Τελικά άξιζε?

 

Bury all your secrets in my skin.
Come away with innocence, and leave me with my sins.
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage for what resembles rage again...

So if you love me, let me go.
And run away before I know.
My heart is just too dark to care.
I can't destroy what isn't there.

Deliver me into my Fate -
If I'm alone I cannot hate
I don't deserve to have you...
Ooh, my smile was taken long ago,
If I can change I hope I never know.

I still press your letters to my lips
And cherish them in parts of me that savor every kiss.
I couldn't face a life without your light,
But all of that was ripped apart, when you refused to fight.

So save your breath, I will not care.
I think I made it very clear.
You couldn't hate enough to love.
Is that supposed to be enough?

I only wish you weren't my friend.
Then I could hurt you in the end.
I never claimed to be a Saint...
Ooh, my own was banished long ago,
It took the Death of Hope to let you go

So break yourself against my stones
And spit your pity in my soul.
You never needed any help...
You sold me out to save yourself...

And I won't listen to your shame.
You ran away, you're all the same.
Angels lie to keep control...
Ooh, my love was punished long ago,
If you still care, don't ever let me know...
If you still care, don't ever let me know...

Προφανώς δεν κατάλαβες τίποτα απ όσα σου είπα σήμερα.... Αν είχες πάρει έστω και την παραμικρή μυρωδιά δεν θα μου έστελνες αυτά τα ηλίθια μηνύματα πως ότι ανεβάζω δεν είναι για σένα. Ρε βλάκα στο είπα ξεκάθαρα. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο στην ζωή μου, την σκέψη μου την αγκαλιά μου εκτός απο εσένα. Είχα εσένα και δεν είχα ανάγκη τίποτε άλλο. Γιαυτό και δεν πρόκειται να σου συγχωρήσω ότι έκανες. Γιατί με άφησες άδεια, μισή, διαλυμένη...

Οτι και να κάνεις τώρα, το βλέμμα παραμένει θολό. Σε βλέπω και σπάει άλλο ένα κομμάτι που δεν είχε γίνει θρύψαλα. Οτι και αν μου λές , ότι και αν μου γράφεις δεν μπορώ να σβήσω απο το μυαλό μου το βλέμμα που είχες τότε...Αυτό το παγωμένο μαύρο σκληρό βλέμμα σου... Ανοίγω τα μάτια μου και δεν σβήνει η εικόνα του. Με τρόμαξες πολύ. Με έσβησες. Με μηδένισες. Μου γκρέμισες ακόμα και αυτόν το θολό χαλασμένο καθρέφτη που προσπαθούσα να δω τον εαυτό μου. Μου είπες πως και αυτός ακόμα ένα ψεύτικο είδωλο έδειχνε. Με άφησες πιο χαμένη απ ότι με είχες βρει.

  Τώρα με τρομάζει... Με φοβίζει η ιδέα και μόνο να ξαναείμαστε μαζί. Δεν μπορώ να είμαι μαζί σου. Λές πως θές να προσπαθήσεις να με φτιάξεις...Τι σου λέει πως φτιάχνομαι? Θα μπορούσε ένας βιαστής να κάνει το θύμα σου να τον ερωτευτεί? Έτσι νιώθω. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι να μου λείπεις να σε μυρίζω παντού να νιώθω την ζέστη του κορμιού σου. Και πονάω πολύ να ξέρεις. Αλλά δεν την παλεύω άλλο. Δεν την παλεύω μαζί σου. Δεν σε καταλαβαίνω και στο είπα. Πως μπορείς να φέρεσαι έτσι σε έναν άνθρωπο που λες ότι αγαπάς? Και τι σου έκανε τελικά για να αξίζει τέτοια συμπεριφορά? Για ποιο έγκλημα κατηγορήθηκε? Εχεις απαντήσεις? Αν ναι, δώστες στον εαυτό σου πρώτα ΄και κοίτα να φτιάξεις αυτόν. Εγώ θα προσπαθήσω μόνη μου αυτή τη φορά για όσο αντέξω...

Δεν απαντάω στα μηνύματα σου και στα τηλέφωνα κλπ γιατί φοβάμαι τον εαυτό μου και την επιρροή που ασκείς πάνω μου. Και αυτό να ξέρεις μe πονάει. Οτι και να κάνω με πονάει. Ειδες τι κατάφερες? Άξιζε τον κόπο?

Fix you

When you try your best but you don't succeed
When you get what you want but no what you need
When you feel so tired but you can't sleep
Stuck in reverse

And the tears com streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone but it goes to waste
Could it be worse?

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

And high up above or down below
When you're too in love to let it go
But if you never try you'll never know
Just what you're worth

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

Tears stream down your face
When you lose something you cannot replace
Tears stream down your face
And I

Tears stream down your face
I promise you I will learn from my mistakes
Tears stream down your face
And I

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

Im fine...

Αρρώστια μου σ αγάπησα...

Πάει καιρός. Δεν ήθελα να γράψω, δεν είχα τι να γράψω. Ένιωθα ευτυχισμένη. Όταν νιώθεις ευτυχισμένος δεν σπαταλάς το χρόνο σου σε ένα πληκτρολόγιο. Τον χαίρεσαι μέχρι τελευταίο δευτερόλεπτο. Ακόμα και αν αυτό συμβαίνει μόνο με το μυαλό σου. Με τις εικόνες που φτιάχνει το μυαλό σου. Γιατί όταν είσαι ευτυχισμένος αυτό δουλεύει σε άλλους ρυθμούς. Το λένε και οι ειδικοί..Διαπρεπείς επιστήμονες όπως ο Γάλλος νευροφυσιολόγος Ζαν Ντιντιέ Βενσάν, υποστηρίζουν ότι όλα τα συναισθήματα εξαρτώνται από τις ποσότητες ορμονών που υπάρχουν κάθε στιγμή στον οργανισμό μας. Όταν ερωτευόμαστε , έχει αυξηθεί στον οργανισμό μας η ορμόνη Λουλιμπερίνη, που παράγει ο εγκέφαλος.(http://www.koutouzis.gr/ximikes.htm)

Και ο δικός μου φτωχός κατά τα λοιπά εγκέφαλος και αμφισβητημένος και ταλαιπωρημένος αρκετά κατάφερε να παράγει πολλή λουλιμπερίνη...και μου άρεσε...Άρχισα να βλέπω φως μες τη μαυρίλα, άρχισα να κάνω θετικές σκέψεις, άρχισα να άνοιγμα και να ελπίζω? Σε τι? Σε κάτι...Τρομερό? Άρχισα να ελπίζω σε κάτι θεωρητικό που δεν υπήρχε η παραμικρή απόδειξη οτι υφίσταται...Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη του εγκεφάλου ρε φίλε...κάνει τα αδύνατα δυνατά και τα ανύπαρκτα αληθινά... 

 

πάντα συνήθιζα να λέω πως ένα σώμα είναι πολύ εύκολο να δοθεί, να παραδοθεί, να λατρευτεί... Βρές μου όμως αυτόν που θα μου γαμήσει τον εγκέφαλο...και αν τον βρεις βοήθα να μην είναι αρρώστια γιατί....

