I turn to you...

When the world is darker than I can understand
When nothing turns out the way I've planned
When the sky turns grey and there's no end inside
When I can't sleep through the lonely night

I turn to you, like a flower leaning towards the sun
I turn to you, 'cause you're the only one
Who can turn me around
When I'm upside down
I turn to you

When my insides are racked with anxiety
You have the touch that will quiet me
You lift my spirit, you melt the ice
When I need inspiration, when I need advice

I turn to you, like a flower leaning towards the sun
I turn to you 'cause you're the only one
Who can turn me around
When I'm upside down
I turn to you

Where would I be, what would I do
If you never helped me through
I hope someday, if you lost your way
You can turn to me, like I turn to you

I turn to you, like a flower leaning towards the sun
I turn to you, 'cause you're the only one
Who can turn me around
When I'm upside down
I turn to you

I turn to you, when fear tells me to turn around
I turn to you, 'cause you're the only one
Who can turn me around
When I'm upside down
I turn to you
I turn to you

Επικίνδυνες σχέσεις, γράμμα 110

"Δεν αρκεί να γίνει κτήμα μου.
Θέλω να παραιτηθεί απο τον εαυτό της."

Pierre-Ambroise chodelros de lacros
 Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό

http://gerontakos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2176.html

 "Passion was a flower with a fragile bloom, easily collapsed by frost. It was fortunate that it also had strong roots, able to survive in darkness for lengthy periods without dying away completely. Under the heat of Josh's passion, the flower was opening. "

Holding The Cards (Nature of Desire #1)

by Joey W. Hill

locked.

