γυρίζω σελίδα...

thursdaynight.stumbleupon.com

Βαριέμαι , βαριέμαι απίστευτα να γράψω οτιδήποτε. Ακόμα και αυτό που γράφω τώρα το γράφω για να δω αν θυμάμαι το πληκτρολόγιο. Αλλάζω φάση στην ζωή μου. Σαν τα φίδια που αλλάζουν δέρμα. Ζω άλλα πράγματα διαφορετικά. Όμορφα πράγματα που θέλω να κρατήσω μόνο για μένα, θέλω να τα μοιραστώ μόνο με τους αγαπημένους μου. Υπάρχουν , βέβαια και κάποιες στιγμές μαυρίλας. Κι αυτές όμως δικές μου είναι. Αυτές δεν θέλω να τις μοιραστώ με κανέναν. Κάνουν τον κύκλο τους στο μυαλό μου και…πουφ…. Εξαφανίζονται.

Sorry guys αλλά δεν έχω να καταθέσω σκέψεις, εμπειρίες, βαθυστόχαστα συμπεράσματα από την ζωή μου, ώστε να προκαλέσω τα σχόλια σας. Ταξιδεύω με τον συνεπιβάτη των ονείρων μου και …θέλουμε να μείνουμε για λίγο μόνοι…. Επιτέλους

Επειδή όμως είστε και εσείς ένα κομμάτι της καθημερινότητας μου σας χαρίζω το τραγουδάκι ακριβώς απο κάτω...

Ο έρωτας Ενδελέχεια

Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης
Μουσική: Δημήτρης Μητσοτάκης

Δε είναι υπόθεση ο έρωτας φτηνών σουξέ.
Δεν είναι της μαθήτριας το πρώτο δάκρυ.
Είναι απειλή-είναι ζημιά.
Δεν είναι βάρκα με καρδιές στην άκρη.

Είναι σιωπή - είναι φωτιά.
Είναι αυτός που καίγεται στη μέση της πλατείας.
Είναι σιωπή - είναι φωτιά.
Είναι σιωπή - είναι φωτιά.
Είναι αυτός που φεύγει πρίν το τέλος της ταινίας.
Είναι θεός κι εγκληματίας.
Είναι σιωπή - είναι φωτιά...

Ο έρωτας βουτάει απ'τις ταράτσες στο κενό.
Χώνει το χέρι σε νερό,νερό που βράζει.
Δεν έχει σώμα-ούτε μυαλό.
Δεν αρρωσταίνει-δεν πονάει-δεν δειλιάζει.

Ο έρωτας δεν είναι η μελωδία που θα φάς,
ούτε μπουκέτο με λουλούδια να στολίσεις.
Τραβάει μακριά-καθώς τραβάς,
απ'το συρτάρι της καρδιάς δυο μάτσα αναμνήσεις.

Δεν είναι "μπόμπα"σε σκυλάδικο ο έρωτας,
ούτε ο εύχαρις και πλούσιος μαλακας.
Είναι αυτόχειρας φυγάς.

free willy

Χρόνια πολλά και καλά…και του χρόνου καλύτερα για όσους δεν ευχαριστήθηκαν φέτος. Πάει και αυτό το Πάσχα , ευτυχώς που ξεκινήσαμε δουλειά μπας και ξεκουραστούμε λίγο…Δε λέω καλό το φαγοπότι η παρέα, αρνιά, σούβλες , κοκορέτσια και τσουρέκια αλλά πολύ χειρότερο το μετά. Ευτυχώς για εμάς ήρθε από την επόμενη κιόλας μέρα. Ξεσκονίσαμε τους ατμομάγειρες, γεμίσαμε το ψυγείο φρούτα και λαχανικά, εξαφανίσαμε αρνί και γλυκά(το κτήνος μου έχει ένα βλέμμα ικετευτικό που λέει φέρτε μου σόδες και από σήμερα κροκέτες light ),πήραμε και μια ολόσωμη φορμούλα ένα νούμερο μικρότερο και ήμαστε έτοιμοι για μεγάλες δοκιμασίες. Ήδη χθες στην πρώτη βόλτα που κάναμε στην θάλασσα βλέπαμε παντού οράματα. Πινακίδες που έγραφαν «απαγορεύονται οι φάλαινες».Άσε που έχουμε και το βραζιλιάνικο μπικίνι που έφερε η ξαδέλφη από το πρόσφατο ταξίδι της στα ξένα. Κρίμα να πάει χαμένο. Προς το παρόν δεν το δοκιμάζω καν. Θα πάρει τα μάτια του και θα πάει πίσω στη Βραζιλία από την τρομάρα του. Έτσι πέρασε άλλο ένα Πάσχα στην εξοχή Κατά τα άλλα ….αυτά! Δεν έχει άλλα.







ΥΓ. Στις φωτό δεν χρειάζεται να εξηγήσω πως είναι το ΤΩΡΑ πάνω και το I wanna be κάτω....

Πάρε ευχές αμέτρητες

Σαν ξημερώσει η Λαμπρή

κι ο ήλιος Ανατείλει

Πάρε ευχές αμέτρητες

απ΄τα δικά μου χείλη

(Μ. Πετράκης πρόεδρος Συνδέσμου Λασιθιωτών)

~~~~

_Σήμερα την Ανάσταση

άσπρα πουλιά θα στείλω

Να παν να πουν χρόνια πολλά

σε ένα καλό μου φίλο

(Μαρία Σακελάρη)

~~~

Τη μέρα της Ανάστασης

δε θα βρεθώ μαζί σας

Ας γίνει η σκέψη μου φωτιά

ν’ ανάψει το κερί σας.

(Π. Δερμενάκης πρόεδρος Κρητών Γαλατσίου)

~~~

Πάρα τσι πιο καλές μου ευχές

και βάλτις στην καρδιά σου,

δεν θα ‘μαι εγώ μα ας είναι αυτές

όπου κι αν πας κοντά σου

(Πόπη Λουράκη)

~~~

Θέλω να κάνω Ανάσταση

μόνο στην αγκαλιά σου

να μ’ ανασταίνουν σαν Χριστό

τη νύκτα τα φιλιά σου

Γιώργος Πατεράκης, πρόεδρος Κρητών Μοσχάτου