isn't it ???

isn't it ???

28.2.07

kill πεθερές



Πριν λίγες μέρες "κληρονομήσαμε" δυο καναρίνια , τα οποία όπως διαπίστωσα όταν ακούν στην τηλεόραση μουσική από διαφημίσεις κελαηδούν μοναδικά. Συνεπώς η τηλεόραση παραμένει ανοιχτή ακόμα και όταν δεν παρακολουθώ. Σήμερα την είχα στο μεγκα και χωρίς να το θέλω έριχνα κλεφτές ματιές και γελούσα μόνη μου με τις 7 θανάσιμες πεθερές. Δεν είχε τύχει να την παρακολουθήσω ποτέ αυτή την σειρά και ομολογώ πως γέλασα πολύ με την Μανιάτισσα πεθερά.

Κάποτε, είχα και εγώ πεθερά για κάμποσα χρόνια που ήμουν αρραβωνιασμένη. Δεν ήταν Μανιάτισσα αλλά δεν διέφερε και πολύ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ δυο ατάκες που μου είχε πει. Η μια ήταν "τα δόντια είναι δικά σου?¨ και είχα μείνει εντελώς μαλάκας και η δεύτερη "σου βρήκα καταπληκτικό νυφικό" Το οποίο και της είπα να φορέσει μόνη της γιατί εγώ την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια.

Δεν ξέρω αν είναι όλες οι πεθερές έτσι, σκύλες δηλαδή , αλλά δεν πιστεύω πως είναι εντελώς άστοχα και άδικα όλα αυτά που λέγονται για αυτές. Ανάμεσα τους φυσικά βάζω και την μητέρα μου , η οποία μπροστά στην νύφη της δεν λέει κουβέντα αλλά όταν βλέπει εμένα την βαπτίζει κανονικότατα(μεταξύ μας όχι και άδικα).



Γι αυτό μετά από αρκετά μεγάλη και εμπεριστατωμένη μελέτη στο συγκεκριμένο θέμα έχω να προτείνω τα εξής δύο:

Α) οι ελεύθεροι-ες να ψάχνουν για ταίρι έξω από ορφανοτροφεία

Και

Β) οι ήδη παθούντες να διαβάσουν στην Ελληνίδα κάποιες σοφότατες συμβουλές για να απαλλαγούν μια και καλή.

Δεν είχα σκοπό να γράψω ποστ , πόσο μάλλον ποστ για την πρώην παραλίγο πεθερά μου αλλά από νωρίς το απόγευμα κάθομαι οκλαδον στο χαλί και δουλεύω στον υπολογιστή και έχουν μουδιάσει τόσο πολύ τα πόδια μου που δεν τολμώ καν να σηκωθώ.


26.2.07

Ο δεκάλογος του συνοδηγού




H ΣΥΜΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ είναι όντως πρωτεύουσα. Ο συνένοχος είναι όντως ένοχος. Ο συνοδηγός δεν είναι οδηγός. Είναι αυτός που κάθεται δίπλα στον οδηγό. Είναι το νορμάλ άτομο που - με το που θα πάρει τη συγκεκριμένη θέση στο αμάξι - μετατρέπεται σε μαλάκα. Σε μαλάκα με αρμοδιότητες.
1. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ διαβάζει τον χάρτη της διαδρομής. Την ώρα που ο καρμίρης δίπλα του προσπαθεί να ισορροπήσει στη γλίτσα και στο ψιλόβροχο, ο συνοδηγός ανοίγει τον χάρτη διάπλατο και τον μοστράρει μες στη μούρη του οδηγού. Κι όταν ο άλλος μπήζει τη χριστοπαναγία, «τι να κάνω», σου λέει, «αυτοί οι χάρτες εύκολα ξεδιπλώνουνε, δύσκολα ξαναδιπλώνουνε. Μια ώρα τον στριφοπαλεύω. Τόση τσάκιση πια, ούτε φούστα με πιέτες».
2. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ - ασχέτως αν έχει δίπλωμα ή όχι - δίνει συμβουλές οδήγησης: Πολύ τρέχεις. Λίγο τρέχεις. Προσπέρνα τον. Μην τον προσπερνάς. Φλας βγάλε. Φώτα πορείας από τώρα; Για σταμάτα λίγο μες την καραεθνική, για να κατουρήσει το παιδί. Καβάλα νησίδες και διαχωριστικά να κάνει εμετό, ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ!
3. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ συλλέγει πληροφορίες για τη διαδρομή. Όπου βρει άνθρωπο με γαϊδουράκι, κατεβάζει παράθυρο κι ουρλιάζει «ΣΥΓΓΝΩΜΗΗΗΗΗ! Για Νεμέα καλά πάμε;» Και μετά, καπάκι, και στο επόμενο γαϊδούρι διότι, όσο να 'ναι, σε κάθε πάθηση πρέπει να έχεις και μια δεύτερη γνώμη.
4. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ, εκεί που όλα είναι γαλήνια, βγάζει μια κραυγή «Για Ναύπλιο δεξιά!». Κι αφού στρίψεις Ναύπλιο δεξιά, ανακαλύπτεις ότι πήρες την παλιά Εθνική.
5. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ ετοιμάζει έγκαιρα τα ψιλά για τα διόδια. Κι αφού τα σφίγγει ένα τέταρτο πριν στη χούφτα του, ακριβώς φάτσα με τον διοδιά, διακόσια οχήματα πίσω τους, ανακαλύπτει ότι έχει 1,30 αντί για 1,40. Αρχίζει το ψάξιμο στο τσαντικό, κουδουνίζουν τα ψιλά, γκλαν-γκλαν τα σήμαντρα της εκκλησίας, κορνάρει ο δεύτερος, μουντζώνει ο τρίτος, της θείας σου ο τέταρτος, τα παίρνει στο κρανίο ο συνοδηγός «πώς κάνουν έτσι, οι γύφτουλοι;». Αν όμως συμβεί στον ίδιο, «δεν ξέρουν ότι έρχονται διόδια να τα 'χουν έτοιμα;».
6. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ είναι ένα άτομο που αγαπάει το διάβασμα. Από Αθήνα - Ξάνθη δεν σταματάει να πλουτίζει τις γνώσεις του. Διαβάζει ό,τι βρει μπροστά του: «Λαμία 152 χιλιόμετρα. Λάρισα Έξοδος 2. Επιπλοποιία Παπαδάτου. ΠΕΧΩΔΕ: Προϋπολογισμός έργου 124.000.000. Πάρκινγκ στα 500 μέτρα. Βασίλης Καρράς στην Πύλη Αξιού».
7. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ διανθίζει την ανάγνωση με ηλίθια σχόλια: «Μακ Ντόναλντς. A, ώστε εδώ είναι τα Μακ Ντόναλντς!». Όχι, δεν είναι εδώ τα Μακ Ντόναλντς. Αλλού είναι τα Μακ Ντόναλντς. Σε άλλο νομό είναι τα Μακ Ντόναλντς. Βάλανε εδώ την πινακίδα για να δουλεύουνε τον κοσμάκη.
8. OTAN O ΟΔΗΓΟΣ κάνει το σλάλομ του θανάτου για να προσπεράσει την νταλικάρα μπροστά ενώ του 'ρχεται δεύτερη νταλικάρα από την αντίθετη κατεύθυνση, ο συνοδηγός σε πλήρη παράκρουση «Κοίτα, κοίτα, κοίτα, κοίτα ένα μωρό κατσικάκι, δεξιά, δεξιά, δεξιά, αχ, κρίμα το 'χασες!». Και το κατσικάκι έχασες και τη ζωή σου παραλίγο.
9. O ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ μοιράζει εμφιαλωμένα, ανοίγει σάντουιτς, πετάει χαρτιά έξω στο παρμπρίζ του πίσω Ζάσταβα, αδειάζει τασάκια, αλλάζει κασέτες και τραγουδάει πιο δυνατά και πιο φάλτσα από τον ερμηνευτή: «Συγχαρητήριαααααα - πρόσεχε, Αντώνη - ελπίζω να αισθάνεσαι καλάαααα - αριστερά σου, Αντώνη - γι' αυτό που έκανεεεες - σιγά, Αντώνη!».
10. EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ, ο συνοδηγός δεν είναι συν-οδηγός. Είναι το άτομο που απλώς σπάει τα νεύρα του οδηγού.




ΥΓ. Μην αρχίζετε να μπινελικώνετε αν το έχετε δει και αλλού.Με μειλ μου ήρθε και δεν έτυχε να το έχω ξαναδιαβάσει.(σύμφωνα με πληροφορίες έχει δημοσιευτεί και εδώ )

23.2.07

προς: γκόμενες, αρραβωνιαστικές συζύγους...

τυπώστε το πολλές φορές και έχετε το πρόχειρο. Είναι επικίνδυνοι καιροί!!!! ( να μην πω επικυρώστε και το γνήσιο της υπογραφής)

Ρε φίλε η γυναίκα σου δουλεύει στο ΙΚΑ?



22.2.07

Οι τσόντες και τα 19χρονα.


Σήμερα ήταν ίσως η πιο χαλαρή μέρα του 2007. Και έγινε εδώ που τα λέμε με το έτσι θέλω. Από τις αρχές του χρόνου με έχει πάει μαμιώντας. Κοιτάω το ημερολόγιο και βλέπω πως έχουμε 22 Φλεβάρη. Αν με ρωτήσεις τι έκανα 50 περίπου μέρες τώρα θα σου πω….blank. Δεν θυμάμαι τίποτα. Ή μάλλον θυμάμαι ένα πράγμα που ευτυχώς είναι ότι καλύτερο μου συνέβη .

Σήμερα λοιπόν , και αφού τακτοποίησα κάποιες δουλειές πέρα από την κανονική δουλειά αποφάσισα να μην γυρίσω σπίτι του σκοτωμού όπως κάθε μέρα αλλά να πάω για καφέ. Παρέα? Δεν είναι και ότι πιο εύκολο να βρεις καθημερινή γύρω στις 2 άνθρωπο στο κέντρο της Αθήνας για να πιείς καφέ μαζί του. Το ξεπέρασα εύκολα. Η φοιτήτρια ξαδέλφη ευτυχώς κάθεται και τα ξύνει μήνες τώρα λόγω καταλήψεων και επιπλέον είναι και η ιδανική παρέα παρόλη την διαφορά ηλικίας.(της ρίχνω 10 χρονάκια άνετα). Συναντιόμαστε και πάμε σε ένα μικρό καφέ στην στοά του βιβλίου. Άνετο με 4-5 τραπεζάκια και μόνη παραφωνία οι διαδηλωτές σε Πανεπιστημίου –Σταδίου να λένε τα δικά τους. Απτόητες εμείς , καφεδάκι και κουβέντα για όλους και για όλα. Κάποια στιγμή την ρωτάω για την συγκάτοικο, (άλλη ξαδέλφη δική της ετών 19).

-«Ρε» μου λέει, «τα μικρά» ( η 21χρονη λέει μικρή την 19χρονη) «έχουν ξεφύγει τελείως. Τραβάνε γυμνές φωτογραφίες με τα κινητά και τις στέλνουν η μια στην άλλη.»

-« Τι γυμνές φωτογραφίες» λέω εγώ? «Γυμνές –γυμνές?»

-« Όπως τις γέννησε η μάνα τους.» Και μου ανοίγει το φάκελο στο κινητό της . Και παθαίνω σοκ.

-Ρε Λενάκι, αυτή δεν είναι η τάδε?

-Ναι αυτή είναι

-Αυτή δεν είναι η δείνα?

-Ναι , είδες πως μεγάλωσε?

-Τι μεγάλωσε? Παραμεγάλωσε, παραθάρρεψε, παραμορφώθηκε…Μα καλά, δεν φοβούνται μην τις κυκλοφορήσει κανένας καλοθελητής στο ιντερνετ?

-Αυτό ρωτάω και εγώ? αλλά απάντηση δεν παίρνω.

Πιο playboy? Η βίβλος είναι μπροστά στο κινητό της Λενιώς. Και μιλάμε τώρα πως όλα αυτά γίνονται σε μια επαρχιακή πόλη 15χιλιάδων κατοίκων που όλοι είναι γνωστοί μεταξύ τους. Όλοι σε γνωρίζουν με το μικρό σου όνομα και ξέρουν ακόμα και τι βρακί φοράς. Μου φαίνεται απίστευτο πραγματικά το όλο σκηνικό και αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου θα έλεγα πως είναι φούμαρα. Αλλάζουν τόσο γρήγορα οι καιροί? Εμείς στα 18 έτρεμε το φυλλοκάρδι μας μην μας πάρουν χαμπάρι που καπνίζαμε, για ραντεβού και φλερτ δεν το συζητώ. Αλλάζουν και οι γονείς τόσο πολύ? Έχουν γίνει πια τόσο ελαστικοί με τα παιδιά τους? Τι διάολο ρε γαμώτο , μόνο εγώ ενοχλούμαι με κάτι τέτοια?


