Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS, παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού, παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης και ….μεταξύ αυτών Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας! Τώρα εμένα γιατί μεταξύ των «κακών» που ανέφερα δεν μου κάνει για θετικό το τελευταίο. Ναι ντε, αυτό για την γυναίκα! Τα πρώτα ήταν αυτά που μου ήρθαν στο μυαλό αμέσως, που σημαίνει και τα πιο δημοφιλή. Γιατί για να έρθουν στο δικό μου ψιλοκαμμένο μυαλό πάει να πει ότι σίγουρα έρχονται και στων υπολοίπων. Είναι λοιπόν μέρες που όλοι τις γνωρίζουν και υποτίθεται ότι προσπαθούν έστω μια μέρα το χρόνο να κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν στην εξάλειψη των «φαινομένων» που αντιπροσωπεύουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Που θέλω να καταλήξω…. Η γυναίκα και η μητέρα, γιατί θα έπρεπε να γιορτάζονται μαζί με τα υπόλοιπα και γιατί με αυτόν τον τρόπο? Γιατί δηλαδή εγώ θα έπρεπε να περιμένω μια μέρα τον χρόνο να με σκεφτούν οι δικοί μου και να μου φέρουν πχ ένα λουλούδι για όλα αυτά που τους προσφέρω? Γιατί να μην μου φέρνουν ένα λουλούδι όσες μέρες είναι σε θέση να εκτιμήσουν όσα τους προσφέρει η παρουσία μου στη ζωή τους?
Διάβασα ένα κορυφαίο twitt σήμερα που με άγγιξε πραγματικά πολύ. «Με γιορτάζεις; Σκέψου πόσες έχεις αποκαλέσει "πουτάνα" και πόσες φορές είπες "γαμω το μουνί της μάνας σου"...» Και πραγματικά νομίζω ότι τα είπε όλα… να χέσω τις ευχές και τις παπαριές που διάβασα σήμερα σε όλα τα σοσιαλ μίντια από το πρωί. Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες! Τι να τα κάνω ρε φίλε τα πολλά άμα εγώ δεν νιώθω γυναίκα ?, αμα εσύ 364 μέρες το χρόνο δεν με κάνεις να νιώθω γυναίκα? Να εκμεταλλευτώ απλά την άδεια που μου δίνεις σήμερα για να βγω να ξεσαλώσω και να κάνω ότι εξευτελιστικό μου έρθει στο μυαλό για να πώ μετά ξέδωσα, άντε και του χρόνου? Thanks but no thanks! Εμένα τουλάχιστον δεν μου κάνει. Δεν θα βγώ ποτέ έξω μια μέρα που κυκλοφορούν μόνο γυναίκες. Αυτές που όταν και όποτε βγούν με συνοδεία και πάνε στα μπουζούκια πχ, θα κράξουν στον συνοδό τους τα ξεκωλάκια που ανεβαίνουν και χορεύουν στα τραπέζια. Αυτή την μέρα όμως θα είναι οι πρώτες που δεν θα ακουμπήσουν την κωλάρα τους σε καρέκλα. Θα βγάλουν ότι καταπιεσμένες επιθυμίες έχουν, ότι απωθημένα, ότι πιο δήθεν σε μια βραδιά. Και μετά θα επιστρέψουν ξημερώματα φυτίλια στην θλιβερή πραγματικότητα τους.
Που θέλω να καταλήξω…. Η πραγματικότητα, τα ζόρια, οι δύσκολες καταστάσεις και η μιζέρια την οποία βιώνουμε πάρα πολλές γυναίκες δεν ξεχνιέται με μια βραδιά κραιπάλης. Και πόσο μάλλον τόσο εμπορευματοποιημένης και στημένης και δήθεν. Παλεύεται μόνο με καθημερινό αγώνα. Καθημερινή μάχη πρώτα από όλα με τον εαυτό σου. Ποια είμαι? Ποια ήμουν κάποτε? Τι έχω? Τι θα ήθελα να έχω? Τι επιθυμώ? Τι δίνω? Τι παίρνω? Τι αξίζω στην τελική και τι εισπράττω? Πόσες μπορούν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα μεταξύ άλλων και να περάσουν το τεστ? Λίγες νομίζω, οι υπόλοιπες δεν θα πρέπει να κάνουν κάτι για να βρουν τις απαντήσεις? Είναι δύσκολο δεν λέω, αλλά δεν είναι και πυρηνική φυσική για αναλφάβητο. Είναι προτεραιότητες βασικά. Είναι πρώτη προτεραιότητα ο εαυτός σου? Αγαπάς ρε, τον εαυτό σου? Τον σέβεσαι? Ε τότε σκάσε και προστάτεψε τον! Με κάθε τρόπο, κάθε κόστος και κάθε τίμημα. Ποιος είπε ότι δεν γίνεται να είσαι μάνα και να είσαι και γυναίκα ταυτόχρονα? Ποιος είπε πως δεν γίνεται να είσαι σύζυγος και ερωμένη ταυτόχρονα? Για τον ίδιο άνθρωπο λέω ε? Διαφορετικοί ρόλοι ο καθένας αλλά με πολλά κοινά στοιχεία που μπορούν να συνδυαστούν αν είναι ξεκάθαρα τα όρια και αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Τις οποίες τις φτιάχνουμε πάλι εμείς. Αν αγαπάς τον εαυτό σου, τον φροντίζεις, αν τον φροντίζεις δείχνει όμορφος, αν δείχνει όμορφος αυτό το βλέπουν όλοι και το εισπράττεις. Και αν νιώθεις όμορφη και επιθυμητή…μπορείς να κάνεις και να έχεις τα πάντα! Αλυσίδα πάει…
Αν στην παραπάνω πρόταση προσθέσεις τα ρήματα και ένα «δεν» τότε γ@ματα. Θα είσαι 364 μέρες το χρόνο μες την κατάθλιψη και τη μιζέρια και μια μέρα σαν τη σημερινή θα κοροϊδεύεις τις υπόλοιπες συμπάσχουσες και θα υποκρίνεστε όλες μαζί υπό τον ήχο των μπουζουκοκλαρίνων ότι η ζωή σας είναι ένα ποίημα
Όλα τα παραπάνω τα γράφω για να τα διαβάσω πρώτα από όλους ΕΓΩ. Δεν είναι συμβουλές είναι καταθέσεις, που έχουν γίνει μετά από ατελείωτες συζητήσεις «εμού και της ιδίας»…Μετά από καταθλιπτικές βραδιές που ήμουν μόνη ακόμα και αν είχα παρέα, Μετά από ζόρια. Συμβουλές πάντως δέχομαι ευχαρίστως γιατί πραγματικά αξίζει να είσαι ΓΥΝΑΙΚΑ και είναι ωραίο να είσαι ΓΥΝΑΙΚΑ. Και είναι μαγκιά να γιορτάζεις εσύ τον εαυτό σου κάθε μέρα που ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου