αντιγράφω από τα βλογ, γεμίζω σελίδες και μια χαρά έχω ύλη περιοδικού/εφημερίδας χωρίς να πληρώσω δεκάρα σε εργαζόμενο.
αυτά. να είστε καλά.
Convinced, γραφεις "Δεν μπορώ να δεχτώ πως κάποιος που έχει ένα μπλογκ και κάνει τα πάντα για να το προβάλλει με καταχωρήσεις σε 200 μηχανές αναζήτησης , με λινκς και δεν ξέρω εγώ τι άλλο , θίχτηκε γιατί κάποιος δημοσίευσε το μπλογκ του σε έντυπο χωρίς να τον ρωτήσει."
Και με την σειρά μου θέλω να αναφέρω πως αν έβλεπα ένα από τα δικά μου άρθρα σε κάποιο περιοδικό κινηματογράφου, με την επιγραφή από κάτω "written by mentwras", θα θιγόμουν γιατί πρώτον, δεν μπήκανε στον κόπο να μου στείλουν ένα μαιλ για να πάρουνε έγκριση, και δεύτερον γιατί δεν γουστάρω να βγάζει κάποιος χρήματα από τα δικά μου κείμενα. Και σε ρωτάω, δεν θα έπρεπε να προβώ σε μήνυση, όχι για χρηματική αποζημίωση αλλά για αποκατάσταση ηθικής βλάβης?
Αν και δεν τον ξέρω τον gelial ακούγετε λογικότατος μέσα στον παραλογισμό που διακρίνει τις αντιδράσεις σε αυτό το θέμα αλλά και σε άλλα παρόμοια.
Ο άνθρωπος έχει πρόβλημα με την δουλειά του σας λέει. Βέβαια μόνος του το προκάλεσε (αφελέστατα όπως γράφει) γιατί πίστευε ότι ήταν εξασφαλισμένος (λανθασμένα) επειδή ίσως δεν διάβαζαν μπλογκς οι συνάδελφοί του. Αλλά κάποια στιγμή αυτό θα γινόταν. Ίσως όχι με αυτό τον τρόπο αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γινόταν εφόσον τον διάβαζαν πολλοί. Μυστικό που το ξέρουν πολλοί δεν μπορεί να κρατηθεί μυστικό, έτσι δεν λένε? Ίσως αν πήγαινε ο ίδιος τα κείμενά του στους συνεργάτες του τώρα να γελούσαν όλοι μαζί. Προσωπικά αν ήμουν συνάδελφος του gelial δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να με σατήρίζει εφόσον ήταν καλοπροαίρετη, και σίγουρα ήταν.
Νομικά δεν γνωρίζω, δεν έχω τις γνωσεις. Για το ηθικό όμως έχει δίκιο ο gelial. Η δεοντολογία στον συγκεκριμένο κλάδο έχει πάει περίπατο προ πολλού.
Καλησπέρα σας...
Μάλλον δεν καταλαβαινόμαστε εδώ πέρα. Ξεκινώ ανάποδα.
Μέντωρα: Κάνε 100 χιλιάδες μηνύσεις. Αμα πάρεις μια δραχμή τρύπα μου την μύτη. Αν διαβάσετε με προσοχή το κείμενο του Κασκαντέρ θα καταλάβετε πως ο δημοσιογράφος είναι απόλυτα καλυμένος αν αναφέρει την πηγή.Και για χαλαρώστε λίγο ρε παιδιά που όλοι προσπαθούν απο εσάς να βγάλουν χρήματα λες και είστε το λόττο σε Τζακ Ποτ. Τα μπλογκ είναι μια ανερχόμενη κοινότητα που απασχολεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλο και περισσότερο κόσμο. Είναι απόλυτα λογικό να ασχοληθούν με αυτά και έντυπα και τηλεόραση και περιοδικά και και και-Τζάμπα-... Αν πάντως έλεγαν στο άρθρο πως για να προβάλλουμε το μπλογκ σας θέλουμε 30 ευρώ πάω στοίχημα πως θα ήταν πολλόι αυτοί που θα τα έδιναν ευχαρίστως και θα έλεγαν και ευχαριστώ.
gelial:Λυπάμαι που δεν σε ήξερα πιο νωρίς για να στεναχωρηθώ που έκλεισες το μπλογκ σου, γιατί αφού προκάλεσε τόση συζήτηση πάει να πεί πως ήταν πραγματικά αξιόλογο. Πριν προχωρήσω να εξηγήσω πως αυτός που κάνει ρεπορτάζ λέγεται ρεπόρτερ. Δημοσιογράφος μπορεί να είναι και αυτός που γράφει τα φαρμακεία και τις κηδείες στις εφημερίδες και ας μην κάνει ρεπορτάζ ποιος πέθανε σήμερα. οκ? Να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Εβαλες ποτέ στο μπλογκ σου κάποια είδηση που βρήκες σε σάιτ όπως το In.gr ας πούμε?. εσυ μπορεί να μην έβαλες αλλά άμα κάνεις μια βόλτα θα δεις πολλο΄ς μπλογγερς που έχουν μαζί με το λινκ.Πήρε κανένας απο αυτούς τον μαλάκα τον δημοσιογράφο που έκανε το ρεπορταζ να τον ρτήσει αν μπορεί να αναπαράγει την είδηση του? Μάλλον όχι. Ο δημοσιογράφος που γράφει το ένθετο για τα μπλογκ κάνει ρεπορτάζ. Ψάχνει ανάμεσα σε 4000περίπου μπλογκς να βρει τα πιο ενδιαφέροντα τα πιο πιασάρικα αυτά που θα έχουν κάτι να πουν και τα προβάλλε. Δεν κάνει απλά ένα copy paste. Για κάθισε και φτιάξε εσύ μια αξιόλογη σελίδα μέσα σε 2 ώρες και έλα μετά να μου πεις "γεμίζω σελίδες και μια χαρά"
Ντατα:εσύ έχεις δει και ξέρεις.
Το θέμα είναι δεοντολογικό και όχι χρημάτων. Στην προκειμένη περίπτωση του gelial, αυτά που δημοσιεύτηκαν είχαν ως θέμα τα blogs. Όμως σκέψου να έπαιρναν ένα κείμενό του και να το έβαζαν στην στήλη με τα ψυχαγωγικά... Κάτι τέτοιο τον κάνει έμμεσα συνεργάτη στο έντυπο, χωρίς καν την έγκρισή του. Φαντάσου για παράδειγμα να δημοσίευε μία αναρχική εφημερίδα όπως ήταν η Le Trouble τα κείμενα ενος blogger χωρίς την παραμικρή πληροφόρηση του δεύτερου. Το Reuters διώκει ποινικά όποιον εκμεταλλευεται υλικό τους.
Για μένα υπεύθυνη είναι η διοίκηση της εφημερίδας και η αρχισυνταξία, και όχι οι συντάκτες, που στην ουσία τους ανατέθηκε το εν λόγω project.
Υπεύθυνη για πιο έγκλημα ρε Μέντωρα? Αυτό δεν έχω καταλάβει. Δημοσίευσαν τα κείμενα του Gelial σε καμια προκύρηξη με την υπογραφή επαναστατικός αγώνας? τι είναι δεοντολογικό και τι όχι επέτρεψε μου να το γνωρίζω πολύ καλά. Αντιδεοντολογικό θα ήταν να είχε πάρει κείμενο ο δημοσιογράφος και να το υπέγραφε αυτός με το όνομα του.
"Αντιδεοντολογικό θα ήταν να είχε πάρει κείμενο ο δημοσιογράφος και να το υπέγραφε αυτός με το όνομα του"
Συγνώμη αλλά αυτό που λες δεν είναι αντιδελογικό, αυτό είναι κλεψιά.
Convinced, στη περίπτωση του gelial δεν μιλάμε για έγκλημα, και είμαι σίγουρος πως ο νόμος καλύπτει το ΑΡΘΡΟ. Μιλάω για την ηθική υποχρέωση που είχανε οι αρχισυντάκτες και η διοίκηση να τον ενημερώσουν πριν δημοσιευτεί το αφιέρωμα στα blogs.