ΥΓ. Για να μην παρεξηγηθώ πάλι, δεν το γενικεύω πως όλα τα παιδιά σήμερα είναι έτσι. Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο περιστατικό γιατί μόνο αυτό έχω σαν δείγμα. Και μην μου πεί κανείς "μα καλά δεν βλέπεις ειδήσεις"? Γιατί δεν βλέπω.

17.2.07

της πυραμίς το κάγκελο....


Μάλιστα. Η μπλογκόσφαιρα αυτοψυχαναλύεται και το απολαμβάνει. Και κάπου εκεί πήρα η μπάλα και μένα. Και μάλιστα τρις!. Το Μαράκι η Ελληνίδα και ο AN205 μου πέταξαν το γάντι. Πρέπει λέει να γράψω 5 πράγματα για τον εαυτό μου και να προσκαλέσω και άλλους 5 να κάνουν το ίδιο. Ρε παιδιά με βάλατε σε μπελάδες. Έλεγα να μην έχω πολλά πολλά με τον εαυτό μου και μια χαρά το είχα καταφέρει μέχρι τώρα. Τι ξύνετε πληγές? Τελος πάντων. Λοιπόν 5 πράγματα για μένα όπως τα βλέπω εγώ….

Υπεραισιόδοξη-Οπτιμίστρια: Εκεί που οι άλλοι σταματούν η convinced συνεχίζει. Πιστεύω πως σε κάθε πρόβλημα υπάρχει και λύση. Όταν όλοι οι άλλοι βλέπουν μαυρίλα εγώ βλέπω και φροντίζω να το μεταφέρω πως με ένα αεράκι θα φύγει.

Πεισματάρα μέχρι βλακείας: Από κούνια το έχω αυτό το κουσούρι. Αν μου κάτσει κάτι στο κεφάλι θα γίνει, ο κόσμος να χαλάσει ακόμα και αν ξέρω πως είναι λάθος.

Παθιάζομαι και δίνομαι ολοκληρωτικά στους δικούς μου ανθρώπους. Αλλά επειδή είμαι και ταυρίνα δηλ μονογαμικό ον, αυτοί δεν μπορεί να είναι πάνω από ένας. Για να γίνω πιο κατανοητή, δεν μπορώ να έχω και να αγαπάω δυο συντρόφους , ούτε δυο φίλους-ες. Από το δημοτικό έχω μια φίλη και αυτή νιώθω απόλυτα φίλη μέχρι σήμερα. Αυτή ξέρει τα πάντα για μένα, ίσως και περισσότερα και αφού με ανέχεται 20 χρόνια τώρα είναι ο άλλος μου εαυτός.

Θησαυρός αρκεί να μην μου πατήσεις τον κάλο όπως λέω και στο προφίλ. Γίνομαι χαλάκι να με πατήσουν ακόμα και άγνωστοι. Αν μου ζητήσει κάποιος βοήθεια θα την δώσω με ευχαρίστηση . Αλλά αν καταλάβω πως με εκμεταλλεύονται γίνομαι πραγματικά «ταύρος σε υαλοπωλείο» και δεν θα σταματήσω αν δεν τα κάνω όλα λίμπα. Μου γίνεται έμμονη ιδέα, όχι η εκδίκηση , αλλά το να φτάσει ο άλλος-η σε σημείο να πεί πως ήταν μαλάκας να το παίξει πονηρά την στιγμή που αν ήταν ειλικρινής θα κέρδιζε πολλά περισσότερα από εμένα.

Τέλος, έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση –και αυτό δεν πιστεύω πως θα καταφέρει κανένας ψυχαναλυτής να το εξηγήσει- την στιγμή που καταβάθος πιστεύω για τον εαυτό μου πως είμαι ξεχωριστή και πολύ διαφορετική. Οι δικοί μου άνθρωποι πάντως έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά σχετικά με αυτή την περίπτωση.

Αυτά τα λίγα που για μένα είναι πάρα πολλά. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για την γκαντέμισσα, τη switch off , τη Ναταλία, τον Skipper και το ντέφι.

10.2.07

8.2.07

~!@#$%^&blogger@#$%&*&)_

We're sorry, but we were unable to complete your request.

When reporting this error to Blogger Support or on the Blogger Help Group, please:

  • Describe what you were doing when you got this error.
  • Provide the following error code and additional information.
bX-2o3sed

Additional information

uri: /upload-image.do
host: www2.blogger.com

This information will help us to track down your specific problem and fix it! We apologize for the inconvenience.




Τωρα αυτός είναι σίγουρος πως θέλει να του πω τι έκανα όταν είδα για 100 φορές αυτό το error?????