Εχω ένα λουκέτο. Ανέκαθεν το είχα νομίζω, αλλά τώρα είναι και τυπωμένο επάνω μου. Υπάρχει και ένα κλειδί. Το έχει μια αδελφή ψυχή που κατάφερε και με ξεκλείδωσε τόσο γρήγορα σαν καλός διαρρήκτης. Μια μελετημένη και άψογα εκτελεσμένη κίνηση και κλικ, άνοιξε. Υπάρχει και άλλο ένα, άντε δύο το πολύ κλειδιά. Δεν τα έχει κανείς. Βρίσκονται κλειδωμένα στο συρτάρι μου. Το ένα προσπάθησαν να μου το πάρουν με μαεστρία είναι η αλήθεια αλλά μου το πέταξαν στα μούτρα μετά από λίγο. Μου είπαν μάλιστα πως είναι λάθος κλειδί. Για την ακρίβεια περιττό. Όποιος θέλει ανοιγοκλείνει το λουκέτο μου. Πόσο λάθος εκτίμηση αλήθεια. Αλλά δεν τον αδικώ. Όχι πλέον. Δεν μπορείς να κακίζεις κάποιον επειδή δεν σε κατάλαβε. Δεν είσαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο άλλωστε. Είσαι περίεργο τρένο, το ξέρεις και έτσι θα πρέπει να δείχνεις κατανόηση στα άλλα τρένα που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση. Θα μου πεις ο πρώτος κλειδοκράτορας πως τα κατάφερε και μάλιστα στο άψε σβήσε? Ε, δεν είναι όλα τα τρένα ίδια φίλε μου. Που να δεις πόσο περίεργο τρένο ήταν αυτός. Αυτή. Γυναίκα , αλλά πιο άνδρας από πολλούς άνδρες. Και δεν ήθελε τίποτα. Δεν ζήτησε τίποτα από εμένα αλλά πήρε τα πάντα. Την ψυχή μου την ίδια. Έτσι , γιατί την κέρδισε με τα αρχίδια της. Είδε όλα αυτά που για τους άλλους είναι το απόλυτο σκοτάδι. Τι? Ότι δεν είμαι καθίκι. Ότι είμαι ντόμπρος άνθρωπος και σκληρός. Και ότι πούστικα εν έχω φερθεί ποτέ ακόμα και σε αυτούς που θα έπρεπε. Και ότι είμαι χαμένη. Απελπισμένη μάλλον. Γιατί μέσα μου δεν έχει μπει φώς. Πόσο καθαρός μπορείς να είσαι όταν ζεις στο σκοτάδι. Ε? Ακόμα και κάποιοι που πλησίασαν το λουκέτο και προσπάθησαν να το παραβιάσουν χωρίς αποτέλεσμα ήταν μια ελπίδα για μένα. Και όταν τα παράτησαν απογοητευμένοι, απογοητεύτηκα και εγώ, αλλά απ την άλλη έμειναν εκεί, απέξω και μου μιλούσαν για να ξέρω πως κάποιος υπάρχει εκεί και νοιάζεται. Απ την μια χάνεις την ελπίδα για φως, απ την άλλη λες τουλάχιστον δεν είμαι μόνη στο μαύρο μου. Και έτσι πέρασε ο καιρός. Και έτσι έγινε συνήθεια, αλλά δεν μπήκε μέσα. Η μπορεί και κάποια στιγμή, στα κρυφά άνοιξε, είδε, τρόμαξε , έκλεισε την πόρτα ξανά και έμεινε σε αυτό που ήταν ασφαλές. Αλλά αυτός στιγματίστηκε με τον συγκεκριμένο ρόλο. Μέχρι εκεί.-  Δεν αποτελεί κίνδυνο, δεν είναι απειλή για εσένα που είσαι αποφασισμένος όχι μόνο να μπεις αλλά να μείνεις κιόλας. Δεν σε αγγίζει, παίζεις σε άλλο επίπεδο. Και στο λέω εγώ, με τον τρόπο μου. Γιατί βλέπω ότι θέλεις. Και θέλω. Και γιατί δεν περίμενα πως είχα πέσει τόσο έξω. Όχι μόνο παράτησες την προσπάθεια, αλλά κλώτσησες την γαμώπορτα με απίστευτο μίσος. Δεν κατάλαβες πως πέρα από το σκοτάδι μου εκει μέσα με τρόμαζε επιπλέον και ο θόρυβος που δημιουργούσες. Με έκανε να μαζεύομαι ακόμα περισσότερο στην γωνιά μου, να κουλουριάζομαι ανάμεσα στα χέρια μου και να …μην ελπίζω. Με τσάκισες. Μπορεί να σε τσάκισα και γω που ήμουν απόρθητη και σκουριασμένη, αλλά εγώ έτσι ήμουν από την αρχή, δεν παρουσιάστηκα σαν ανοιχτό παράθυρο. Γιατί τα παράτησες?, γιατί κουράστηκες? Γιατί με πλήγωσες τόσο? Γιατί με άφησες ακόμα πιο μόνη? Με τις ανασφάλειες μου να μεγεθύνονται σαν αερόστατο από μπαλόνι που ήταν μέχρι τώρα? Γιατί ρε φάνηκες τόσος λίγος? Γιατί έπεσα τόσο έξω μαζί σου? Γιατί dεν πήρες το γαμώκλειδο όταν κρεμόταν μπροστά στα μάτια σου? Γιατί δεν διάβασες ποτέ όσα σου έγραψα αλλά πάντα προσπαθούσες να δίνεις άλλο νόημα στις λέξεις. Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω σε εσένα πια?

"The Book Of My Life"

Let me watch by the fire and remember my days
And it may be a trick of the firelight
But the flickering pages that trouble my sight
Is a book I'm afraid to write

It's the book of my days, it's the book of my life
And it's cut like a fruit on the blade of a knife
And it's all there to see as the section reveals
There's some sorrow in every life

If it reads like a puzzle, a wandering maze
Then I won't understand 'til the end of my days
I'm still forced to remember,
Remember the words of my life

There are promises broken and promises kept
Angry words that were spoken, when I should have wept
There's a chapter of secrets, and words to confess
If I lose everything that I possess
There's a chapter on loss and a ghost who won't die
There's a chapter on love where the ink's never dry
There are sentences served in a prison I built out of lies.

Though the pages are numbered
I can't see where they lead
For the end is a mystery no-one can read
In the book of my life

There's a chapter on fathers a chapter on sons
There are pages of conflicts that nobody won
And the battles you lost and your bitter defeat,
There's a page where we fail to meet

There are tales of good fortune that couldn't be planned
There's a chapter on god that I don't understand
There's a promise of Heaven and Hell but I'm damned if I see

Though the pages are numbered
I can't see where they lead
For the end is a mystery no-one can read
In the book of my life

Now the daylight's returning
And if one sentence is true
All these pages are burning
And all that's left is you

Though the pages are numbered
I can't see where they lead
For the end is a mystery no-one can read
In the book of my life