Η στάση μου είναι πως θα έπρεπε να κινηθεί δικαστικά ΑΝ ενσωμάτωναν κείμενά του, όχι σε κάποιο αφιέρωμα στα μπλογκς, αλλά στην κύρια ύλη της εφημερίδας (με την υπογραφή gelial), δηλαδή αν τον παρουσίαζαν ως έναν από τους συντάκτες της εφημερίδας χωρις την συναίνεσή του. Αυτό υποστήριξα και στα προηγούμενά μου ποστς
Μέντωρα ....και η γιαγιά μου αν είχε ρόδες θα ήταν μια γιαγιά με ρόδες. Υποθετικά μιλάω πάντα.:))) (και για να μην παρεξηγηθείς κάνω χιούμορ)
greek history : και αντιδεοντολογικό επίσης...
Αν και δεν κατάλαβα το σχόλιό σου, σου ανταποδίδω με ένα :-P
Αν αντί για το ένθετο "blog" είχε βγάλει η εν λόγω εφημερίδα ένα ένθετο που λεγόταν πχ "internetnews" και μέσα έβαζε ολόκληρες ιστορίες/νέα από sites όπως in.gr, flash.gr κλπ κανονικά με τις παραπομπές και τα όλα του, ποιες αντιδράσεις θα υπήρχαν? Δεν θα ήταν αντιδεολογικό να αντιγράφεις ολόκληρο ένθετο με ειδήσεις/άρθρα άλλων?
Ξεκαθαρίζω η νομική πτυχή δεν με απασχολεί παρά μόνο η ηθική.
Φίλε gelial. Σε κάθε θέμα που έχει και νομική διάσταση, αυτό που και το δικαστήριο ακόμη εξετάζει και λαμβάνει υπόψιν του πολύ σοβαρά, είναι η πρόθεση.
Και, από τη στιγμή, επαναλαμβάνω, που ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος δεν οικειοποιήθηκε τα κείμενα κανενός, να τα παρουσιάσει ως δικά του, δηλαδή, αλλά αντίθετα ανέφερε την πηγή τους και δεν τα σχολίασε αρνητικά (με μια πρόταση, π.χ. του τύπου: "κοιτάξτε τι γράφουν αυτοί οι καραγκιόζηδες, οι μπλόγκερς"), είναι δεδομένο ότι η πρόθεσή του είναι καλή.
Πάμε τώρα στα της ουσίας.
Σου θυμίζω ότι, παράνομη, δεν είναι σε ΚΑΜΜΙΑ περίπτωση η αναδημοσίευση με μη δυσφημιστικό τρόπο μέρους υλικού από το ίντερνετ (υλικού δημόσιας λήψης, δηλαδή). Απ' την άλλη, σ΄ ένα εντελώς θεωρητικό επίπεδο, ασφαλώς και θα ήταν, ίσως, καλύτερο να έχει επικοινωνήσει μαζί σου μ' ένα μέϊλ και να σε ρωτήσει εάν θέλεις ή όχι να συμπεριληφθούν κείμενά σου στο αφιέρωμα.
Για την ακρίβεια, κάτι τέτοιο θα ήταν το ΙΔΕΑΤΟ. Το ιδεατό, όμως είναι πρωτοξάδερφος του ανέφικτου και ειδικά στις εφημερίδες ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά.
Σε κάθε περίπτωση, επαναλαμβάνω, θέμα πρόθεσης είναι -και αντίστοιχα θέμα καλόπιστης η αρνητικά διακείμενης διάθεσης.
Εννοώ: έχοντας καλή διάθεση, ουδείς θεωρεί προσβλητικό, ντροπιαστικό, υποτιμητικό, ύποπτο ή οτιδήποτε τέτοιο, το να αναγνωρίσει μια εφημερίδα πως, το δικό του μπλογκ, μεταξύ χιλιάδων άλλων, ΈΧΕΙ να πει κάτι που ενδιαφέρει γενικότερα το κοινό, ακόμη και το κοινό που δεν έχει πρόσβαση στο ίντερνετ ή δεν ασχολείται μ' αυτό.
Αν, αντίθετα, υπάρχει προκατάληψη και αρνητική διάθεση, ακόμη και η αποθέωση εκλαμβάνεται ως "ειρωνεία", "κλοπή" ή οτιδήποτε άλλο.
Να πω εδώ και ότι έχει κι ένα δίκιο η gova: παρότι (και το λέω με πλήρη γνώση) έχω πολλές φορές ζηλέψει την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια και το πηγαίο συναίσθημα που αποπνέουν τα ποστ διαφόρων μπλόγκερς, ελάχιστα από τα κείμενα αυτά θα μπορούσαν να σταθούν ως πραγματικά δημοσιογραφικά κείμενα σε οποιαδήποτε εφημερίδα. Λογοτεχνικώς, κάποια, έχουν σημαντική αξία. Αλλά δημοσιογραφικώς, σπανιότατα. Και αν περιμένει οποιοσδήποτε δημοσιογράφος να ζήσει αντιγράφοντας ποστ, θα πεινάσει πολύ γρήγορα και πολύ... πολύ.
Αν ο Τύπος αντιλαμβάνεται σιγά σιγά και αγκαλιάζει (έστω και αδέξια, όπως κάνει με πολλά πράγματα, άλλωστε) το φαινόμενο του μπλόγκινγκ, αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι τα κείμενα αυτά καθαυτά που έχουν αυθύπαρκτη δημοσιογραφική αξία, αλλά επειδή το φαινόμενο αυτό καθαυτό το user generated content είναι ενδιαφέρον κοινωνικά, σημαδεύει τους καιρούς μας, και δίνει μια γεύση από το σχήμα των πραγμάτων που έρχονται.
Είναι, λοιπόν, το λιγότερο αστείο να υποστηρίζει κανείς ότι οι δημοσιογράφοι που επιμελούνται στήλες σχετικές με το μπλόγκινγκ βγάζουν "τζάμπα μεροκάματο". Το αντίθετο συμβαίνει: το να πρέπει να φυλλομετρήσεις διακόσια διαφορετικά μπλογκ για να ξεχωρίσεις πέντε ή δέκα κείμενα για μια σχετική στήλη είναι πολύ πιο κουραστικό και δύσκολο από το να γράψεις ένα δισέλιδο με κάποιο θέμα που επέλεξες εσύ ή σου ανέθεσε ο αρχισυντάκτης σου.
Μια τέτοιου είδους δημοσιογραφική δουλειά, επιλογής ωραίων κειμένων, μεταξύ κειμένων που ΔΕΝ έχουν γραφτεί με τέτοιο σκοπό, είναι επίπονη, κουραστική και πολύ υπεύθυνη και πρέπει να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του εν δυνάμει... Chuck Palahniuk (το λιγότερο), για να πιστέψει ότι η αντιγραφή πενήντα, εκατό λέξεων απ' όσα γράφει σ' ένα ποστ του, θα κάνει τη διαφορά σε μια, οποιαδήποτε, εφημερίδα.
Τη διαφορά, άλλωστε, σε κάθε εφημερίδα, την κάνει η σταθερά έντιμη στάση απέναντι σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις (καταστάσεις όπως και αυτή του μπλόγκινγκ).
Αυτό όμως είναι κάτι που, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν κρίνεται στα λόγια, στις... προγραμματικές δηλώσεις. Κρίνεται μόνο με το χρόνο (και εφόσον, φυσικά, επαναλαμβάνω, η προ-διάθεση παραμένει αν όχι καλή, πάντως ουδέτερη και σίγουρα όχι κακή...)
Διαβάζω εφημερίδες και έντυπα από τα 14 μου. Οκ, έχω όμως μια απορία:
Πάντα τόσο σοβαρά τα παίρνατε - ειδικά τις εφημερίδες;
Έχετε σκεφτεί πως τη δύναμη που θεωρούμε πως έχουν, τους την προσφέρουμε εμείς με το να τα λαμβάνουμε τόσο σοβαρά υπόψη;
Άστε τα να πάνε να γαμηθούν, μην τους κάνετε να πιστεύουν πως έχουν δύναμη. Δηλαδή θα τους βάλουμε νταβάδες στη μπλογκόσφαιρα; Το θέμα είναι να τους απειλούμε εμείς, όχι αυτοί εμάς!
Νταβάδες στην μπλογκόσφαιρα? Ε όχι δα. Ας χαλαρώσουμε λίγο και ας αφήσουμε και το καλάμι να ξεκουραστεί ρε παιδιά.
Λάθος του gelial. Έπρεπε να συνεχίσει το blog του και να κάνει τον τρελό "εγώ δεν έχω καμία σχέση με αυτό το μπλογκ" κλπ. Τώρα που κατέβασε ρολά είναι σα να λέει "ναι εγώ το έγραφα, μαστιγώστε με".
Τουκιθεμπλομ: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε τι ειναι νόμιμο και τι δεοντολογικό, επισκεφθείτε το http://www.whatiscopyright.org/
Ρίξτε μια ματιά στην παράγραφο Copyrights and the internet ( not a public domain)
ΑΛΛΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ FAIR USE.
Εξηγεί τα πάντα για την περίπτωσή μας.
χαλαρώστε βρε παιδιά η ζωή είναι μικρή!!!
καλή σας μέρα
convinced βλεπω οτι ισχύει η ιδια περίπτωση με τη μανα που κλαιει και σκαει η καμερα φατσα φορα και κοντινο..το κανει δημοσια και η μανα σιγουρα και δεν ειναι παρανομο να το προβαλεις αλλα δεν μονιζω οτι θεωρειται αυτονόητο οτι επιθυμει να το διαδωσεις οπως αναφερεις.
Οτι και να κανω στη ζωη μου εστω και αν το κανω δημόσια θελω να ερωτωμαι τουλαχστον πριν δημοσιευτω
εαν δεν εχω δηλωσει με τη σταση μου η με τα λογια μου οτι αιτουμαι δημοσιοτητας...
αν ηθελα 70.000 αναγνωστες την ημερα δεν θα ανοιγα μπλογκ θα ανοιγα εφημεριδα.
Στο μπλογκ βγαζω τις σκεψεις μου ,τα σωψυχα μου και ξέρω απο την αρχη οτι θα με δουν 10-15 φιλοι/εχθροι και αν καποιος κανει τον κοπο αλλος να ασχοληθει μαζι μου θα τον κανω κι αυτον φιλο/εχθρο ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩΝΤΑΣ μαζι του αμφίδρομα.Και επειδη αυτη μπορει να είναι η δικη ου αποψη και οχι ολων γι αυτο ακριβως το λόγο οποιος θελει να προβαλει κατι δικο μου θέλω να με ρωτησει πρωτα.
Οσον αφορα τη δουλεια και γω τραβαω λουκι και οταν πρωτοξεκινησα με 700 ευρω δουλευα και το κανα επειδη γουσταρα να το κανω και συνεχιζω επειδη γουσταρω να το κανω και σε αναλογες η και χειρότερες συνθηκες απο τις δικες σας χωρις να μοιρολογω οτι κουραζομαι κλπ κλπ.
Οποιος κουραζεται και δεν μπορει να γινει καλυτερος στο χωρο του ας αλλαξει επαγγελμα.
Δεν εξεταζω το νομικο του θεματος γιατι τουλαχιστον στη δημοσιογραφια θα επρεπε πρωτα να ισχυει το ηθικον.
Και επειδη δεν ισχυει στις περισσοτερες των περιπτωσεων (η τουλάχιστον στις περιπτωσεις που πουλαει το θεμα)γι αυτο και το προθεμα περι αλητων και ρουφιανων.
ολα τα υπολοιπα κασκαντερ περι ιδεατου και πρωτοξαδελφου του ανεφικτου σορυ αλλα είναι ακυρα.Η κανεις σωστα τη δουλεια σου η αν δεν προλαβαινεις δεν την κανεις καθολου ειδικα οταν απευθυνεσαι σε μαζα καθ οποιονδηποτε τροπο.
Κουράστηκα. Σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Όλοι φαίνετε ότι έχετε μια άποψη για τη δημοσιογραφία, προφανώς... πιο εμπεριστατωμένη απ' αυτήν που δικαιούνται να έχουν γι' αυτήν όσοι ζουν από το επάγγελμα.
Όσα λαϊκιστικά "επιχειρήματα" του τύπου "η μάνα που κλαίει" κι αν φέρεις, όμως, σεφ, δεν μπορείς να με πείσεις: Εσύ, εγώ, η "γόβα", ο ΜακΜάνους-προστάτης άγιος των δημοσιογραφο-κτόνων-φάγων-μάχων και ο ΚΑΘΕ ένας που ανοίγει μπλογκ ανοιχτό στο κοινό, ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΑ και πέρα από ΚΑΘΕ αμφιβολία ΑΙΤΕΙΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ. Μικρής (10-15 "κολλητοί") ή μεγάλης (20, 30 ή 100.000 αναγνώστες, όχι απαραιτήτως φίλοι), δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι την ΑΙΤΕΙΤΑΙ. Την αιτείται μέσω μπλογκ, διότι το μπλογκ είναι ΔΩΡΕΑΝ και ΕΥΚΟΛΟ να φτιαχτεί (εκτός κι αν στην περίπτωσή σου, ισχύει και ότι έχεις τόσο χρήμα -τουλάχιστον 1.500.000 € για αρχή- ώστε να ανοίξεις εφημερίδα, έστω και με τον κίνδυνο να τη διαβάζουν... λιγότεροι κι απ' όσοι επισκέπτονται το μπλογκ σου!) Συνέχισε να πιστεύεις ό,τι θέλεις, λοιπόν. Η αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, παραμένει αυτή: A PRIORI, ΑΙΤΕΙΣΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΜΠΛΟΓΚ ανοιχτό στο κοινό.
Και, όπως είπε κι ο θείος Όσκαρ, πρέπει να προσέχεις τι εύχεσαι, διότι μπορεί και να το αποκτήσεις.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή, να αποκτήσεις και την ΕΥΘΥΝΗ που συνεπάγεται η ευρεία δημοσιότητα!
ΑΥΤΟ είναι που αποτελεί, για μένα, το πρόβλημα όσων εξανίστανται όλες αυτές τις μέρες γύρω από την υπόθεση. Όλοι γουστάρουμε τη, μικρή ή μεγάλη, ΑΠΗΧΗΣΗ που μπορεί να έχουν τα λόγια μας σ' έναν στενό κύκλο. Ο ΕΥΡΥΤΕΡΟΣ κύκλος είναι αυτός που φοβίζει, διότι δεν είναι απαραίτητο ότι θα αποτελείται από συναινούντες, αλλά, ενδεχομένως θα βρίθει και από διαφωνούντες.
Τα περί ηθικής, πάλι, τι να πω, ξανά; Κι αυτά τα ξέρετε καλύτερα απ' τον καθένα καθώς φαίνεται, πλην όμως, η ηθική ορίζεται ανάλογα με τους καιρούς και τα τερτίπια τους. Και οι καιροί αλλάζουν γρήγορα και απρόβλεπτα. Ενώ η νομιμότητα (που συνιστά και την ύψιστη σκοπιμότητα, σύμφωνα με τα λόγια του μεγαλύτερου, ίσως, Έλληνα νομικού όλων των εποχών), παρότι επίσης αλλάζει κατά καιρούς, στο ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ αυτών των καιρών, ορίζεται γραπτώς και σαφώς.
Το "Άρθρο", λοιπόν, δεν παρανομεί, απλώς δείχνει ένδεια φαντασίας και έλλειμμα ανθρώπινων πόρων, όταν γεμίζει σελίδες επί σελίδων με ατόφια κείμενα από μπλόγκερς, αντί να κάνει δεοντολογικώς ΟΡΘΗ χρήση του (πάντως, αναφαίρετου και αυταπόδεικτου) δημοσιογραφικού δικαιώματος που έχει, να καλύπτει σε επίπεδο ρεπορτάζ το φαινόμενο του μπλογκινγκ, όπως και κάθε άλλο φαινόμενο της εποχής.
Για να τελειώνουμε, λοιπόν, με το θέμα -σε ό,τι αφορά εμένα τουλάχιστον- αυτό που λέω πολύ απλά είναι το εξής: Κι εμένα μου την έσπασε το "Αρθρο", διότι το παράκανε. Ή μάλλον, επειδή το έκανε με τέτοιο τρόπο ώστε όντως να δώσει την εντύπωση σε κάποιους ότι κινούνται, δημοσιογραφικώς, μεταξύ Τόμας Φρίντμαν και Κιθ Γουότερχάουζ και λογοτεχνικώς μεταξύ Νίκου Καζαντζάκη και Γκίντερ Γκρας και, συνεπώς, η εφημερίδα που θα αναδημοσίευε τα κείμενά τους θα γινόταν αυτομάτως ανάρπαστη από κοινούς αναγνώστες αλλά και καθηγητές φιλολογίας ωσαύτως...
Αυτό όμως δεν μπορεί να με κάνει να πάψω να υπερασπίζομαι ΚΑΙ το δικαίωμα του Τύπου να αγκαλιάζει τον κόσμο γύρω του ΚΑΙ των (ΧΙΛΙΑΔΩΝ) μπλόγκερς που ΔΕΝ αισθάνονται ότι... θίγονται αν κάτι που έγραψαν το διαβάσουν χιλιάδες αντί για δεκάδες, να μπορέσουν να το βιώσουν ως εμπειρία.
Με άλλα λόγια: όποιος ΔΕΝ θέλει να αναδημοσιευθεί ποτέ κείμενό του, μπορεί απλά, να το δηλώνει ρητώς και ευκρινώς στο μπλογκ του. Παρότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ αρκεί, φυσικά, για να απαγορεύσει σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ εφημερίδα την, εντός ορίων του νόμου και με βάση τη δεοντολογία του επαγγέλματος, αναδημοσίευση, συνιστά, πιστεύω, επαρκή "σήμανση" τύπου "μη μου άπτου", ώστε να ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ κάθε δημοσιογράφο με δυό δράμια μυαλό και εμπειρίας από το να μπλέξει σ' ένα φαύλο κύκλο υποκρισίας και ανορθολογισμού, ικανό να στείλει ακόμη και ξανθιά παρουσιάστρια μεσημεριανάδικου σε Μονή Καλογραιών ορκισμένων στην αγαμία και τη σιωπή...
ΥΓ: Μέντορα: Χρήσιμο το λινκ που παραθέτεις, πλην όμως, αυτά που λέει δεν ισχύουν 100% στην Ελλάδα. Ο ελληνικός νόμος βρίσκεται εδώ: http://www.fa3.gr/nomothesia_2/nomoth_gen/17-copyright_1.htm και το σημείο που σε ενδιαφέρει κυρίως είναι τα άρθρα από το 19 έως το 28.
φιλτατε κασκαντερ
αν διαβαζες gelial θα καταλαβαινες αν ηθελε η οχι να παρει δημοσιοτητα το θεμα...
και γιατι ρε φιλε στην τελικη εσυ παιρνεις κατι δικο μου χωρις να με ρωτησεις εστω κι αν το κανω δημοσια εφ οσον δεν παρανομω μπορεις να μου το εξηγησεις?
Τι σοι δημοσιογραφια ειναι αυτη που κανει τα παντα για να διαβαστει και οχι τα παντα για να δημοσιογραφει?
ελάτε τώρα αφού όλοι το ξέρουν πως για ΟΛΑ φταίνε οι δημοσιογράφοι
με λίγα λόγια αυτή είναι μια καραμέλα την οποία οι νεοέλληνες πιπιλίζουν συνέχεια επειδή θέλουν να αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες
είναι απλό :
"όταν για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι εγώ δεν φταίω για τίποτα"
βολικό ε?
βολικότατο και εύκολο στην χρήση!
οκ αν θεωρειτε το δαχτυλο σας τοσο μεγαλο μπορειτε να κρυφτητε ανετα..
Συμφωνώ με convinced και kaskanter. Έχω τσακωθεί με άπειρο κόσμο που δημοσιεύει πράγματα που δε θα έπρεπε να δημοσιεύει σε blog και forum, και οι απαντήσεις που έχω πάρει είναι "μα τι λες, εμείς εδώ είμαστε μια παρέα" (ποιοί, εμείς οι 3 και άλλοι 33 που διαβάζουν χωρίς να ποστάρουν?) ή "δεν έχω δει άσχετο κόσμο να μπαίνει εδώ μέσα" (γιατί άμα μπει, θα σου χτυπήσει το κουδούνι να τον καταλάβεις...)
Κρίμα που έκλεισε το blog του gelial γιατί ήταν από τα καλύτερα στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα, αλλά δεν μπορώ να κατηγορήσω ΤΟ ΑΡΘΡΟ. Ο κάθε blogger έχει ευθύνη για το πώς και τι δημοσιεύει. Από τη στιγμή που πατάς publish, είσαι τουλάχιστον μερικά υπεύθυνος για τις όποιες συνέπειες.
Δημοσίευση σχολίου