!@#$%^&*)(+_)@!#%$%^&
(@#$%^&*(@#$%^&*(#$%^&*(#$%^&*($%^&*

7.2.07

Ετσιθελικά

μεταφερθήκαμε στον νεο blogger. Το θέμα είναι πως μετέφερε μόνο το gova και το gav-niaou λέει παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βάλω νέο ποστ. Ξέρει κανείς αν θα διορθωθεί μόνο του ή ...χέσε ψηλά κι αγνάντευε?

4.2.07

Το παιχνίδι της έμπνευσης.



Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις, έξι μήνες που δεν έπιασα μολύβι και χαρτί ή ένα όργανο μια νότα να σου γράψω.
Μα στον έβδομο τον μήνα ένα πρωί
μες στο γέλιο σου μου φάνηκε πως είδα την ζωή σαν τραγούδι που γυρεύει να το γράψω.
Ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και με κοίταγες, ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και δεν μίλαγες,
παίρνω μια κιθάρα, χαρτί και μολύβι, στον καναπέ εσύ κάτι ψιθυρίζεις
κιθάρα, κασετόφωνο και στρογγυλό τραπέζι,
σε πήρε ο ύπνος μάτια μου και η έμπνευση μου παίζει.

Όταν ξύπνησες σε πήρα αγκαλιά και σου διάβασα τι έγραψα για σένα στο χαρτί μια κοιτούσες το χαρτί και μια εμένα.
Τώρα όμως να διακόψω μου ζητάς
και το πιάνο δυνατά με τα χεράκια σου χτυπάς υπομονή σε λίγο θα 'χεις την ελευθερία.
Ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και με κοίταγες, ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και δεν μίλαγες, παίρνω μια κιθάρα,
χαρτί και μολύβι, στον καναπέ εσύ κάτι ψιθυρίζεις
κιθάρα, κασετόφωνο και στρογγυλό τραπέζι,
σε πήρε ο ύπνος μάτια μου και η έμπνευση μου παίζει.


Στίχοι: Γιάννης Γιοκαρίνης
Μουσική: Γιάννης Γιοκαρίνης
Πρώτη εκτέλεση: Βαγγέλης Γερμανός
Για μένα: τα πάντα


Το παιχνίδι της έμπνευσης...παίζω και με παίζει (ή εμπαίζει?) χρόνια τώρα. Από τότε που άρχισα να ψάχνω τον εαυτό μου. Καμιά φορά το παιχνίδι αυτό έχει νόημα, τις περισσότερες φορές σίγουρα έχει ενδιαφέρον, ελάχιστες είναι χωρίς σκοπό και η απόλυτη μιζέρια όταν είναι προδικασμένο το αποτέλεσμα.
Ο άντρας μου είναι η μεγαλύτερη έμπνευση από όλες. Η δουλειά μου μικρότερη αλλά σταθερή. Οι φίλοι μου το ίδιο. Το σπίτι ,ο κήπος , τα ζώα μου....όλα είναι πιόνια στο παιχνίδι της έμπνευσης.

Είμαι διαφορετική όταν δεν υπάρχει αυτό το στοιχείο στην ζωή μου. Η καλύτερα όταν αυτό επισκιάζεται από άλλα πράγματα και μένει κρυμμένο σε μια γωνιά στον πάτο του ..πουθενά. Και αυτό μου συμβαίνει όλο το 2007. Η καθημερινότητα και η Ζωή με παίρνει στα σοβαρά με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε μια στιγμή έμπνευσης. Ή μάλλον όχι. Είμαι πολύ άδικη, υπάρχουν μερικές στιγμές μερικές ώρες μερικά Σάββατα και κάποιες μισές Κυριακές. Τις υπόλοιπες????? Άστο καλύτερα. Ακόμα και τώρα που γράφω προσπαθώ να μην σκέφτομαι. Αλλά ...είναι δύσκολο. Σκέφτομαι και αυτό βουλιάζει κάθε έμπνευση. Που θα πάει θα περάσει και αυτό. Έτσι δεν λέμε πάντα? Και έτσι δεν γίνεται στην τελική.



(Το τραγούδι αυτό ήταν ο Πιστός μου "φίλος" ατελείωτα βράδια , όταν προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως η ζωή είναι ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες, άλλοτε παίζεται ορθά και άλλοτε πολύ βρώμικα.Χαρισμένο
σε σένα που παραμένεις σταθερή αξία στην ζωή μου αναλλοίωτη στο χρόνο)