Να ξεκινήσω από τα θετικά γιατί τα υπόλοιπα θα πάρουν πολύ χρόνο.
Καταπληκτικό φαγητό. Ωραία πιάτα , ξεχωριστά , με φαντασία και έμπνευση. Μουσική άπαιχτη, αυστηρά λατινομερικάνικη, με επιτυχίες του 70-80 αλλά και σημερινές. Περιβάλλον βγαλμένο από ταινία του Αλμοδοβάρ με την φωτογραφία του Μαραντόνα σε περίοπτη θέση. Κόσμος? Όλων των ηλικιών και σε γενικές γραμμές πολύ κλασσάτος. Εξυπηρέτηση πολύ καλή έως φορτική.
Και πάμε στα άλλα….. τα πολλά.
Πριν ξεκινήσω τα βασικά να σημειώσω ότι διεκδικούμε το σκήπτρο της βλακείας γιατί βγήκαμε Σαββατόβραδο και όχι οπουδήποτε αλλά στην περιοχή του Ψυρρή.Η ταλαιπωρία δηλ μέχρι να φτάσουμε αλλά και τα 12 (!) ευρώ στο πάρκινκ was our fault. Anyway… όταν είδαμε το τραπέζι, ρωτ
ήσαμε και οι δύο το άλλο ζευγάρι που είχε φτάσει νωρίτερα. Αυτό είναι όλο? Σε πολύ ωραίο σημείο μεν , πολύ μικρό για έξι άτομα δε.
Αρα καθόλου άνεση για εστιατόριo και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα όταν ήρθε το τρiτο ζευγάρι αλλά και το φαγητό. Αν δεν έκανες γιόγκα από τα γεννοφάσκια σου δεν υπήρχε περίπτωση να φας. Ευτυχώς το μωρό μου είναι πρωταθλητής στην ενόργανη και η κοτολέτα κατέληγε στο στόμα του και όχι σε κανένα μάτι. Το ξεπεράσαμε αυτό με χιούμορ , είναι άλλωστε χαρακτηριστικό της παρέας. Αυτόπου ακόμα δεν έχουμε ξεπεράσει είναι η καμπάνα. Ναι καλά έγραψα . Μια γαμημένη καμπάνα καμπανένια κανονική την οποία βαρούσε όποιος γούσταρε όποτε γούσταρε και σου ανατίναζε το κεφάλι σε χίλια κομμάτια. Έχει φτάσει βράδυ , έχω πιει μισό κουτί ντεπον χιλιάρια και ο πονοκέφαλος δεν λέει να περάσει. Άσε που αν δεν συγκρατούσα τον καλό μου θα την είχε περάσει κολάρο στον τελευταίο που την χτύπησε.
Πάμε στην μουσική , η οποία αν και ήταν σούπερ , ήταν ο δεύτερος εχθρός για τα τύμπανα σου μετά την καμπάνα. Σιγά ρε παιδιά, για φαγητό ήρθαμε δεν φέραμε μαζί μας και λαπτοπ να στέλνουμε e-mail στους απέναντι για να συνεννοηθούμε. Μετά τη μία βέβαια που άναψε το κέφι και λειτούργησε το κρασί των 80 γιούρος είχαμε να αντιμετωπίσουμε και όλους τους γλεντζέδες που χόρευαν ανάμεσα μας. Να τρως και να σκέφτεσαι … Θα προλάβω να το βάλω στο στόμα μου ή θα κάνει καμιά πιρουέτα ο παππούς από πάνω μου και θα βρεθούμε αγκαλιά με την γιαγιά που χορεύει σάλσα?
Στο δια ταύτα …άνεση καμιά και χαρακτήρας του μαγαζιού ανύπαρκτος.
Και έφτασε η ώρα να λογαριαστούμε…. Έχουμε και λέμε. Εξι άτομα , έξι κύρια πιάτα, μία σαλάτα , τρία ορεκτικά , πέντε επιδόρπια και 3 μπουκάλια κρασί 430 γιούρος. Και δεν λέω να τα δώσουμε ευχαρίστως όπως και τα δώσαμε αλλά τουλάχιστον να φάς ευχάριστα το πιάτο των 30 ευρώ και να πιεις χωρίς φόβο το κρασί των 80 ευρώ. Αυτό δεν υπήρχε. Και γιαυτό δεν θα ξανατιμήσουμε το αργεντίνικο στο κέντρο της Αθήνας. Θα προτιμήσουμε με τα ίδια χρήματα να πάμε στην Αργεντινή που ίσως δούμε το Μαραντόνα και από κοντά.
