isn't it ???

isn't it ???

23.7.18

E pluribus unum.

Θέλω να γράψω, ώ ρε θεέ πόσο θέλω να γράψω ώρες ώρες!!! Αλλά κάποιες φορές κωλώνω, άλλες πάλι θυμώνω και άλλες απλά λέω δε βαριέσαι. Γιατί όπως είναι γνωστό τοις πάσι τα γραπτά μένουν . Και μάλλον δεν έχω τα κότσια να διαβάσω αυτά που έγραψα ένα βράδυ στο μπαλκόνι, με τα κρασιά να πίνονται σαν νερό, το φιδάκι να μου ζαλίζει ακόμα περισσότερο το θολωμένο μου μυαλό και την ησυχία της γειτονιάς να με απειλεί.

 Αλλά και πάλι δεν μπορώ να ελέγξω τα χέρια μου, τις σκέψεις μου και τη μαλακία που με δέρνει. Και όλα αυτά ξεκίνησαν όταν επέστρεψα εδώ μετά από χρόνια. Σε αυτό που κάποτε ήταν το μικρό σπιτάκι μου που απλά καθόμουν και έγραφα τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου γνωρίζοντας πως δεν με διάβαζε και δεν θα το μάθαινε κανείς. Διαβάζοντας τώρα αυτά που έγραφα το 2006 τότε που γνώρισα τον μεγάλο έρωτα, την υπέρτατη αγάπη και την ανυπέρβλητη καψούρα δεν με αναγνωρίζω πως έγινα έτσι εγώ γεννήθηκα να αγαπώ και να αγαπιέμαι. 

Τι αναπηρία είναι αυτή που βιώνω τώρα; Δεν γίνεται να διαβάζω καταθέσεις ψυχής, της δικής μου ψυχής και να σκέφτομαι «εγώ τα έγραφα αυτά;» εγώ αγαπούσα τόσο πολύ; Που πήγε αυτός ο άνθρωπος; Γιατί τώρα νιώθω ανίκανη να βγάλω συναίσθημα; Σε ποιόν έδωσα το δικαίωμα να μου στερήσει αυτή τη δύναμη; Γιατί θέλει δύναμη να αγαπάς και να χαρίζεις εν λευκό τον εαυτό σου. Και εμένα δεν με ένοιαζε ρε φίλε. Τον χάρισα.  Και κέρδισα. Γιατί αυτός που με πήρε με αγάπησε ολοκληρωτικά με λάτρεψε με απογείωσε. Και εκεί έκανα το λάθος. Νόμισα πως όλοι θα ήταν σαν ΑΥΤΟΝ. Πόση αφέλεια ρε φίλε!  Πόση αφέλεια μπορεί να κουβαλάει ένας άνθρωπος για να πιστέψει πως αυτό το θείο δώρο μπορεί να σου δίνεται κατ εξακολούθηση; Άπειρη σου απαντώ, γιατί έτσι έπεσα στον γκρεμό. Πίστεψα πως και ο επόμενος που με βρήκε διαλυμένη  ήθελε απλά  εμένα. Μέγα λάθος , ήθελε αυτό που γινόταν αυτός μέσα από εμένα.  Από το απόλυτο έπεσα στον τίποτα χωρίς κανένα στεγανό. Και δεν έχω δικαιολογία. Εγώ στον εαυτό μου τώρα που τα λέμε μεταξύ μας δεν δίνω καμια δικαιολογία. Φταίω κατά κόρον. 

Με συγχώρεσα. Τώρα, χθες. Πρόσφατα τέλος πάντων. Με συγχώρεσα γιατί μετά από πολύ ταλαιπωρία κατάφερα και με αγάπησα πάλι. Όπως με είχε αγαπήσει ΑΥΤΟΣ. Και όπως θα με αγαπάει πάντα. Γιατί ήταν τόσο ολοκληρωμένη προσωπικότητα που από μένα δεν ζήτησε τίποτα εκτός από το να βαδίζω δίπλα του. Ούτε πίσω του ούτε μπροστά του. Δίπλα του. Αυτό μου ‘χει λείψει πολύ.  Να είμαι δίπλα σε κάποιον! Να μην χρειάζεται να μαζεύω όσο οξυγόνο απομένει στους πνεύμονες μου ώστε  να αντέξω την πίεση από κάποιον που στηρίζεται πάνω μου για να επιπλεύσει. Να κολυμπάμε μαζί δίπλα δίπλα. Θα ζήσουμε και φουρτούνες και μπουνάτσες αλλά ο ένας θα κρατά τον άλλον και θα προσπαθεί να τον βγάλει στην επιφάνεια, δεν θα προσπαθεί να τον βουλιάξει για να σωθεί αυτός.  


Δεν ξέρω αν είναι ουτοπικό αυτό που θέλω και αν το γραμμάτιο το δικό μου πληρώθηκε και έληξε. Δεν μπορώ όμως να μην ελπίζω και να μην περιμένω. Γιατί όταν έχεις ζήσει το απόλυτο δεν μπορείς να βολευτείς τα ημίμετρα. Θα υπάρχει τίμημα. Το έχω καταλάβει. Θα το παλέψω και ίσως καταφέρω να το πληρώσω. Αλλά δεν θα βολευτώ ξανά με τα τίποτα. Το υποσχέθηκα στον εαυτό μου και μπορεί να ματώσω αλλά θα το τηρήσω.

 Ξέρεις κάτι; Τελικά καταλήγω πως είμαι πολύ τυχερή γυναίκα. Ναι ρε πούστη μου. Πολύ τυχερή. έχω αγαπηθεί και έχω αγαπήσει όσο ελάχιστες. Έχω δοθεί και έχω λάβει όσο ακόμα πιο ελάχιστες. Αλλά …Μπορώ να σου απαντήσω πολύ εύκολα στο ερώτημα : Αν ήταν να φύγεις τώρα ποια θα ήταν τι θα ήθελες να ζήσεις που δεν το έχεις ζήσει. Θα σου έλεγα τίποτα, μπορώ να φύγω γεμάτη. Αν όμως με ρωτήσεις τι σκατά θα ήθελες τώρα στη ζωή σου, δεν μπορώ να σου απαντήσω. Και αυτό με τρομοκρατεί. Ξέρεις τι είναι να είσαι γεμάτος από παρελθόν και να μην έχεις ιδέα τι ζητάς από το μέλλον;.

Να πάει να γαμηθεί. Δεν θα αλλάξω ρότα. Θα περιμένω με όποιο κόστος. Τα τρία ποτήρια κρασί που έχω πιεί με έχουν μουδιάσει ευχάριστα και μου δίνουν τη σιγουριά να τιμήσω για μια ακόμα φορά το vivere pericolozamente. Και όσες αποφάσεις έχω πάρει παρουσία αλκοόλ είναι σοβαρές αποφάσεις.


Ακούω:





But if you ever fall down straight to the bottom
And you can't get back where you started
Any place any time
You gotta know for you I'll fight

Δεν υπάρχουν σχόλια: