Ήσουν λίγος. Μικρός, τοσοδούλης, τίποτας! Και το ήξερες από την
πρώτη στιγμή. Ω ναι το ήξερες και το είχες πει πολλές φορές. Τι θέλει αυτό το
μωρό μαζί μου? Έτσι δεν έλεγες? Και γω έκανα τον μαλάκα. Γιατί ήμουν μαλάκας.
Γιατί και εγώ ήξερα από την πρώτη στιγμή αλλά και σε αυτή την περίπτωση όπως σε
κάθε προηγούμενη το πείσμα μου και η ξεροκεφαλιά έγιναν οδηγοί. Και ποιο το
αποτέλεσμα? Ένα χρόνο και κάτι λίγο μετά, να σκέφτομαι μόνο πως απλά έχασα έναν
χρόνο. Όχι τον άφησα και πέρασε, τον έπαιξα και τον έχασα. Και αυτό πονάει
περισσότερο. Γιατί αφήνει μόνο τα απόνερα. Οτιδήποτε καλό μπορεί να συνέβη
έφυγε, το πήρε ο αφρός. Έμεινε η λάσπη.
Ετσι νιώθω και γω τώρα. Βρώμικη. Με βρώμισες με λέρωσες με
κακές σκέψεις, συνήθειες, πιστεύω, που δεν τα ήξερα πριν σε γνωρίσω. Και για
πολύ καιρό πάλευα να εξηγήσω και να απαντήσω σε πάρα πολλά γιατί. Αλλά τώρα
αρχίζω να βρίσκω τις σωστές απαντήσεις.
Γιατί δεν αντέχεις την πραγματικότητα. Γιατί έχεις μάθει να
ζεις σε μια ονειροπαγίδα. Γιατί δεν έχεις κάνει τίποτα αληθινό και δεν έχεις επιρροή
από τίποτα πραγματικό. Όλα όσα έχεις ζήσει μέχρι τώρα είναι βίρτσουαλ. Μιλάς
εσύ για σχέσεις όταν όλες οι προηγούμενες ήταν μέσα από έναν υπολογιστή. Μιλάς
για ευθύνες όταν δεν έχεις πάρει καμιά υπεύθυνη απόφαση στη ζωή σου. Μιλάς για
θέλω όταν τα θέλω σου και τα πρέπει σου τα διαμόρφωναν σε όλη σου τη ζωή άλλοι.
Τι να μου πεις εσύ εμένα ρε ανθρωπάκι. Μια ζωή παλεύω με θηρία μόνη μου. Και
ναι, έχω χάσει πολλές μάχες. Αλλά έχω κερδίσει κιόλας και αυτά είναι στο βάθρο
μου και τα καμαρώνω. Και είμαι περήφανη για αυτά. Μικρά και μεγάλα. Εσύ αλήθεια
για ποιο πράγμα στη ζωή σου είσαι περήφανος? Θες να σου πω? Ήσουν για μένα.
Αλλά με έχασες. Δεν κατάφερες να με κρατήσεις ακόμα και όταν σου είχα δοθεί
χωρίς όρους. Όλη δική σου. Θυμάσαι? Θυμάσαι τι έκανες? Σκατά τα έκανες πάλι. Καταλήγω πως έχεις δυσανεξία
στην αγάπη, στην συντροφικότητα ,στην σχέση χωρίς αφαίμαξη. Μπορείς να αντέξεις
μόνο όσους-ες θέλουν να σε ξεζουμίσουν. Θέλουν κάτι από σένα. Αν θέλουν απλά
εσένα είναι ανυπόφορο. Δεν είναι? Και εκεί τι κάνεις? Αντιδράς! Γιατί δεν
θέλεις να νιώθεις τι? Αυτό δεν μπορώ ακόμα να το εξηγήσω.
Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός πως είσαι άφραγκος και
νιώθεις πως προσφέροντας πάσης φύσεως
υπηρεσίες αντισταθμίζεις την οικονομική
σου αφάνεια. Αλλά φιλαράκι να σου πω κάτι? Δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι. Αν δεν
έχεις δεν πουλάς μούρη, πουλάς αέρα κοπανιστό και ξιπασιά. Γιατί ξιπασιά είναι
να ζητάς από γκόμενα να σε συνοδεύει από δω και από εκεί για να την μοστράρεις στους
φίλους σου και να της ζητάς από πάνω να πληρώνει και το ποτό της ή την μπύρα της.
Πέρα από την βενζίνη. Έχεις? Πληρώνεις. Δεν έχεις? Δεν ζητάς. Απλά πράγματα.
Σταράτα. Και βγάζεις τον σκασμό για τους πρώην που πληρώνανε. Ναι ! Αυτοί ήταν
αλλιώς. Σου έλεγαν , θες να βγούμε για φαγητό έξω? Σου έκαναν το τραπέζι. Δεν
σου έλεγαν περίμενε με στο βουνό να έρθω για να φάμε σουβλάκια στο παγκάκι και
σε άφηναν μισή ώρα να περιμένεις και να πληρώσεις και τα σουβλάκια από πάνω.
Ξεφτίλα. Όχι δική σου. Δική μου πρώτα, που το ανέχτηκα στα 38 μου. Φτού μου και
ποτέ ξανά.
Να είσαι καλά λοιπόν, όπου και αν είσαι , ότι και αν κάνεις
και φρόντισε απλά να ζήσεις κάτι αληθινό και στο μέλλον. Αλλά πολύ φοβάμαι πως το μέλλον σου είναι ήδη προδιαγεγραμμένο...Απο τους άλλους ;)