17 σχόλια:
Λοιπόν, θα σου τα πω όλα αλλά μην το μαρτυρήσεις πουθενά.
Οι καμπάνες και οι μουσικές ήταν παραγγελιά του φίλου σου. Το κανε γιατί ήθελε να είναι σίγουρος ότι μέσα στο θόρυβο και την βαβούρα δεν θα σου ξεφύγει κάτι για λεφτά και δασκάλους. Το είχε στο νού του βλέπεις να μην έχετε φασαρίες με την Πετρούλα και την Μπαμπούλα
;-))
Ο παππούς και η γιαγιά ήταν υπάλληλοι του μαγαζιού. Τους βάζουν να χοροπηδάνε σάλσα για να τρομάζουν οι θαμώνες, να σηκώνονται να φεύγουν και να αδειάζουν έτσι τα τραπέζια για τους επόμενους. Είναι βλέπεις μικρό το μαγαζί, δεν είναι για χόρταση....
:-))
Mamma Mia. Το να πλήρώνεις μεν και να μην περνάς καλά εξαιτίας του ίδιου του μαγαζιού, της οργάνωσής του και του αποτελέσματος είναι μεγάλο σπάσιμο.
ρε Γκαντέμισσα λές? Αλλά στο δικό του κεφάλι βάραγε η καμπάνα.Εμένα με κάλυπτε.Για τη σάλσα σαν να έχεις δίκιο τώρα που το ξανασκέφτομαι....
Μαρίνα: Είναι ακριβώς αυτό που λές. Πιστέυω ακράδαντα πως "ότι πληρώνεις παίρνεις" αλλά να πληρώνεις και να πάρεις λιγότερα απο όσο αξίζει είναι βλακεία.
σε καλό σου βρε....γέλασα πρωί-πρωί!!!:-)))))))Τώρα διαβάζοντας το κείμενο και τη περιγραφή εγώ γιατί ήξερα ότι η καμπάνα "βάραγε" για κάποιον??? Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί αλλά έχω πάθει και εγώ τέτοιες νήλες και να μου βγει 120€ το άτομο....:-((((((
....ΑΛΛΑ αν δε πάθουμε και τέτοιες νήλες πως αλλιώς θα ξανακαταλήξουμε στα ταβερνάκια και στα κουτουκάκια στη μέση του πουθενά, με την όποια κυρα-Παναγιώτα να μαγειρεύει εκπληκτικά να μη σου διαλύει το budget και να μην έχει Gong για μουσική αλλά Τσιτσάνη και Βαμβακάρη για μουσική?
Τζούρα καφέ και τη καλημέρα μου!
:-))))))))
Είναι ο Βασίλης εδώ, δέκα βήματα από το σπίτι.
Σου σερβίρει 4 κιλά παϊδάκια, μπύρες όσες αντέξεις, πατάτες τηγαμητές αλλά στο χέρι, ε;
Καθαρίζεις με 20 ευρώ, έχεις γήπεδο για τραπέζι και ακούς ό,τι τραβάει η ψυχή σου... Να κλείσω τραπέζι βρε;
Αλητη και Ναταλία: Μέσα σε όλα με χίλια δεν το συζητώ. Και εμείς τέτοιες ιστορίες προτιμάμε έτσι κι αλλιώς. Ας όψετε η παρέα που μας παρέσυρε "σε ενα ωραίο περιβάλλον" και περάσαμε όλες αυτές τις δοκιμασίες. Ναταλάκι θα έρθουμε στα μέρη σου σύντομα να δούμε ένα πολύ καλό μας φίλο. Θα τα τιμήσουμε παρέα αν θέλεις τα παϊδάκια.:)))
Αυτό που έζησες είναι από τα πράγματα που δεν μπορείς να αποφύγεις, όταν η παρέα έχει αποφασίσει να πάει εκεί όπου έχει ακούσει ότι είναι trendy και μοδάτα κλπ κλπ. Δυστυχώς η περιοχή του Ψυρρή έχει γίνει ένα απέραντο λούνα παρκ που τα Σ/Κ ασφυκτιά κάνοντας τους επιχειρηματίες να τρίβουν τα χέρια τους από χαρά και να ξεχνούν οριστικά την παροχή υπηρεσιών ( αν και αυτή είναι μάλλον άγνωστη στο 95 % της περιοχής ). Προσυπογράφω λοιπόν για τα ταβερνεία της περιοχής που έχουν το καλομαγειρεμένο τους φαγητό και τις απλές σχέσεις χωρίς καμπάνες και χορευτικά που σε οδηγούν στν υπερκατανάλωση Ντεπόν
Xάδη: Χαίρομαι που ήσουν στο ίδιο μαγαζί και δεν θα μου βγεί καμια ρετσινιά της "Περίεργης" γιατί φαντάζομαι πως δεν τα έβλεπα μόνο εγώ όλα στραβά.Να σκεφτείς οτι η κάπνα ήταν το πιο ανώδυνο , ούτε καν την ανέφερα.Όσο για το ταξί.... απο το μέρος που μένω κάνω 50 χλμ μέχρι το κέντρο. Οπότε άκυρο. Αν έμενα μες την Αθήνα και όταν έμενα στο κέντρο εννοείται κυκλοφορούσα με ταξί ήμε αυτοκίνητο όταν θα γύριζα ξημέρωμα και θα έβρισκα να παρκάρω.
So Far¨το ανέφερα και πιο πάνω πως η παρέα μας πήγε εκεί. Πλέον και ο Θεός ο ίδιος να με καλέσει Ψυρρή Σαββατιάτικα δεν θα με δουν ούτε ζωγραφιστή.
akri?outsika...
kai to parking 12 €!.to parakanoun ligo...
Θα χαρώ πάρα πολύ να τα πούμε από κοντά. Όταν με το καλό αποφασίσετε, στείλε ένα εμαιλ να αλλάξουμε φώνια, ναι;
ονοματοδοσία: Ήταν τραγικά ακριβό και δεν άξιζε τον κόπο, γιαυτό το έκανα και ποστ.
Ναταλάκι: Εννοείται πως θα ανταλλάξουμε φώνια(!!!) χμμμ πολύ μου άρεσε αυτή η λέξη.:)))
Ρε παιδιά, δεν είναι δουλειά μου να σχολιάσω τα οικονομικά σας αλλά πάτε σε μαγαζί που έρχεται σχεδόν €80 το άτομο; Μήπως είναι τρομερή σπατάλη να πληρώνετε €80 το μπουκάλι ( που το έχουν αγοράσει ίσως €5); Νέοι άνθρωποι είστε, τόσο σας περισσεύουν; Βρίσκετε λογικό να πετάτε τα λεφτά σας έτσι; Να σας κοροϊδεύουν οι μαγαζάτορες; 'Εστω κι αν δεν υπήρχαν αυτά τα αρνητικά; Αλήθεια βρίσκω δύσκολο να το κατανοήσω...
Ρε heliotypon αυτό κατάλαβες απο όλο το ποστ. Οτι μας αρέσει να πετάμε τα λεφτά μας? Το αν μας περισσεύουν ή όχι αυτό είναι άλλη υπόθεση, το αν θέλουμε να μας τα παίρνουν νταβατζιλίδικα είναι το πρόβλημα. Και το συγκεκριμένο κρασί που ανέφερες στο σουπερμάρκετ έχει 20 ευρώ , αυτό τι σημαίνει πως θα τα πίνουμε στον Βασιλόπουλο? Τελος πάντων αυτό που ήθελα να τονίσω εγώ είναι πως κάποια πράγματα είναι υπερεκτιμημένα και όχι αν έχουμε λεφτά για ξόδεμα ή όχι.
Την καλημέρα μου, Γοβάκι! Δεν πειράζει, υπήρξαν κάποιες αναποδιές, αλλά σημασία έχει ότι πήγατε μια βόλτα, βρεθήκατε με φίλους! Την άλλη φορά θα πάτε αλλού. Απλώς θέλω να τονίσω ότι δεν είναι μόνο τα δυσάρεστα, έχει και τα θετικά της η όλη υπόθεση! Ξέχασε γρήγορα τα όχι τόσο ευχάριστα! Φιλάκια!
Ειρηνάκι, εννοείται πως δεν μασάμε και γελιοποιήσαμε την όλη κατάσταση. είναι αλήθεια πως το γέλιο που ρίξαμε δεν περιγράφεται και νομίζω φαίνεται και στο ποστ πως η διάθεση που είχα όταν το έγραφα ήταν χιουμοριστική.
το γέλιο είναι βάλσαμο,
και τρόπος για να ζούμε,
μακρυά από εμάς οι μίζεροι,
που τα λεφτά μετρούνε!
γιατί είναι μία η ζωή,
και αν δε την γλεντήσεις,
θά'ναι ταξίδι σκοτεινό,
με δίχως αναμνήσεις!
Δημοσίευση σχολίου