Παίζει περίεργα παιχνίδια με μένα το κάρμα μου. Δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί και πως αλλά, σταμάτησα να ψάχνω. Δεν έχω διαθεση να ψάξω γιατί αν ψάξω μπορεί και να βρώ, που ξέρεις? Και δεν είμαι σίγουρη αν θελω να βρω. Θέλω να παραδοθώ σε κάτι χωρίς τι πως και γιατί. Ετσι απλά επειδή αυτό το κάτι μπόρεσε και σφήνωσε παρασιτικά μέσα μου και άρχισε σιγά σιγά να απλώνεται να με καταλαμβάνει. Και έκανε καλή δουλειά δεν λέω. Προχώρησε πολύ γρήγορα. Κατέλαβε όργανα μου που έκαναν καταλυτική δουλειά στον οργανισμό μου. Άρχισε απο τα άκρα και εξαπλώθηκε προς τα πιο ζωτικά όπως είναι οι πνεύμονες,το συκώτι μέχρι που έφτασε στην καρδιά. Κατά καιρούς ένιωθα κάποιες ψιλοενοχλήσεις, έπαιρνα αντιβίωση, καταστελλόταν η εξάπλωση για λίγο αλλά αυτό επέστρεφε πολύ πιο δυναμικά και πεινασμένα στη συνέχεια. (Θα έχετε ακούσει περιπτώσεις που τα ποντίκια δαγκώνουν μέχρι και ανθρώπους Το σάλιο τους περιέχει μια αναισθητική ουσία και έτσι δεν αισθάνεται κανείς πόνο. ) Κάπως έτσι , δεν αισθανόμουν πόνο αλλά ευφορία... και το άφηνα, το ζητούσα, είχε γίνει κομμάτι δικό μου.

Αλλά όπως όλες οι αρρώστιες έτσι και η δική μου είναι ανελέητες, χωρίς οίκτο. Σκοπός τους είναι να καταλάβουν την καρδιά και να την τσακίσουν να ρουφήξουν κάθε σημάδι ζωής και όταν η αφαίμαξη ολοκληρωθεί πριν αφήσουν αυτό το άψυχο πλέον σώμα που δεν έχει να τους προσφέρει τίποτα άλλο να κάνουν και την κριτική τους...” Τελικά δεν άξιζε τον κόπο, ήταν μικρή καρδιά, με θέματα. Δεν είχε πολύ αίμα μέσα της , προφανώς της το είχαν πιει και άλλοι. Δεν βαριέσαι ένα λάθος ακόμα” ...

Γιατί νιώθω κάπως έτσι? Γιατί νιώθω τόσο άδεια? Γιατί έχω την εντύπωση πως ένα μεγάλο κομμάτι μου ,λείπει? Γιατί το άφησα να γίνει? Δεν είπα κάποια στιγμή πως πάνω απο όλα ΕΓΩ? . Θα προσέχω τον εαυτό μου και τους φίλους μου? Δεν θα αφήνω κανένα να παίξει μαζί μου? Γιατί δεν τήρησα λέξη? Γιατί καλά να πάθω. 

 

Γιατί κάρμα μου δεν με λυπάσαι? Πόσο ακόμα θέλεις να υποφέρω? Ποιο είναι το σημείο μηδέν? Είσαι σίγουρο πως δεν έχω κατασκηνώσει εκεί?

Πιστεύω στους ανθρώπους, πιστευω στον καθρέφτη των ματιών τους. Οταν λες πως αγαπάς κάποιον βασικό σου μέλημα είναι αυτός ο κάποιος να μην υποφέρει, πόσο μάλλον να τον κάνεις σκόπιμα να υποφέρει. Να λες λόγια που ξέρεις πως θα τον πληγώσουν, λόγια που ο ίδιος σου έχει εμπιστευτεί και αφορούν τις αδυναμίες του , τα λάθη του, τις φοβίες του, τις ανασφάλειες του... Αν φτάνεις σε σημείο να πατάς πάνω σε όλα αυτά και τον χτυπάς ανελέητα με τα όπλα που ο ίδιος σου έχει εμπιστευτεί...τότε είσαι κακός άνθρωπος και δεν αγάπησες ποτέ αυτόν που τώρα τσακίζεις, αγαπάς εσένα. Αγαπάς τον εαυτό που βγάζεις όταν ήσουν μαζί του. Αυτός θα σου λείψει. Ο διαφορετικός εαυτός σου...

Αχ μπαμπά μου πόσο μου λείπεις, πόσο ανάγκη έχω αυτή τη στιγμή να χαθώ στην αγκαλιά σου...