Σήμερα δεν θα βρίσω....αν και έχω χίλιους λόγους!
Άμα είναι να ξεκινήσει στραβά η μέρα ξεκινάει με το ξυπνητήρι . Η μάλλον αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Οτι το ξυπνητήρι είναι αυτό που σου τσακίζει κάθε πιθανότητα να ξεκινήσει καλά η μέρα. Και εκεί αρχίζει η ρουλέτα. Θα στρώσει? Η θα τσακίσει τελείως???Έχω κάνει διατριβή στο πρωινό ξύπνημα χρόνια τώρα. Πιο πολύ έχω μιλήσει γι αυτό παρά για την στείρωση στα αδέσποτα που είναι άλλη εμμονή μου.
Το ξεπερνάω....Λοιπόν σήμερα...όλα στραβά! Άργησα να φύγω από το σπίτι. Και όχι γιατί με πήρε ο ύπνος ή γιατί κοιμήθηκα παραπάνω. Άργησα γιατί έπρεπε να ανεβοκατέβω δυο φορές μέχρι να μαζέψω τα πράγματα μου τα οποία η αφεντιά μου είχε σκορπίσει σε όλο το σπίτι. Και να τα μάζευα κιόλας.... Ξέχασα το σημαντικότερο. Την ατζέντα μου. Που όσοι με ξέρουν...καταλαβαίνουν πόσο καταστροφικό είναι αυτό για όλη την υπόλοιπη μέρα. Είμαι εξαρτημένη απ την ατζέντα μου. Την έχω συνέχεια μπροστά μου. Εκεί σημειώνω την κάθε μέρα μου στην δουλειά. Εκεί μουτζουρώνω όταν θα ήθελα να ρίξω μάπες. Εκεί βρίσκεται γραμμένη η μισή μου ζωή από την αρχή του 2012. Και εγώ την ξέχασα σπίτι πάνω στο τραπέζι και κάτω από το λαπ τοπ. Βέβαια θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα τα πράγματα και να είχα ξεχάσει το berry που έχω όλα τα τηλέφωνα. Δεν θέλω να σκεφτώ καν τι θα μπορούσε να συμβεί σε αυτή την περίπτωση....Σίγουρα ένα τρίλεπτο στο δελτίο ειδήσεων του ΣΤΑΡ-my ass
Στον δρόμο, στράβωσε με το αγαπημένο μου ραδιόφωνο. Ανάρρωσε και επέστρεψε ο “ανάλαφρος” έταιρος συμπαρουσιαστής και δεν έβαλε γλώσσα μέσα του. Δεν το αντέχω αυτό πρωί πρωί...Τόση ελαφρότητα με ρίχνει...Θέλω κάτι πιο μπρουτάλ για να ξυπνήσω. Αναγκαστικά λοιπόν γύρισα στην Πόπη , η οποία την καλημέρα της την είπε και γω ακόμα δεν είχα περάσει την Ραφήνα ενώ θα έπρεπε να ήμουν στην Παλλήνη.... Τσίτα τα γκάζια, κάντε στην άκρη περνάει η τρελή.
Το berry μου ψυχορραγεί. Δεν έχει μπαταρία και δεν έχω φορτιστή μαζί μου. Την βγάζει δεν την βγάζει τη μέρα.... Χωρίς άλλα σχόλια αυτό. Ζω το δράμα μου στο mute.
Το μαλλί μου είναι σαν της ΣΕΡ μετά από τρελή κρεπάλη και ύπνο στη σάουνα. Εμ, βαρέθηκα να το ισιώσω και τώρα τρομάζω τον κόσμο. Τον φύλακα λυπήθηκα. Σκιάχτηκε έτσι όπως με είδε πρωί πρωί. Ακόμα και το καπελάκι της ΠΑΟΚάρας δεν καταφέρνει να σουλουπώσει τον χαμό....
Με όλα αυτά και κάποια ακόμα ψιλά έχω κάθε λόγο νομίζω να μιλάω μόνο με μπιπ σήμερα. Αλλά δεν θα το κάνω. Έτσι για σπάσιμο. Χαμογελάω. Δεν ξέρω γιατί ίσως για τα χάλια μου, αλλά χαμογελάω και αυτό το διαφορετικό που κάνει τους άλλους να ανησυχούν, ανησυχεί εμένα περισσότερο....
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναγράψω κακές λέξεις. Ισως θα ήταν πιο εύκολο να είχα πει πως θα κόψω το κάπνισμα. Για σήμερα πάντως τον άσσο τον έχω. 1-0 .-
Ακούω: τον Bill! Δεν έχει τραγούδι σήμερα ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου