Βράδυ Σαββάτου και εσύ δεν είσαι κάπου , είσαι εδώ μαζί μου . Καθόμαστε παρεούλα βλέπουμε την κωλοομάδα μας να χάνει . Εσύ αραχτός στον καναπέ. Εγώ στον υπολογιστή δίπλα σου, να ακούω όλη τη δισκογραφία της Πρωτοψάλτη που μου κατέβασες και να πίνω κρασάκι κόκκινο. Με έχει βαρέσει λίγο αλλά νιώθω υπέροχα. Θεός αν είναι.... και είναι δίπλα μου. Είμαι ευτυχισμένη , είμαι γεμάτη , είμαι μαζί σου και ναι τελικά υπάρχει Θεός και είναι αυτός που σε έφερε κοντά μου.
Πώς να μην σου πω γι' αυτά
που τόσο με τρελαίνουν
πόσοι πλάι μου περνούν
και δεν καταλαβαίνουν.
Πώς να μην σου πω γιατί
τη χώρα αυτή λατρεύω
σαν παιδί σε μια γιορτή
γυρνάω και τη χαζεύω.
Πώς να μην σου πω γι' αυτό
που τόσο με μαγεύει
μοιάζει όνειρο κρυφό
κι ακόμα με παιδεύει.
Πώς να ζω χωρίς το φως
και πώς να μην ελπίζω
είμαι εδώ και σ' αγαπώ
χωρίς να σε αγγίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου