Το χεις;

Δεν συνηθίζω να δίνω συμβουλές στους άλλους . Ποτέ. Εδώ τα έχω σκατώσει τόσες φορές με εμένα, σιγά μην πάρω και άλλους στο λαιμό μου.  Λες και δεν μου φτάνουν οι σταυροί που κουβαλάω…  

Απλά σήμερα, λίγο η κόκκινη έκλειψη, λίγο τα κρασιά που πίνω από την ώρα που έφυγα από το γραφείο και πολύ το τηλέφωνο που είχα χθες βράδυ με τον Σαμ και το τόσο οικείο «μπεμπάκι μου είσαι καλά;» με κάνουν να θέλω να σου πω δυο πράγματα που με έμαθε αυτή η πανέμορφη καργιόλα γαμοζωή  που ίσως εσένα σου φανούν χρήσιμα και σε γλιτώσουν από κάποια αγγούρια.

Αν λέγεσαι Γυναίκα με Γ κεφαλαίο πρέπει στη ζωή σου τουλάχιστον μια φορά να γνωρίσεις τον αρχιδάτο άντρα.  Έναν ορίτζιναλ αρχιδάτο όχι ντεμεκ. Θα τον καταλάβεις , θα τον ξεχωρίσεις. Θα σε καταβάλει. Θα σε κατακλύσει. Θα ζεις και θα αναπνέεις για αυτόν. Θα κρέμεσαι από τα χείλη του θα γίνεις πλαστελίνη στα χέρια του και θα λές πλάσε με όπως θές. Και αυτός αν ειναι σωστός θα σε πλάσει , θα αναδείξει τα ταλέντα σου και θα διορθώσει τις ατέλειές σου. Γιατί σε θέλει τέλεια. Για αυτόν και μόνο. Πίστεψέ με αν δεν το έχεις ζήσει αυτό δεν είσαι ολοκληρωμένη γυναίκα. Δεν μπα να έχεις κάνει δέκα παιδιά. Γυναίκα με Γ κεφαλαίο δεν είσαι. 

Και θα μου πεις είσαι εσύ; Που κάθεσαι μόνη σου σε ένα μπαλκόνι Παρασκευή βράδυ, πίνοντας το ένα κρασί πίσω από το άλλο και τσούζουν τα μάτια σου μπροστά σε ένα λάπτοπ με ένα καταθλιπτικό μαυρόσκυλο να κάθεται στα πόδια σου;

Ναι ρε. Είμαι εγώ! Γιατί ακόμα και αν είναι Παρασκευή βράδυ και κάθομαι σε ένα  μπαλκόνι πίνοντας και γράφοντας, εγώ νιώθω γεμάτη. Νιώθω γεμάτη γιατί έζησα μια 7ετία με έναν πολύ αρχιδάτο άντρα. Τον παντρεύτηκα κιόλας. Και από αυτόν τον γάμο έχω τις πιο όμορφες αναμνήσεις της ζωής μου ως γυναίκα. Τελείωσε. Οκ. Τελείωσε γιατί μια τέλεια σχέση δεν μπορούσε να παρακμάσει, δεν μπορούσε να φθαρεί. Τελείωσε και παρόλο που πέρασαν άλλα 7 χρόνια από τότε για εμένα παραμένει ο Άνθρωπός μου και παρόλο που με πρόδωσε παραμένει ο άνθρωπος που δεν μπορώ να κρατήσω κακία.  Για σκέψου τι σου λέω. Τον αγάπησα όσο τη ζωή μου, του έδωσα εν λευκό τη διαχείριση της ζωής μου και με πρόδωσε. Και είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μέχρι να πεθάνω θα λατρεύω. Δεν θα είμαστε ποτέ ξανά μαζί. Το σπίρτο άναψε φούντωσε κάηκε έσβησε. Αλλά αυτό το μικρό κομματάκι που έμεινε άκαφτο, εκεί που το κρατούσα θα μείνει για πάντα στη ζωή μου σαν φυλαχτό. Γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι σαν αντιβίωση, τον παίρνεις για να γίνεις καλά, σε στανιάρει και μετά τέλος.

Η μαγκιά εδώ ξέρεις ποια είναι; Να λέει και αυτός για εσένα τα ίδια. Και πάμε πάλι στην αρχή. Για να τα ζήσεις αυτά χρειάζεσαι ένα Γ κεφαλαίο. Το ‘χεις;

Ακούω: