είμαι σε σύγχυση η δαιμονισμένη!

buona sera a tutti!!!! mi scuzi για το Ιταλικό αλλά πλάκωσαν τα μαθήματα πάλι και τα μόνα ζωντανά πλάσματα που έχω για εξάσκηση είναι ο Γάτης μου και το κτήνος. Ο ένας κοιμάται ως συνήθως και η άλλη μετατρέπει την αυλή σε ναρκοπέδιο. Οπότε μου μείνατε μόνο εσείς.

Αυτό το ποστ ξεκίνησε από comment. Ήθελα να απαντήσω στα σχόλια σας στο προηγούμενο ποστ που αφορούσε το monitor. Ξεκίνησα να γράφω αλλά ήταν τόσες πολλές και διαφορετικές οι σκέψεις μου που δεν κατάφερα να τις βάλω σε τάξη.

Είπα λοιπόν να γράψω ένα ποστ γιατί είναι πιο εύκολο έτσι να μου λυθούν και εμένα κάποιες απορίες. Καταρχήν τι είναι λινκμπλογκ? Και πόσο σοβαρό είναι αυτό? Διάβασα στο μπλογκ του Γατούλη για την τρομολινγκμπλογκίαση και σοκαρίστηκα. Είναι κάτι που σου αλλάζει την ζωή? Εγώ τον τελευταίο καιρό ανακάλυψα τι σκοπό είχε ο λογαριασμός στο Monitor και μάλιστα βρήκα μεγάλη ευκολία ειδικά όταν ήμουν στο γραφείο να τσεκάρω τα ποστ που με ενδιέφεραν για να μπω να τα διαβάσω στο σπίτι. Και επειδή από τα γεννοφάσκια μου είμαι στοιχείο αντιδραστικό αυτά που είχαν πολλά τσεκ δεν τα τσεκάριζα εγώ. Ήταν καλό ή κακό αυτό που έκανα? Έσφαλα? Αν έσφαλα να επανορθώσω.

Πάμε παρακάτω.

Συμβαίνει κάτι πολύ τρομακτικό και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Αυτό το μπλογκ το ξεκίνησα τον Αύγουστο. Πριν από αυτό είχα άλλα δυο που το τέλος τους ήταν άδοξο. Ξέχασα στις διακοπές τους κωδικούς. Ναι πολύ καλά το έγραψα. Λίγο η αμμωνία της βαφής τόσα χρόνια , λίγο η ηλικία , λίγο η μαλακία…όλα μαζί μας κάνουν εμένα. Έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μπορέσω να μπω στους λογαριασμούς αλλά φευ. Εδώ ανοίγω μια παρένθεση και εξηγώ πως έχω τρομερό πρόβλημα με την απομνημόνευση. Δεν έχω καταφέρει ποτέ να μάθω την πινακίδα του αυτοκινήτου μου. Αφού αν υπάρχουν δυο ίδια κοντά ανοίγω το συναγερμό για να βρώ το δικό μου. Τέλος πάντων , άσχετο.

Όταν ξεκίνησα αυτό το μπλογκ δεν το ήξερε κανείς γνωστός μου. Μετά από ένα μήνα το έμαθε ο καλός μου , μετά από δυο και ένας φίλος μου . Αυτός.

Και εδώ αρχίζουν τα πολύ σουρεαλ. Ο φίλος μου, έφτιαξε το μπλογκ του σχετικά πρόσφατα μετά από δική μου παρότρυνση. Είναι πολύ ευχάριστος άνθρωπος γενικά και γράφει με πολύ χιούμορ. Του είπα λοιπόν όσα ήξερα εγώ από το μπλόγκινγκ(παπαριές δηλ) ,έβαλε και αυτός το μουσικό του ταλέντο και το αποτέλεσμα κατά την γνώμη μου είναι πολύ όμορφο. Αυτά ήταν τα καλά!

Υπάρχει και ένα αγκάθι στην ιστορία. Το μπλογκ αυτό είναι δαιμονισμένο. Ναι ! Πολύ δαιμονισμένο σας λέω. Έχω και αποδείξεις. Τα Χριστούγεννα μπήκα και του άφησα ένα comment , να μου κάνει την χάρη να βγάλει από τα mp3 αυτόν που ουρλιάζει (james Braun) και να βάλει ένα τραγούδι που ήθελα εγώ. Την επόμενη μέρα ακούω στις ειδήσεις πως πέθανε ο Αρχηγός. Προχθές μπαίνω και του αφήνω στο shout box ένα σχολιάκι , «συγχαρητήρια μπήκες στο monitor». Εχθές έκλεισε το monitor. Σήμερα βρίσκω αυτό το μέιλ: Ρε συ δεν μπορεί να είναι τυχαίο….Δεν πρέπει να ξαναμιλήσεις για λίγο καιρό……!!

Τρομοκρατήθηκα. Τόσες συμπτώσεις πια? Αφού πλέον αποφεύγω να σκέφτομαι οτιδήποτε για οποιονδήποτε. Μόνο τον Μπούς έχω στο μυαλό μου. Τώρα έτσι για ποικιλία σκέφτομαι να φορτώσω και τον Μπιν Λάντεν( και κανά δυο ακόμα , αλλά δεν λέω ονόματα για να μην καρφωθούμε) Κυκλοφορώ και οπλοφορώ με τα λιβανιστήρια και τα ξόρκια.Αυτή λοιπόν είναι όλη η αλήθεια για το Monitor. Δεν φταίει ούτε ο Παναης ούτε η …«Ορμόνες μου τρελάθηκαν» πως την λένε.

Τέλος, να σοβαρευτώ και λίγο.

Τα ματάκια σας δεκατέσσερα και είναι κυριολεκτικό αυτό που λέω. Τα πιο όμορφα μάτια που έχω αντικρίσει στην ζωή μου είναι της μητέρας μου. Απίστευτος συνδυασμός χρωμάτων. Το γκρίζο της στάχτης με το γαλάζιο της θάλασσας. Σήμερα λοιπόν με κοψοχώλιασε. Στα καλά καθούμενα μια απλή μόλυνση –όπως έδειχνε αρχικά-μετατράπηκε σε σηψαιμία στον δακρυγόνο αδένα ή όπως αλλιώς λέγεται. Πρέπει άμεσα να χειρουργηθεί αλλιώς το λιγότερο που μπορεί να συμβεί θα είναι να χάσει το μάτι της, όπως μας είπαν στο ΓΝΑ και η επέμβαση αυτή γίνεται μόνο σε δυο νοσοκομεία στην Ελλάδα. Στο Γ. Γεννηματάς και στο Ελπίς. Ήταν πολύ δύσκολο λοιπόν να πας σε ένα νοσοκομείο ,χωρίς ραντεβού , χωρίς γνωστό γιατρό και να βγάλεις άκρη. Τελικά βρέθηκε λύση και την Τετάρτη μάλλον θα γίνει η επέμβαση. Χρωστάω ένα ευχαριστώ στο νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και τους γιατρούς του Γ.Γ για το ενδιαφέρον τους.

Κατά τα άλλα όλα καλά , θα επιβιώσουμε και χωρίς το Monitor.

A domani!