Να το ακούς το σώμα σου όταν σου μιλάει. Γιατί σου μιλάει. Το σώμα σου έχει μνήμη και μάλιστα χωρίς να διαγράφει τίποτα.
Το σώμα ανακαλεί στην μνήμη του τα πάντα. Κάθε άγγιγμα, κάθε συναίσθημα, κάθε στιγμή που πέρασε από πάνω του, το σώμα την έχει καταγράψει.
Το σώμα φτιάχνει τις μνήμες του και εκεί καταγράφει κάθε επιθυμία, κάθε ανασφάλεια, κάθε πόνο, κάθε τι που βιώνει.
Να το ακούς το σώμα σου όταν σου μιλάει. Γιατί το σώμα δεν λέει ψέματα. Το σώμα θυμάται κάθε άγγιγμα που πέρασε από πάνω του.
Κάθε χάδι, κάθε αγκαλιά, κάθε γρατζουνιά πάνω στις στιγμές του πάθους. Κάθε άγγιγμα που θέλησες να διώξεις μακριά. Κάθε άγγιγμα που δεν ήθελες να τελειώσει.
Στο σώμα δεν μπορείς να πεις ψέματα αν εκείνες τις στιγμές η ψυχή σου ακολουθούσε τις πράξεις σου ή ήταν κρυμμένη στα πιο βαθιά σκοτάδια.
Στο σώμα σου δεν μπορείς να πεις ψέματα αν δόθηκες, αν παραδόθηκες ή αν απλά παραχώρησες για λίγο την ύπαρξή σου στα χέρια κάποιου άλλου.
Το σώμα σου έχει καταγράψει την στιγμή που αγαπήθηκες αλλά και την στιγμή που κακοποιήθηκες.
Την στιγμή που το σώμα, δέθηκε κι έγινε ένα με την καρδιά και την ψυχή.
Το σώμα δεν διαγράφει. Το μυαλό, μπορεί. Το σώμα, όχι.
Το σώμα είναι ένα φύλλο χαρτί που πάνω του γράφονται όλα ανεξίτηλα. Κι έτσι μπορείς να τα ανακαλέσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αν το τολμάς. Αν το αντέχεις.
Κοίτα το σώμα σου τώρα, κουρνιασμένο κι άλλοτε σε στάση εμβρυική. Κι άλλοτε, όταν είναι ήρεμο και γεμάτο από εκείνα που έχει επιθυμήσει, απλώνεται ανέμελα, ελεύθερα και χωρίς να προσπαθεί να καλύφθει.
Δεν έχει ανάγκη να καλυφθεί.
Να το παρατηρείς το σώμα.
Να παρατηρείς την στάση που παίρνει. Να παρατηρείς τους πόνους που εκφράζει. Να παρατηρείς το βλέμμα και τα χέρια. Τα χέρια που σφίγγουν και ξεχνάνε να χαλαρώσουν σαν την σφιγμένη ψυχή. Τα πόδια που τυλίγονται σαν να προσπαθούν κάτι να συγκρατήσουν. Κάτι να προφυλάξουν. Τα χείλια που ξεραίνονται όταν έχουν πικραθεί από αυτά που είπαν ή που δεν είπαν.
Να το ακούς το σώμα σου. Δεν θα σου πει ψέματα ποτέ.
Να ακούς προσεκτικά ότι σου λέει. Να το ακούς και να το υπολογίζεις. Να ασχολείσαι μαζί του. Να μην αδιαφορείς για τα σημάδια του.
Να σέβεσαι την μνήμη του. Εκείνο θυμάται πάντα το άγγιγμα που σε έκανε να χαμογελάσεις. Εκείνο που σε έκανε να νιώσεις ασφαλής. Εκείνο που πήρε μακριά κάθε πόνο.
Ξέρεις καλά ποιο άγγιγμα αποζητάς τις στιγμές του πόνου. Κι ας είναι ένα άγγιγμα που δεν πέρασε από το σώμα σου, αλλά από την ψυχή σου. Και ξέρεις καλά να αποκωδικοποιείς τον πόνο κι ας προσπαθείς να τον αντιμετωπίσεις με συμβατικές μεθόδους.
Για το σώμα σου,το συνάχι, είναι μια καταπιεσμένη λύπη και ένα κρυολόγημα είναι ο τρόπος να μας πει το σώμα μας πως ζητάει αγκαλιά και φροντίδα. Ο βήχας δίνει την διέξοδο στα αρνητικά συναισθήματα να σταματήσουν να μας πνίγουν και να βγουν. Ο πόνος στο στομάχι που είναι εκείνη η απώλεια που δεν μπορείς να διαχειριστείς και την κουβαλάς μέσα σου.
Να το ακούς το σώμα σου. Δεν θα σου πει ψέματα ποτέ.
Όπως και δεν θα σε αφήσει ποτέ να ξεχάσεις τα μυστικά που σε βοηθάει να κρύψεις κάθε φορά που στολίζεις το πρόσωπό σου με ένα χαμόγελο που δεν περνάει από τα μάτια σου και δεν αγγίζει καν την ψυχή σου.
Δεν θα σε αφήσει να ξεχάσεις ποτέ κανένα συναίσθημα που ένιωσες.
Τις ουλές που μπορεί να κρύβει το τατουάζ σου. Την ματιά σου που δακρύζει από κάποια μόνιμη αλλεργία όταν δεις κάποια που η μορφή της είναι ίδια με εκείνης. Τα χέρια σου που τα σφίγγεις σαν να προσπαθείς να μην αφήσεις το χέρι του από το δικό σου. Την ταχυκαρδία σου σε κάθε του λέξη. Την ανάσα που σου έκοβε κάθε φορά που ήσουν «το κοριτσάκι του» Το χαμόγελό σου που είναι αληθινό και φωτεινό κάθε φορά που περνάς από το στέκι του. Την ηρεμία που αποζητάς από το χάδι της μάνας σου κι ας πάτησες εκείνα τα 30 plus. Την ασφάλεια της αγκαλιάς του.
Να το ακούς το σώμα σου όταν σου μιλάει. Κι ακόμα και τον πόνο που σου δίνει να βιώσεις, ξέρεις καλά πώς αντανακλά εκείνα που κάνουν την ψυχή σου να υποφέρει.
Έχει μνήμη το σώμα. Και μια μνήμη, που δεν μπορεί να διαγράψει εκείνα που η λογική επιτάσσει.
Είναι η μνήμη σου το σώμα. Είναι εσύ το σώμα σου. Είναι εσύ και οι πόνοι και τα σημάδια σου.
Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθήσεις να πείσεις κολλημένα μυαλά. Είναι αδύνατο και να σε πείσουν κολλημένα μυαλά πως έξω δεν είναι μέρα αυτό που βλέπεις αλλά νύχτα. Παράτα το. Αν πρέπει μονίμα να ζείς για να πείσεις δεν έχει νόημα . Δεν έχει καμιά ουσία. Τα πράγματα σε μια σχέση είναι απλά. Υπάρχουν τα δεδομένα και τέλος. Τα ζητούμενα έιναι για τις εξισώσεις και όχι για τις σχέσεις. Είμαι αυτό, είσαι αυτό. Είμαστε για μαζί? Εχει καλώς. Δεν είμαστε? Εχει καλύτερα. Το να προσπαθείς να το κάνεις, αν εσύ ήσουν έτσι και εγώ ήμουν αλλιώς θα ήμασταν....? Δεν έχει κανένα νόημα. Απλό χάσιμο χρόνου. Πολύτιμου χρόνου.
Α. Τα κενά γεμίζουν με τακούνια.
Β. Ο μόνος άνθρωπος που πλήρωνα στη ζωή μου ήσουν εσύ.Δεν είχα άλλον τόσο λίγο.
Αγάπη είναι… χμμ ναι. Βαρετό…Έχουν γραφτεί άλλωστε εκατομμύρια
λέξεις για αυτό. Εγώ θα σου πώ κάτι άλλο.
Όχι τι είναι αγάπη, αλλά τι ΔΕΝ είναι. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον γιατί και το
κόστος του μισαντερστάντινγκ είναι μεγάλο.
Και το έχω το θεματάκι. Το κρατάω γερά. Άκου που σου λέω, γράφω
και βιβλίο άμα θέλεις όχι απλά ένα στάτους.
Αγάπη καλέ μου, δεν είναι να προσπαθείς να κάνεις τον άλλο όπως
εσύ φαντάζεσαι ότι θα σου ταίριαζε καλύτερα. Τον γνώρισες με μια προσωπικότητα
δική του, προφανώς πέρα από έναν ωραίο κώλο ή δυο βυζιά είχε και κάτι άλλο που
σε οδήγησε να περάσεις και δεύτερη και τρίτη και ….νιοστη μέρα μαζί της και νύχτα.
Έτσι δεν είναι?
Αγάπη δεν είναι να θυμάσαι τι δίνεις. Δίνεις και ξεχνάς. Μοιράζεσαι.
Αν κρατάς τεφτέρι είναι συναλλαγή. Εμπορική καθαρά.
Αγάπη δεν είναι να ισοπεδώνεις τον άλλο. Ακόμα και αν έχει κάνει
κάτι κατακριτέο φροντίζεις να το καταλάβει χωρίς να τον διαλύσεις.
Αγάπη δεν είναι να πετάς χολή όταν και όποτε σου έρχεται. Ποτέ
για την ακρίβεια. Και αν γίνει πάνω σε μεγάλα νεύρα , υπάρχει και άλλη μια πολύ
δύσκολη λεξούλα που λέγεται συγνώμη. Καλό θα ήταν βέβαια να μην χρειαστεί να φτάσεις
εκεί.
Αγάπη δεν είναι να χρειάζεται ο άνθρωπος απέναντι να λέει
πολλά. Πρέπει να καταλαβαίνεις τα μάτια, το σπάσιμο της φωνής, τον κόμπο στον
λαιμό που προσπαθεί να καταπιεί.
Αγάπη δεν είναι να θέλεις να βλέπεις τον άλλον να κλαίει για
σένα. Αν θές όπως και δήποτε να χύσει δάκρυα για σένα κάνε να είναι από χαρά
και μόνο. Αυτό λέγεται και μαγκιά.
Αγάπη δεν είναι να λείπεις όταν σε έχει ανάγκη , ακόμα και
αν ισχυρίζεται το αντίθετο.
Αγάπη δεν είναι να τρώγεσαι συνεχώς με τα ρούχα σου για καυγά
Αγάπη δεν είναι να ψάχνεις συνεχώς να βρεις κάτι να τον πικάρεις
Αγάπη δεν είναι να χαλάς όλες τις ωραίες στιγμές που είστε
μαζί χωρίς λόγο
Αγάπη δεν είναι να σκέφτεσαι πρώτα πάντα τον εαυτό σου…
Αγάπη δεν είναι να μην σέβεσαι τις φοβίες και ανασφάλειές του…
Αγάπη δεν είναι να τον υπονομεύεις και να κατακρίνεις όλες τις
επιλογές του. Και συ επιλογή του είσαι, ξέχασες?
Αγάπη δεν είναι να μην ξέρεις τι θέλει από εσένα
Αγάπη δεν είναι να ζητάς συνέχεια
Αγάπη δεν είναι να μην θέλεις να έχει κανέναν άλλο δίπλα του
, οικογένεια, φίλους παρά να γίνει ο δορυφόρος σου. Γιατί αν αρχίσει και σε ζαλίζει
αυτή η περιστροφή , τότε θα καταλήξει μετεωρίτης σε ελεύθερη πτώση.
Αγάπη δεν είναι να του κρύβεις τα θέλω σου και μετά να τον
καταδικάζεις επειδή δεν τα βρήκε.
Αγάπη δεν είναι να ξεστομίζεις λόγια που δεν μπορείς να τα πάρεις
πίσω
Αγάπη δεν είναι να μην την σέβεσαι.
Αγάπη δεν είναι να μην πονάς βαθιά με ότι πονάει και αυτή.
Αγάπη δεν είναι να μην την ακούς όταν σου μιλάει, ακόμα και όταν
είναι ψίθυρος οι σκέψεις της
Αγάπη δεν είναι πολλά ακόμα, αλλά ποτέ δεν θα τα μάθεις από εμένα.
Θα τα μάθεις από τις στιγμές που θα ζήσεις στο μέλλον. Αλλά πρόσεχε βρίσκεσαι
σε λάθος δρόμο. Αν δεν αρχίσεις να σβήνεις την παραπάνω λίστα αλλά αντιθέτως
την μεγαλώνεις τότε πραγματικά δεν θα μάθεις ποτέ το καλύτερο. Τι ΕΙΝΑΙ αγάπη.
Και είναι κάτι πολύ διαφορετικό, απλό και όμορφο από αυτό που έχεις στο μυαλό
σου.
Πως έχουν γίνει έτσι οι άνθρωποι? Πως άδειασαν έτσι; κενοί. Τους
χτυπάς και ο αντίλαλος σου τρυπά τα τύμπανα. Γιατί έγιναν έτσι οι άνθρωποι?
Γιατί δεν θέλουν κάποιον να τους αγαπά , να τους φροντίζει και να τους νοιάζεται?
Να τους περιμένει και να ανησυχεί όταν αργούν? Και να μην είναι αίμα τους?
Δεν μου αρέσουν αυτοί οι άνθρωποι. Με μαυρίζουν. Είναι
μουτζούρες που έγιναν από οργή και αυτό το κουβαλούν μέσα τους. Και μουτζουρώνουν
όποιον βρεθεί στο δρόμο τους. Και δεν μπορώ να τους καταλάβω. Ίσως δεν θέλω κιόλας. Απλά θέλω να μείνουν μακριά μου. Είναι εύκολο
να λερωθεί το λευκό, το διάφανο. Και δεν καθαρίζει. Μόνο αν δεν σε ακουμπήσουν
γλιτώνεις.
Θέλω να μπορώ να αγαπάω. Ελεύθερα. Να δίνω ότι έχω χωρίς να
σκέφτομαι μήπως και αν…Στον έρωτα και την αγάπη δεν σκέφτεσαι. Κάνεις. Και κάνεις
επειδή αυτό προστάζει η καρδιά σου. Ε ,
μην την ρημάζεις την έρμη γιατί εσύ είσαι ανίκανος να δεχτείς. Πες είμαι ανάπηρος
και κάνε πίσω. Μην μολύνεις αυτόν που θέλει να σου δώσει τον εαυτό του.
Τόσα χρόνια έψαχνα την Ελευθερία στον Πόλεμο ξεχνώντας ότι το τίμημα είναι πολύ βαρύ, πληρώνεται με την ψυχή σου.
Έπρεπε να ματώσω και να ματωθώ για να καταλάβω ότι η ελευθερία μιας Γυναίκας βρίσκεται στην υποταγή.
Όχι στην ταπείνωση, στην υποταγή, στην οικειοθελή παράδοση.
Και πιστέψτε με δεν είναι καθόλου ήττα, είναι λύτρωση, είναι εν τέλει ελευθερία.
Γιατί τι άλλο είναι η ελευθερία απο την αποδοχή της μοίρας, της φύσης σου, Amor Fati.
Μόνο αν την αγαπήσεις ίσως και να μπορέσεις την υπέρβαση να κάνεις, μπροστά της να ορθωθείς και λατρεύοντας την να την ορίσεις, να αφεθείς να οριστείς.
Μόνο μια πολεμίστρια μπορεί εντέλει να αναγνωρίσει ότι η φύση της δεν είναι του στρατηγού μα του εμπνευστή. Είναι η καρδιά που το χέρι του οπλίτη θα οπλίσει, η γη που τον σπόρο του θα κυοφορήσει και θα γεννήσει όχι το παιδί του μα τον Άντρα μέσα του.
Οι πιο ελεύθερες γυναίκες μόνο αν υποταχθούν θα ελευθερωθούν. Μόνο αν επιλέξουν τον Άντρα που μοίρα τους θα ορίσουν, με την υποταγή τους θα τον καθυποτάξουν.
Θαυμάστε τον άντρα σας και θα δείτε ότι σκλάβο σας θα τον κάνετε.
